دوره 15، شماره 11 - ( 11-1394 )                   جلد 15 شماره 11 صفحات 395-387 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Sajjadi S H, Jalali Naini S H. Second-Order Optimal Line-of-Sight Guidance for Stationary Targets. Modares Mechanical Engineering 2016; 15 (11) :387-395
URL: http://mme.modares.ac.ir/article-15-10351-fa.html
سجادی سیدحسام، جلالی نائینی سیدحمید. هدایت خط‌دید بهینه مرتبه دوم برای اهداف ثابت. مهندسی مکانیک مدرس. 1394; 15 (11) :387-395

URL: http://mme.modares.ac.ir/article-15-10351-fa.html


1- دانشجوی دکتری دانشگاه تربیت مدرس
2- عضور هیئت علمی گروه هوافضا دانشکده مکانیک
چکیده:   (4452 مشاهده)
در این مقاله، حل صریح هدایت خط‌دید بهینه برای سیستم‌های کنترل دوجمله‌ای مرتبه دوم بدون شتاب اشباع بصورت حلقه‌بسته استخراج می‌شود. معادلات حرکت برای حل بهینه به‌صورت تک‌بعدی در نظر گرفته شده و زمان و موقعیت نهایی معلوم و ثابت فرض شده‌است. بعلاوه، استخراج معادلات با استفاده از سه فرم بی‌بعدسازی انجام شده‌است که سبب افزایش قابلیت در طراحی و بهبود تحلیل عملکرد قانون هدایت بهینه استخراج‌شده می‌شود. با توجه به ریزپردازنده‌های کنونی، بار محاسباتی قانون هدایت بهینه استخراج‌شده در حد معقولی است؛ اگرچه از برازش منحنی برای بهره‌های هدایت و یا ذخیره‌سازی داده می‌توان استفاده نمود. عملکرد قانون هدایت خط‌دید بهینه مرتبه دوم با قوانین هدایت خط‌دید بهینه با سیستم کنترل مرتبه صفر (ایده‌آل) و مرتبه اول با اعمال سیستم‌های کنترل مرتبه سوم، چهارم و ششم و در حالت با محدودیت شتاب و بدون محدودیت شتاب بصورت بی‌بعد مقایسه شده‌است. همچنین تاثیر زمان نهایی، ثابت زمانی سیستم کنترل، ضریب وزنی انحراف از خط‌دید و محدودیت شتاب نیز بررسی شده‌است. تحلیل فاصله خطای بی‌بعد نشان می‌دهد که فاصله خطای سیستم هدایت بهینه مرتبه دوم به ‌ازای زمان‌های پرواز کوتاه به ویژه در وسایل پروازی با قابلیت مانوری زیاد، کمتر از دو قانون هدایت مرتبه صفر و مرتبه اول می‌شود.
متن کامل [PDF 790 kb]   (5558 دریافت)    

دریافت: 1394/6/7 | پذیرش: 1394/7/6 | انتشار: 1394/8/17

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.