دوره 13، شماره 15 - ( ويژه‌نامه سوم 1392 )                   جلد 13 شماره 15 صفحات 195-184 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Alamdari P, rajabi A A, mirhosseini M. Experimental Investigation of Heat Transfer Enhancement using EHD in Internal Natural Convection. Modares Mechanical Engineering 2014; 13 (15) :184-195
URL: http://mme.modares.ac.ir/article-15-3406-fa.html
علمداری پوریا، عالم رجبی علی اکبر، میرحسینی مجتبی. بررسی تجربی افزایش انتقال گرمای الکتروهیدرودینامیکی در جریان جابجایی طبیعی درون لوله. مهندسی مکانیک مدرس. 1392; 13 (15) :184-195

URL: http://mme.modares.ac.ir/article-15-3406-fa.html


1- فارغ از تحصیل
2- هیت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان
3- دانشجو
چکیده:   (5433 مشاهده)
الکتروهیدرودینامیک یکی از روش های افزایش انتقال گرما می باشد. در پژوهش حاضر، افزایش انتقال گرمای جابجایی طبیعی درون یک لوله عمودی در اثر اعمال میدان الکتریکی قوی (الکتروهیدرودینامیک) به صورت آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور از یک الکترود سیمی با قطبیت مثبت در راستای محور لوله استفاده شده است. این در حالی است که جداره داخلی لوله به زمین متصل شده است. الکتروهیدرودینامیک با تولید باد یونی که از الکترود سیمی به سمت جداره لوله جریان دارد، موجب برهم زدن لایه مرزی گرمایی و افزایش انتقال گرما می شود. این پژوهش شامل بررسی اثر قطر الکترود سیمی و میدان الکتریکی بر افزایش انتقال گرما می باشد. نتایج به صورت عدد ناسلت موضعی در راستای لوله و عدد ناسلت متوسط گزارش شده است. بررسی ها حاکی از آن بود که کاهش قطر الکترود سیمی موجب افزایش میزان انتقال گرما از لوله می شود. علاوه بر این افزایش جریان الکتریکی ناشی از میدان الکتریکی قوی موجب افزایش عدد ناسلت در لوله می گردد. در کمترین قطر سیم، بیشترین عدد ناسلت مشاهده شد که 2/03 برابر حالت بدون اعمال میدان الکتریکی می باشد.
متن کامل [PDF 906 kb]   (3094 دریافت)    
نوع مقاله: مقاله پژوهشی کامل | موضوع مقاله: انتقال حرارت و جرم
دریافت: 1392/2/30 | پذیرش: 1392/5/1 | انتشار: 1392/12/1

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.