دوره 14، شماره 4 - ( 4-1393 )                   جلد 14 شماره 4 صفحات 146-141 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

masoudi A, Lighat G H, Pol M H. Experimental investigation of effects of nanoclay on ballistic properties of GLARE. Modares Mechanical Engineering 2014; 14 (4) :141-146
URL: http://mme.modares.ac.ir/article-15-568-fa.html
مسعودی عباس، لیاقت غلام حسین، پل محمد حسین. بررسی تجربی تاثیر نانو‌رس بر روی خواص بالستیکی فلز - مواد مرکب شیشه اپوکسی. مهندسی مکانیک مدرس. 1393; 14 (4) :141-146

URL: http://mme.modares.ac.ir/article-15-568-fa.html


1- دانشگاه تربیت مدرس
2- دانشگاه تفرش
چکیده:   (5244 مشاهده)
این مقاله، به تاثیر نانو ذرات رسی بر روی خواص بالستیکی فلز- مواد مرکب شیشه اپوکسی به صورت تجربی می¬پردازد. فلز - مواد مرکب شیشه اپوکسی ساخته شده، از2 رویه آلومینیومی 2024 و هسته نانو کامپوزیتی شیشه/ اپوکسی/ نانو¬رس تشکیل شده است. هسته نانو کامپوزیتی شامل الیاف شیشه تک جهته با وزن واحد سطح 409 گرم بر متر مربع، رزین CY 219، سخت کنندهHY 5161 و نانو ذرات رسی کلوسیدسی¬بی با درصدهای وزنی نسبت به ماتریس 0 ،4 ،7 ،10 می¬باشد. نمونه¬های آزمایش با روش لایه چینی دستی و با کسر حجمی الیاف 60 درصد در قسمت کامپوزیتی ساخته شد. آزمایش¬های بالستیک با استفاده از دستگاه تفنگ گازی در سرعت¬های 205 و 225 متر بر ثانیه انجام گرفت. نتایج حاصل از آزمایش¬های بالستیکی نشان دهنده این است که میزان تغییرات جذب انرژی مخصوص در 4 درصد وزنی ناچیز است. در 7 و 10 درصد وزنی، میزان جذب انرژی مخصوص افزایش می¬یابد. برای تحلیل نتایج حاصل از آزمایش بالستیک، تاثیر نانو¬رس بر روی خواص مکانیکی کامپوزیت در راستای طولی و عرضی بررسی شد. نتایج نشان می¬دهد که تغییرات چقرمگی در جهت طولی و عرضی با نتایج حاصل از آزمایش¬های بالستیک هم¬پوشانی دارد.
واژه‌های کلیدی: ضربه، نانو رس، سرعت بالا، خواص مکانیکی
متن کامل [PDF 730 kb]   (6461 دریافت)    
نوع مقاله: مقاله پژوهشی کامل | موضوع مقاله: مکانیک ضربه
دریافت: 1392/9/14 | پذیرش: 1392/10/18 | انتشار: 1393/3/10

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.