در اکثر روش¬ها و از جمله در روش نیمه تجربی سویتسکی، زاویه ددرایز ثابت فرض می¬شود و یا زاویه ددرایز مقطع عرضی واقع در مرکز گرانش بدنه شناور مورد استفاده قرار می¬گیرد. بر این اساس با ثابت در نظر گرفتن زاویه ددرایز فیزیک واقعی مسئله مدل نشده زیرا در واقعیت زاویه ددرایز شناور تندرو در طول بدنه متغیر می¬باشد در این مقاله، ابتدا مقاومت هیدرودینامیکی به وزن شناور تندرو با زاویه ددرایز متغیر با توسعه روش نیمه تجربی سویتسکی محاسبه می¬شود و نشان داده می-شود که نتایج حاصل از روش ارائه شده از دقت بیشتری نسبت به روش نیمه تجربی سویتسکی در مقایسه با نتایج تجربی برخوردار می¬باشد و مطابقت مناسبی با نتایج تجربی دارد. سپس به کمک روش الگوریتم ژنتیک به تعیین بهینه مقدار طول مرکز گرانش از ترنزام، عرض و نرخ تغییر زاویه ددرایز از ترنزام تا سینه بدنه شناور تندرو پرداخته شده است. مقاومت به وزن تعیین شده در بخش اول به عنوان تابع هدف جهت کمینه شدن مقاومت بدنه و پایداری هیدرواستاتیکی و پایداری دینامیکی طولی و عرضی به عنوان قیود بهینه¬سازی در نظر گرفته شده است. در نهایت دسته جواب¬های بهینه برای استفاده طراحان در مرحله طراحی مفهومی ارائه شده است.

واژه‌های کلیدی: بهینه سازی، الگوریتم ژنتیک، شناور تندرو، زاویه ددرایز متغیر، مقاومت هیدرودینامیکی

متن کامل [PDF 704 kb]   (5613 دریافت)