در این پژوهش تاثیر دنباله سازه های بالادست بر توانایی بادگیرها در جذب هوای محیط و انتقال آن به فضای ساختمان به صورت آزمایشگاهی و به کمک تونل باد و روشهای مرئی سازی جریان بررسی شده است. از آنجایی که بادگیرها معمولاً در محیط شهری با تراکم ساختمانی بالا، مورد استفاده قرار می گیرند سازه ها و موانع بالادست بی شک بر توانایی آنها در ایجاد تهویه طبیعی ساختمان تاثیر گذار هستند. به همین دلیل در این تحقیق موانعی با ارتفاعات مختلف و در فواصل گوناگون، در بالادست یک مدل بادگیر یکطرفه قرار داده شده و میزان دبی هوای القایی توسط بادگیر به کمک جریان سنج سیم داغ و در سرعت جریان آزاد 10 و 15m/s محاسبه شده است. نتایج بدست آمده نشان میدهد که میزان دبی هوای جذب شده توسط بادگیر و جهت حرکت آن وابسته به ارتفاع و فاصله مانع بالادست از بادگیر میباشد، به گونه ای که قرار گرفتن موانعی با ارتفاع کم در نزدیکی بادگیر باعث افزایش دبی هوای القایی می شود، اما با افزایش ارتفاع مانع دریچه بادگیر در دنباله مانع بالادست قرار می گیرد و هوای داخل ساختمان از طریق دریچه های بادگیر به محیط بیرون ساختمان تخلیه می شود.

واژه‌های کلیدی: تهویه طبیعی، بادگیر یکطرفه، مرئی سازی جریان، جریان سنج سیم داغ

متن کامل [PDF 2913 kb]   (6002 دریافت)