به منظور تعیین پارامترهای شکست بتن خودتراکم سبک دو روش مختلف اثر اندازه و کار شکست مورد استفاده قرار گرفت. برای لحاظ نمودن رفتار بتن در مقاومت‌های متفاوت، دو طرح اختلاط با نسبت‌های آب به سیمان 0.42 و0.47 در نظر گرفته شد. در ابتدا خصوصیات روانی بتن مورد بررسی قرار گرفت و بعد از اطمینان از خودتراکم بودن آن‌ها خصوصیات مکانیکی بتن سخت شده تعیین گردید. سپس با بهر‌گیری از دو روش فوق و با انجام آزمایش خمش سه محوری بر روی 30 تیر با ابعاد مختلف، پارامترهای شکست بتن و بازشدگی نوک ترک محاسبه شدند. نتایج نشان می‌دهند که با افزایش نسبت آب به سیمان از 0.42 به 0.47، انرژی‌های شکست اولیه، کل و چغرمگی شکست بتن خودتراکم سبک به ترتیب 39.4%، 33.4% و 25.3% کاهش می‌یابند. به این ترتیب ضمن مشخص شدن تاثیر مثبت کاهش نسبت آب به سیمان بر پارامترهای شکست این نوع بتن، دلایل تغییر رفتار بتن هم بررسی شد. همچنین چند رابطه تجربی ارائه گردید که با استفاده از آن‌ها می‌توان تنها با محاسبه مقاومت فشاری بتن انرژی شکست اولیه، انرژی کل، نسبت انرژی‌ها به یکدیگر و چغرمگی شکست بتن را تعیین نمود. سپس با بهره‌گیری از پارامترهای شکست، خصوصیات مکانیکی بتن و به کمک روش المان محدود توسعه یافته به مدل‌سازی معکوس پرداخته شد. نتایج بیانگر دقت بالای روش المان محدود توسعه یافته در حل عددی مسائل شکست و نیز کارآئی پارامترهای محاسبه شده برای تعیین رفتار بتن‌های خودتراکم سبک در هنگام گسترش ترک می‌باشد.

واژه‌های کلیدی: بتن خودتراکم سبک، چقرمگی شکست، المان محدود توسعه یافته، پارامترهای شکست، روش کار شکست

متن کامل [PDF 7449 kb]   (4871 دریافت)