یکی از مشکلات روش تسخیر ورتیسیته نیاز به تنظیم دستی پارامتر تسخیر در حل مسائل است. به این صورت که در مورد هر مسئله جدید، کاربر بایستی به تنظیم آن اقدام نماید. مقادیر کوچک این پارامتر عملاً این روش را بی‌اثر کرده و مقادیر بالای آن باعث ارائه پاسخ‌های غیر فیزیکی در حل می‌گردد. تلاش‌های زیادی توسط محققین برای غلبه بر این مشکلات انجام شده اما همچنان وابستگی آن به تنظیم دستی از بین نرفته است. یک راه برای حل این مشکل کاهش اثر گذاری پارامتر تسخیر بر جواب نهایی است. در پژوهش حاضر کاهش حساسیت روش تسخیر ورتیسیته به تغییرات پارامتر تسخیر از طریق ترکیب این روش با روش اف‌سی‌تی به ازای ضرایب محدود کننده مختلف پیشنهاد شده است. جهت ارزیابی روش معرفی شده، مسئله گردابه منفرد مورد بررسی قرار گرفته و در مرحله نخست میزان تاثیر پذیری پاسخ نهایی نسبت به تغییرات پارامتر تسخیر در مورد طرح تفاضل مرکزی با طرح اف‌سی‌تی )به ازای ضرایب محدود کننده مختلف (مقایسه گردیده است. سپس بهترین حالت جهت ترکیب طرح اف‌سی‌تی و روش تسخیر ورتیسیته مورد بحث قرار گرفته است. نشان داده شد که بهترین نتایج با استفاده از ضریب محدود کننده مینمود در گام میانی حل حاصل می‌شود.

واژه‌های کلیدی: گردابه، تسخیر ورتیسیته، پارامتر تسخیر، طرح اف سی تی، ضریب محدود کننده

متن کامل [PDF 1632 kb]   (5625 دریافت)