سیستم تعلیق غیرفعال به دلیل مصرف پایین انرژی و هزینه کمتر در اکثر خودروها استفاده می‌شود. بنابراین امروزه چالشی در ادبیات فن، در جهت افزایش قابلیت‌های آن وجود دارد. هدف از این تحقیق، ارائه روشی جدید جهت طراحی بهینه چندهدفه سیستم تعلیق خودرو بر اساس استفاده از میراگرهای نامتقارن (غیرخطی) می‌باشد. از اینرو نشان داده می‌شود که استفاده از این نوع میراگرها با قدرت انتخاب دو نوع ضریب ویسکوز یکی در هنگام فشردگی و دیگری در هنگام باز شوندگی سبب ارائه طرحی بهینه‌ نسبت به طرح‌های موجود در ادبیات فن که بر مبنای میراگرهای متقارن است، خواهد شد. بدین منظور خودرو به‌صورت یک مدل کامل یازده درجه آزادی که تحت ناهمواری-های اتفاقی جاده قرار دارد، مدل شده است. سپس از آنجا که وظایف سیستم تعلیق، کاهش دادن شتاب‌های عمودی وارد بر سرنشینان، محدودیت حرکت کله زنی، افزایش جاده‌پذیری و کاهش تغییرات فضای کاری چهار چرخ خودرو می‌باشد، مسئله به‌صورت یک مسئله بهینه‌سازی چندهدفه با اهداف متضاد فرمول‌بندی شده و با الگوریتم NSGA-II حل می‌گردد. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که استفاده از میراگرهای نامتقارن سبب ارائه طرحی بهینه‌تر نسبت به روش‌های بهینه‌سازی که در آن‌ها از میراگرهای متقارن استفاده‌شده است، می‌گردد.

واژه‌های کلیدی: راحتی سفر، جاده پذیری، فضای کاری، دمپر نامتقارن، بهینه‌سازی چند هدفه

متن کامل [PDF 572 kb]   (6286 دریافت)