دوره 19، شماره 7 - ( تیر 1398 )                   جلد 19 شماره 7 صفحات 1825-1819 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Ebrahimzadegan A, Mohammadpour Fattahi A. Experimental Study of the Water Absorption and Fatigue Life of PMMA/MWCNTs Nanocomposites. Modares Mechanical Engineering 2019; 19 (7) :1819-1825
URL: http://mme.modares.ac.ir/article-15-22598-fa.html
ابراهیم زادگان علی، محمدپور فتاحی اصغر. مطالعه تجربی جذب آب و عمر خستگی نانوکامپوزیت‌های PMMA/MWCNTs. مهندسی مکانیک مدرس. 1398; 19 (7) :1819-1825

URL: http://mme.modares.ac.ir/article-15-22598-fa.html


1- گروه مهندسی مکانیک، دانشکده فنی و مهندسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
2- گروه مهندسی مکانیک، دانشکده فنی و مهندسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران ، a.fattahi@iaut.ac.ir
چکیده:   (2809 مشاهده)
نانولوله‌های کربنی به‌دلیل خواص منحصربه‌فرد به‌عنوان فاز تقویت‌کننده از اهمیت ویژه‌ای برخوردار هستند. در این مقاله تاثیر نانولوله‌های کربنی چنددیواره برجذب آب و عمر خستگی پلی‌متیل‌متاکریلات مورد مطالعه قرار می‌گیرد. بدین منظور ابتدا نانوکامپوزیت‌هایی بر پایه پلی‌متیل‌متاکریلات حاوی نانولوله‌های کربنی چنددیواره صفر تا ۱/۵درصد وزنی به‌روش اکسترودر دوپیچه و قالب‌گیری تزریقی تولید می‌شوند. ساختار نانوکامپوزیت‌های تولیدشده با استفاده از میکروسکوپ گسیل میدانی بررسی می‌شود. بررسی تصاویر میکروسکوپی حاکی از آن بوده که نانولوله‌های کربنی به‌خوبی در زمینه پلیمر پخش شده‌اند. آزمون خستگی برای هر یک از نمونه‌ها در تحت شرایط یکسان انجام گرفت. طبق نتایج آزمون، عمر خستگی نانوکامپوریت حاوی ۰/۵% از نانولوله‌های کربنی چنددیواره نسبت به پلیمر پایه بهبود یافت. همچنین براساس نتایج آزمون جذب آب حضور نانولوله‌های کربنی چنددیواره در زمینه پلیمری باعث کاهش جذب آب در نمونه‌های نانوکامپوزیتی شد.
متن کامل [PDF 771 kb]   (1788 دریافت)    
نوع مقاله: گزارش مورد | موضوع مقاله: مواد مرکب
دریافت: 1397/4/9 | پذیرش: 1397/10/25 | انتشار: 1398/4/10

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.