دوره 19، شماره 6 - ( خرداد 1398 )                   جلد 19 شماره 6 صفحات 1456-1447 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشکده مهندسی معماری و انرژی، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2- مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی، تهران، ایران ، kari@bhrc.ac.ir
3- گروه مهندسی مکانیک، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
4- استادیار معماری، مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی، تهران
چکیده:   (4525 مشاهده)
ضخامت بهینه عایق حرارتی تابعی از هزینه اولیه عایق‌کاری و میزان هزینه حامل‌های انرژی برای گرمایش و سرمایش فضای داخلی ناشی از انتقال حرارت از مقطع جدار در دوره بهره‌برداری است. در ایران، با اختصاص یارانه به بخش انرژی، تعرفه مربوط به حامل‌های انرژی به‌طور قابل ‌توجهی کمتر از تعرفه‌های میانگین جهانی است. با هدف تعیین ضخامت بهینه عایق حرارتی، تعرفه‌های حامل‌های انرژی، متناسب با میزان مصرف، متغیر در نظر گرفته شد. تعرفه برق و گاز مشترکین براساس میزان مصرف، به چهار تعرفه کم‌مصرف، مصرف متوسط، پرمصرف و بسیار پرمصرف تقسیم شد. در کنار این چهار تعرفه یارانه‌ای تعرفه حامل‌های انرژی بدون یارانه نیز به‌عنوان تعرفه پنجم مورد بررسی قرار گرفت. جدار خارجی شامل بلوک سفالی به ضخامت ۲۰سانتی‌متر و عایق‌ حرارتی پلی‌استایرن از خارج است. میزان بار حرارتی ناشی از انتقال حرارت از جدار خارجی در جهت‌های مختلف جغرافیایی برای ضخامت‌های متفاوت عایق حرارتی در تهران توسط نرم‌افزار شبیه‌سازی انرژی‌پلاس محاسبه شد و ضخامت بهینه عایق حرارتی براساس هزینه دوره حیات ۳۰ساله تعیین شد. براساس نتایج به‌دست‌آمده، در تعرفه اول که مربوط به مشترکین کم‌مصرف است، استفاده از عایق حرارتی در برخی از جهت‌های جغرافیایی امکان بازگشت سرمایه در مدت‌زمان دوره حیات وجود ندارد. در دیگر جهت‌ها نیز میزان صرفه‌جویی اقتصادی کم و نزدیک به صفر است. با افزایش تعرفه، ضخامت بهینه عایق حرارتی افزایش پیدا می‌کند. در تعرفه‌های دوم تا پنجم ضخامت بهینه عایق حرارتی بین ۶ تا ۱۸سانتی‌متر متغیر است. همچنین مدت‌زمان بازگشت سرمایه برای این تعرفه‌ها، بین ۶ تا ۲۸سال به دست آمد.
متن کامل [PDF 771 kb]   (3301 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: انتقال حرارت و جرم
دریافت: 1397/5/15 | پذیرش: 1397/8/30 | انتشار: 1398/3/11

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.