در این مقاله اثر دما و کسر حجمی نانوذرات بر لزجت نانوسیال هیبریدی، که حاوی مخلوطی از آب و اتیلن گلیکول به عنوان سیال پایه و ترکیبی از نانولوله‌های کربنی چند جداره و دی‌اکسید سیلیسیوم به عنوان ذرات اضافه شده است، به طور تجربی بررسی شد. اندازه‌گیری‌ها در بازه دمایی 27.5oC تا 50oC و با استفاده از لزجت سنج استوانه‌ای در نرخ برش‌های مختلف انجام شد. نمونه‌های همگن و پایدار با کسر حجمی جامد 0.0625%، 0.25%، 0.5%، 0.75%، 1%، 1.5% و 2% با تعلیق ترکیب حجمی مساوی از نانولوله‌های کربنی و دی‌اکسید سیلیسیوم در مخلوط 50%-50% حجمی آب اتیلن گلیکول تهیه شدند. نتایج اندازه گیری در نرخ برش‌های مختلف نشان داد که سیال پایه (مخلوط آب و اتیلن گلیکول) از خود رفتار نیوتنی دارد، درحالی‌که همه نمونه‌های نانوسیال رفتار غیرنیوتنی مشابه مدل قاعده توانی (سدو پلاستیک) و با شاخص توان کمتر از یک نشان دادند. برای همه نمونه‌های نانوسیال و همه دماها ضرایب مدل پاورلا از طریق برازش منحنی با دقت بالایی محاسبه شدند. نتایج همچنین نشان دادند که به‌طورکلی لزجت ظاهری با افزایش کسرحجمی، افزایش و با افزایش دما، کاهش می‌یابد.

واژه‌های کلیدی: لزجت، نانوسیال هیبریدی، رفتار غیر نیوتنی، بررسی آزمایشگاهی

متن کامل [PDF 417 kb]   (6381 دریافت)