دوره 13، شماره 5 - ( 5-1392 )                   جلد 13 شماره 5 صفحات 101-91 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Fereidoon A, Hemmatian H. Prediction of nanocomposite effective elastic moduli by finite element modeling in micro scale. Modares Mechanical Engineering 2013; 13 (5) :91-101
URL: http://mme.modares.ac.ir/article-15-4683-fa.html
فریدون عبدالحسین، سعیدی اسماعیل، همتیان حسین. پیش بینی مدول الاستیک موثر نانوکامپوزیت با استفاده از مدل سازی المان محدود در مقیاس میکرو. مهندسی مکانیک مدرس. 1392; 13 (5) :91-101

URL: http://mme.modares.ac.ir/article-15-4683-fa.html


1- سمنان، میدان دانشگاه، روبروی پارک سوکان، پردیس شماره 1 دانشگاه سمنان، پردیس فنی دانشکده مهندسی مکانیک
چکیده:   (5950 مشاهده)
ساخت و آزمایش نانوکامپوزیت های اپوکسی/نانولوله های کربنی با توجه به چالش های پخش نانولوله های کربنی در بستر رزین و هزینه های تولید، مقرون به صرفه نمی باشد. لذا پیش بینی خواص مکانیکی این نانوکامپوزیت ها به وسیله روش های شبیه سازی راهکار مناسبی است. اما ابعاد واقعی نانولوله های کربنی و نسبت طول به قطر آنها، مدل سازی المان محدود را در ابعاد نانو و میکرو با مشکل مواجه می کند. در این مقاله با استفاده از المان تیر به عنوان نانولوله های کربنی و ایجاد المان حجمی نمونه از نانوکامپوزیت در مقیاس میکرو، چیدمان های مختلفی از نانولوله های کربنی در بستر اپوکسی ارائه شده است. اثر پارامترهای درصد حجمی، نسبت منظری و اثرات موجی بودن نانولوله های کربنی بر مدول الاستیک موثر نانوکامپوزیت بررسی شده است. نتایج نشان داده با این روش، محدودیت مدل سازی ابعاد میکرو و نانو در کنار هم از بین رفته و شبیه سازی نانوکامپوزیت با شرایط واقعی ممکن می شود و می توان اثرات انواع پارامترهای هندسی را در مدول موثر بررسی کرد. از طرف دیگر نتایج شبیه سازی با نتایج تجربی نیز تطابق مناسبی دارند.
متن کامل [PDF 1046 kb]   (6130 دریافت)    
نوع مقاله: مقاله پژوهشی کامل | موضوع مقاله: روش اجزای محدود|مواد مرکب
دریافت: 1391/5/14 | پذیرش: 1391/9/13 | انتشار: 1392/5/1

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.