در این مقاله، استفاده از جاذب های ویسکوالاستیک به منظور بهبود پایداری سیستم ترمز یک خودرو مورد بررسی قرار گرفته است. لذا به بررسی پایداری سیستم با استفاده از تئوری جدا شدن مودهای جفت شده پرداخته شده است. بنابراین نوآوری اصلی مقاله بکارگیری مدل مواد ویسکوالاستیک و استفاده از آنالیز مقادیر و یزه مختلط در پدیده جیغ ترمز می باشد. بدین منظور سیستم ترمز در یک نرم افزار اجزای محدود مدلسازی شده و برخی از پلیمرهای ویسکوالاستیک مورد استفاده در صنایع خودرو با استفاده از مدل نگامی- هاورلیاک، در نرم افزار شبیه سازی گردیده است. مقایسه مقادیر ویژه در حالت به کارگیری و عدم به کارگیری مواد ویسکوالاستیک حاکی از بهبود مود ناپایدار سیستم در فرکانس 12 کیلوهرتز می باشد. ضمنا بکارگیری این جاذب ها تاثیر خاصی در بازه ی فرکانسی پایین نخواهد داشت. در ادامه، مقایسه نتایج بدست آمده با نتایج آزمایشگاهی دیگر محققین نشان از صحت عملکرد مدل ارائه شده دارد. در نهایت با روش آنالیز انرژی کرنشی موقعیت قرارگیری لایه جاذب و ضخامت بهینه بدست امده است.

واژه‌های کلیدی: جیغ ترمز، مقادیر ویژه مختلط، جاذب ویسکوالاستیک، مدل نگامی- هاوریلایک، آنالیز انرژی کرنشی

متن کامل [PDF 1861 kb]   (4665 دریافت)