اصلی‎ترین روش برای درمان بیماری گرفتگی عروق کرونری کاشت فنر در ناحیه تنگ شده رگ می‌باشد. این روش درمان با وجود مزایای بسیار ممکن است به دلیل وقوع گرفتگی مجدد در محل فنرگذاری، موفقیت مورد نظر را در پی نداشته باشد. مشاهدات نشان داده‎اند قرارگیری فنر در داخل رگ سبب تغییر در پارامترهای همودینامیکی بویژه تنش برشی دیواره و اندازه گردابه‎ها گردیده و شرایط را برای آغاز گرفتگی مجدد در محل فنر مساعد می‎سازد. با توجه به این مسأله، در این مقاله تأثیر برخی پارامترهای هندسی مانند شکل و ابعاد میله فنر بر توزیع تنش برشی دیواره و اندازه گردابه ها مورد بررسی قرار گرفته است. علاوه بر این، جهت کاهش ریسک رخداد گرفتگی مجدد، استفاده از فنری که قسمتی از سطح مقطع آن انعطاف‎پذیر است پیشنهاد شده و تأثیر سفتی این قسمت انعطاف پذیر مورد بررسی قرار گرفته است. به این منظور تعامل بین جریان خون و قسمت انعطاف پذیر میله با روش لاگرانژی- اویلری اختیاری در چارچوب روش اجزاء محدود شبیه سازی شده است. نتایج حاصل نشان دادند انعطاف پذیر بودن قسمتی از سطح مقطع در فنرهایی با میله دایره‎ای با کاهش مقدار ماکزیمم تنش برشی و نیز کم کردن قابل توجه اندازه گردابه‎ها می‎تواند در کم کردن خطر وقوع گرفتگی مجدد مؤثر باشد. اما این امر در فنرهایی با میله مستطیلی نه تنها مقدار ماکزیمم تنش برشی را اندکی زیاد می‎کند بلکه با افزایش چشمگیر اندازه گردابه‎ها ممکن است منجر به افزایش ریسک وقوع گرفتگی مجدد گردد.

واژه‌های کلیدی: فنر، رگ کرونری، گرفتگی مجدد، تنش برشی دیواره، اندازه گردابه، برهمکنش سیال- جامد

متن کامل [PDF 382 kb]   (5263 دریافت)