چکیده: (6374 مشاهده)
خستگی حرارتی، خستگی مکانیکی، سایش و تغییر شکل پلاستیک دمای بالا، سازوکارهای اصلی فرسایش قالبهای فورج گرم است. سختپوشی مناطق تحت تمرکز تنش این قالبها، بهوسیله سوپرآلیاژهای پایه کبالت از قبیل استلایت6، تأثیر بسیار زیادی بر افزایش عمر قالبها و بهبود عملکرد آنها دارد. سختی دمای بالا، مقاومت به گالینگ، مقاومت به خوردگی و اکسایش دمای بالا، مقاومت به سایش چسبان فلز به فلز و عدم بروز استحاله آلوتروپیک تا دمای ºC1100، از خواص عمده این آلیاژ بهشمار میروند. فولاد 11H که کاربرد بسیار گستردهای در ساخت قالبهای فورج گرم دارند، بهعلت برخورداری از عناصر آلیاژی و در نتیجه سختیپذیری بالا، از حساسیت زیادی نسبت به سرعتهای سرد شدن زیاد و ترک هیدروژنی(HIC) برخوردار است. به همین دلیل در این مقاله پارامترهای مختلف سختپوشی فولاد مذکور بهوسیله آلیاژ استلایت6 به روش TIG در شرایط انتقال حرارت سهبُعدی، بررسی شده است. با توجه به نتایج حاصل، امکان سختکاری این فولاد پس از سختپوشی آن با استلایت6 وجود نداشته و توصیه میشود دماهای پیشگرم و بینپاسی سیکل سختپوشی آن در محدوده ºC370-310 قرار داشته باشند. شدت جریان مناسب برای جوشکاری لایه اول با مفتولی به قطر mm2/3، در حدود 80 الی 85 آمپر ارزیابی شده و لازم است برای حصول بیشینه سختی (HRC42-41) بهوسیله سیکل مذکور، ضخامت لایه سختپوشی حداقل mm3 باشد. توصیه میشود انرژی ورودی سیکل جوشکاری کمتر از KJ/m455 بوده و آن در محدوده s3/15-6 قرار داشته باشد. همچنین توصیه میشود عملیات پسگرم این فولاد در محدوده دمایی ºC500-425 بهمدت 1 ساعت بهازای هر mm30 ضخامت انجام شود.
دریافت: 1382/6/24 | پذیرش: 1385/2/6 | انتشار: 1386/6/6