در این مقاله به بررسی اثر متغیر‌های چاپ بر استحکام کششی قطعات کامپوزیتی پلیمری- فلزی ساخته شده با چاپگر سه بعدی FDM پرداخته شده است. در سال‌های اخیر استفاده از چاپگرهای سه بعدی در صنایع گوناگون روزافزون بوده و فرآیند FDM یکی از متداول‌ترین روش‌های تولید قطعه در این حوزه می‌باشد. با اینکه پژوهش‌های گسترده ای در این بخش انجام شده ولی در زمینه توسعه مواد اولیه و استفاده از آن‌ها در فرآیند FDM پژوهش‌های محدودی صورت گرفته است. در این تحقیق قطعات تولید شده از جنس کامپوزیت‌ پلیمری-فلزی با درصد وزنی ثابت 25% پودر فلز بوده و از پودر مس به عنوان جزء فلزی و از گرانول ABS به عنوان پلیمر استفاده شده است. رشته‌های کامپوزیتی در یک فرآیند جداگانه تولید شده و متغیر‌های بهینه آن گزارش شده است. چهار متغیر قطر نازل، ارتفاع لایه، الگوی پرشدن و دمای نازل در سه سطح برای بررسی انتخاب شد و جهت تعیین میزان اثر هر متغیر و یافتن سطوح بهینه برای هرکدام، از روش تاگوچی استفاده گریدید. شاخص اثر اصلی، نسبت سیگنال به نویز و تحلیل واریانس به منظور بررسی متغیر‌ها به کار گرفته شد و سطوح بهینه آن‌ها محاسبه گردید. در نهایت قطعه بهینه بر اساس تحلیل‌های روش تاگوچی ساخته شد و برای تایید آزمایش‌ها و نتایج مورد استفاده قرار گرفت.

واژه‌های کلیدی: چاپگر سه بعدی، فرآیند FDM، کامپوزیت‌های پلیمری- فلزی، متغیر‌های چاپ

متن کامل [PDF 880 kb]   (6740 دریافت)