دوره 14، شماره 9 - ( 9-1393 )
جلد 14 شماره 9 صفحات 139-133 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- استاد دانشگاه علم و صنعت ایران
2- دانشگاه علم و صنعت ایران
2- دانشگاه علم و صنعت ایران
چکیده: (4889 مشاهده)
استفاده از سوراخ‌های متوقف‌کننده از جمله ساده‌ترین روش‌ها برای کاهش ضریب شدت تنش در نوک ترک و در نتیجه کاهش نرخ رشد ترک می‌باشد. کارایی سوراخ‌های متوقف‌کننده در مهار رشد ترک بر مبنای تأثیرگذاری آنها روی ضرایب شدت تنش سنجیده می‌شود. بسیاری از اجزای فلزی در سازه‌های مهندسی به دلیل هندسه خاص خود، دارای سطوحی انحنادار می‌باشند. بنابراین در مقاله حاضر، با استفاده از تحلیل‌های اجزا محدود و با در نظر گرفتن آرایش‌های گوناگون سوراخ‌های متوقف‌کننده، تأثیر حضور این سوراخ‌ها بر ضرایب شدت تنش در قطعه انحنادار با ترک مرکزی مورد بررسی قرار می‌گیرد. نتایج عددی بیانگر این است که موقعیت و اندازه سوراخ‌های متوقف‌کننده بر مقدار ضریب شدت تنش نوک ترک تأثیرگذار است. مهم‌ترین دلیل تغییر در ضریب شدت تنش، تأثیرگذاری سوراخ‌های متوقف‌کننده بر میدان تنش نوک ترک می‌باشد. با افزایش اندازه سوراخ‌های دوطرف ترک و کاهش فواصل افقی و عمودی آنها از نوک ترک، تأثیرپذیری ضریب شدت تنش نیز بیش‌تر می‌شود. همچنین نتایج عددی بیانگر این نکته‌اند که کارایی سوراخ‌های متوقف کننده در سطوح انحنادار، برابر با کارایی روش مذکور در سطوح تخت است.
نوع مقاله: مقاله پژوهشی کامل |
موضوع مقاله:
خزش، خستگی و شکست|روش اجزای محدود
دریافت: 1392/7/17 | پذیرش: 1392/9/21 | انتشار: 1393/7/1
دریافت: 1392/7/17 | پذیرش: 1392/9/21 | انتشار: 1393/7/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |