دوره 14، شماره 13 - ( ويژه‌نامه اول 1393 )                   جلد 14 شماره 13 صفحات 216-209 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 20.1001.1.10275940.1393.14.13.27.0

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mirshams M, Jafarsalehi A. Surrogate Model-based Optimization of Spacecraft Design. Modares Mechanical Engineering 2015; 14 (13) :209-216
URL: http://mme.modares.ac.ir/article-15-9692-fa.html
میرشمس مهران، جعفر صالحی علی. بهینه سازی طراحی فضاپیما با استفاده از مدل جایگزین زیرسامانه مخابرات به روش حداقل مربعات متحرک. مهندسی مکانیک مدرس. 1393; 14 (13) :209-216

URL: http://mme.modares.ac.ir/article-15-9692-fa.html

بهینه سازی طراحی فضاپیما با استفاده از مدل جایگزین زیرسامانه مخابرات به روش حداقل مربعات متحرک
مهران میرشمس* 1، علی جعفر صالحی2
1- دانشیار، دانشکده هوافضا، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
2- دانشجوی دکتری، مهندسی فضایی، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
چکیده:   (5501 مشاهده)
بهینه‌سازی طراحی مفهومی سامانه‌های فضایی فرایندی پیچیده و چندموضوعی است بگونه‌ای که جستجوی فضای طراحی جهت ارزیابی توابع هدف بطور چشمگیری به اجرای تکرارپذیر مدلهای شبیه‌سازی و کدهای تحلیلی مربوط به زیرسامانه‌های مختلف (نظیر سازه، محموله، تامین انرژی، تعیین و کنترل وضعیت، مخابرات، مدیریت داده و فرمان) وابسته است. بکارگیری روشهای متداول طراحی برای چنین مسئله پیچیده‌ای بسیار زمانبر بوده و هیچ تضمینی وجود ندارد که راه حل بدست آمده برای زیرسامانه-های کوپل شده بهترین باشد و حتی ممکن است به طرح‌های غیر بهینه منجر شود. علاوه بر این، فضای جستجوی طراحی می‌تواند چند وجهی، غیر محدب با چندین نقطه بهینه محلی باشد که این موضوع سبب افزایش هزینه محاسباتی و نیز دشواری ارزیابی سریع گزینه‌های مختلف طراحی می‌گردد. برای پرداختن به این موضوعات، در این مقاله روشی کارآمد مبتنی بر مدل جایگزین (سطح پاسخ) جهت بهینه‌سازی چندموضوعی طراحی مفهومی یک فضاپیما با احتساب متغیرهای طراحی گسسته و پیوسته ارائه گردیده است. روش مذکور بر پایه بکارگیری الگوریتم ژنتیک در سطح سامانه و زیرسامانه بعنوان بهینه ساز و مدل جایگزین بعنوان ابزاری موثر در کاهش هزینه محاسباتی در سطح زیرسامانه، در چارچوب بهینه‌سازی مشارکتی بنا گردیده است. نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان می‌دهد که روش معرفی شده در این مقاله یک راه موثر جهت بهبود بهره‌وری محاسباتی بهینه‌سازی طراحی مفهومی سامانه‌های پیچیده نظیر طراحی یک فضاپیما می‌باشد.
واژه‌های کلیدی: فضاپیما، بهینه‌سازی، مدل جایگزین، چارچوب بهینه‌سازی مشارکتی، الگوریتم ژنتیک
متن کامل [PDF 352 kb]   (6236 دریافت)    
نوع مقاله: مقاله پژوهشی کامل | موضوع مقاله: سازه های هوا-فضا
دریافت: 1393/2/31 | پذیرش: 1393/4/12 | انتشار: 1393/7/16
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.