دوره 19، شماره 5 - ( اردیبهشت 1398 )
جلد 19 شماره 5 صفحات 1227-1221 |
برگشت به فهرست نسخه ها
بهنام سنجری1 
، مسعود ایرانمنش* 2
، مسعود ایرانمنش* 2
1- گروه تبدیل انرژی و انرژی‌های تجدیدپذیر، پژوهشگاه علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم محیطی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، کرمان، ایران
2- پژوهشکده انرژی، پژوهشگاه علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم محیطی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، کرمان، ایران ،m.iranmanesh@kgut.ac.ir
2- پژوهشکده انرژی، پژوهشگاه علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم محیطی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، کرمان، ایران ،
چکیده: (4011 مشاهده)
بخش صنعت همواره به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین مصرف‌کننده‌های انرژی در هر کشور شناخته می‌شود که علاوه بر پُرمصرف‌بودن این بخش، مقدار قابل توجهی از انرژی به‌دلیل استفاده ناکارآمد و تجهیزات قدیمی تلف می‌شود. به‌کارگیری سیستم‌های تولید همزمان قدرت و حرارت، همواره به‌عنوان یکی از بهترین راه‌‌حل‌ها برای کاهش مصرف و افزایش بهره‌وری انرژی مورد توجه قرار داشته است. در این مقاله به بررسی فنی و اقتصادی استفاده از سیستم‌های تولید همزمان قدرت و حرارت در تعدادی از صنایع پُرمصرف منتخب با درنظرگرفتن رویکرد‌های مختلف پرداخته شده که براساس آنها ظرفیت الکتریکی سیستم طراحی شده است. در این بررسی پارامترهای مختلفی از جمله نوع محرک اولیه سیستم (توربین گاز یا موتور رفت و برگشتی)، نوع سوخت مصرفی (گاز طبیعی و گازوییل) و با درنظرگرفتن قیمت فروش تضمینی برق به شبکه سراسری در صنایع مختلف برای تامین نیاز الکتریکی و حرارتی پرداخته شده است. نهایتاً پس از تعیین ظرفیت سیستم تولید همزمان برای کارخانه‌های منتخب، با استفاده از نرم‌افزار‌های MATLAB و Excel به‌صورت کوپل‌شده به بررسی شاخص‌های مهم اقتصادی استفاده از این سیستم‌ها در صنعت از جمله ارزش خالص فعلی، دوره بازگشت سرمایه (تنزیل نشده) و هزینه ترازشده برق پرداخته شده است. بررسی‌های انجام‌شده نشان داد که در تمام رویکرد‌ها، استفاده از موتور رفت و برگشتی به‌عنوان محرک اولیه با سوخت گاز طبیعی نتایج رضایت‌بخشی به‌دنبال دارد.
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
انرژی‌های تجدیدپذیر
دریافت: 1397/5/27 | پذیرش: 1397/9/15 | انتشار: 1398/2/11
دریافت: 1397/5/27 | پذیرش: 1397/9/15 | انتشار: 1398/2/11
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |