دوره 20، شماره 5 - ( اردیبهشت 1399 )
جلد 20 شماره 5 صفحات 1293-1283 |
برگشت به فهرست نسخه ها
حمیدرضا حسین‌پور1 
، پیام سرائیان* 2، احسان شکوری1
، پیام سرائیان* 2، احسان شکوری1
1- گروه مهندسی مکانیک، دانشکده مکانیک، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- گروه مهندسی مکانیک، دانشکده مکانیک، واحد نجف‌آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران ،p_saraeian@iau-tnb.ac.ir
2- گروه مهندسی مکانیک، دانشکده مکانیک، واحد نجف‌آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران ،
چکیده: (3799 مشاهده)
با توجه به ویژگی‌های خاص کامپوزیت چوب پلاست و استقبال روز افزون از این محصول به واسطه سازگاری آن با محیط زیست، دست‌یابی به کیفیت سطح مناسب طی انجام فرآیندهای مختلف ماشین‌کاری روی این دسته از مواد، بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش پس از انجام عملیات تراشکاری با ابزار خودچرخان روی نمونه‌ها با تغییر پارامترهای سرعت اسپیندل، نرخ پیشروی و عمق برش، به اندازه‌گیری و مقایسه زبری سطوح تراشکاری شده، بررسی سلامت سطوح توسط میکروسکوپ و همچنین تحلیل عددی فرآیند پرداخته شده است. در نتایج مشاهده شد که طی تراشکاری با ابزار خودچرخان به ازای عمق برش ۱میلی‌متر و نرخ پیشروی ۰/۲۲میلی‌متر بر دور، با افزایش سرعت اسپیندل از ۵۰۰ به ۷۱۰دور بر دقیقه، کیفیت سطح در حدود ۱۷% بهتر شد که این مقدار در مقایسه با تراشکاری معمولی نیز در حدود ۳۷% بهبود یافته است. همچنین به علت افزایش نیروهای ماشین‌کاری، با افزایش نرخ پیشروی از ۰/۲۲ به ۰/۴۴میلی‌متر بر دور، کیفیت سطح در حدود ۲۱% کاهش یافته است. مقایسه مقادیر به دست آمده برای زبری سطح نشان داد که بعد از نرخ پیشروی سرعت اسپیندل بیشترین تاثیر را بر کیفیت و سلامت سطوح تراشکاری شده داشته است. همچنین مقایسه زبری سطوح اندازه‌گیری شده طی روش المان محدود و روش تجربی نیز نشان‌دهنده دقت و سازگاری مناسب این دو روش با یکدیگر بوده است.
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
مواد مرکب
دریافت: 1398/7/13 | پذیرش: 1398/9/9 | انتشار: 1399/2/20
دریافت: 1398/7/13 | پذیرش: 1398/9/9 | انتشار: 1399/2/20
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |