دوره 17، شماره 1 - ( 1-1396 )                   جلد 17 شماره 1 صفحات 135-129 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Khoram A, Jafari A, Moradi M. Laser brazing of 321 and 410 stainless steels using BNi-2 nickel-based filler metal. Modares Mechanical Engineering 2017; 17 (1) :129-135
URL: http://mme.modares.ac.ir/article-15-6361-fa.html
خرم علی، جعفری عابد، مرادی محمود. لحیم کاری سخت به کمک لیزر فولادهای زنگ نزن 321 و 410 با ماده پرکننده پایه نیکل BNi-2. مهندسی مکانیک مدرس. 1396; 17 (1) :129-135

URL: http://mme.modares.ac.ir/article-15-6361-fa.html


1- محقق در دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
2- کارشناس موتورهای هوایی
3- استادیار مهندسی مکانیک، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه ملایر، ملایر
چکیده:   (4857 مشاهده)
در این مقاله ، لحیم کاری سخت به کمک لیزر فولادهای زنگ نزن آستنیتی (321) و مارتنزیتی (410) با استفاده از لیزر پالسیNd:YAG 400 وات با ماده پرکننده پایه نیکل BNi-2 انجام پذیرفت. فرآیند لحیم کاری سخت به کمک لیزر در درزهای اتصال متفاوت انجام پذیرفت. میکروساختار و آنالیز ترکیب ماده پرکننده و اتصال با میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی مورد مطالعه قرار گرفت. تست سختی و کشش برای بررسی خواص مکانیکی اتصالات لحیم کاری شده انجام شد. نتایج نشان می‌دهد که ماده پرکننده ترشوندگی و پخش شوندگی خوبی بر روی فولادهای زنگ نزن 321 و 410 در فرآیند لحیم کاری سخت به کمک لیزر دارد. ماده پرکننده شامل محلول جامد نیکل، بورید نیکل و بورید کروم می‌باشد. اتصالات لحیم کاری شده عمدتا شامل محلول جامد نیکل و بورید نیکل در مرکز اتصال و بورید کروم در نزدیکی سطح مشترک با فلزپایه می‌باشد. میانگین میکروسختی ماده پرکننده 550 ویکرز و میانگین میکروسختی اتصالات لحیم کاری شده 500 ویکرز می‌باشد. استحکام کششی اتصالات لحیم کاری شده بین 200 تا 480 مگاپاسکال است که به سبب درزهای اتصال متفاوت است.
متن کامل [PDF 1196 kb]   (6360 دریافت)    
نوع مقاله: مقاله پژوهشی کامل | موضوع مقاله: جوشکاری
دریافت: 1395/8/10 | پذیرش: 1395/9/5 | انتشار: 1395/10/15

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.