دوره 15، شماره 2 - ( 2-1394 )                   جلد 15 شماره 2 صفحات 146-135 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Ghasemi Ghalebahman A, Salavati S. Utilizing the extended finite element method for determining crack stress intensity factors and higher order terms coefficients. Modares Mechanical Engineering 2015; 15 (2) :135-146
URL: http://mme.modares.ac.ir/article-15-9943-fa.html
قاسمی قلعه بهمن احمد، صلواتی سعید. استفاده از روش اجزاء محدود توسعه یافته در تعیین ضرایب شدت تنش و ترم های مرتبه بالای ترک. مهندسی مکانیک مدرس. 1394; 15 (2) :135-146

URL: http://mme.modares.ac.ir/article-15-9943-fa.html


1- استادیار دانشگاه سمنان
2- دانشجوی ارشد دانشگاه سمنان
چکیده:   (6655 مشاهده)
در مطالعه حاضر، به منظور ارزیابی میدان جابجایی الاستیک و پس از آن پارامترهای شکست در مواد جامد الاستیک همگن ایزوتروپیک با وجود ترک های لبه ای و یا داخلی، از روش اجزاء محدود توسعه یافته و با تکنیک مجموعه تراز استفاده شد تا از معایب روش استاندارد اجزاء محدود جلوگیری شود. به منظور تعیین ضرایب شدت تنش و همچنین ضرایب ترم های مرتبه بالای ترک در حل سری مجانبی ویلیامز برای سازه های حاوی ترک در حالت های مختلف مود شکست از یک روش حداقل مربعات فرامعین و از طریق انطباق حل سری میدان جابجایی در اطراف نوک ترک بر تعداد زیادی از جابجایی های گره ای به دست آمده از روش اجزاء محدود توسعه یافته، استفاده شد. برای تأیید و احراز صحت نتایج، چندین نمونه ترک دار در حالت های مختلف بارگذاری مود خالص اول، مود خالص دوم، و مود ترکیبی مورد بررسی قرار گرفت. مقایسه ای که با نتایج موجود در مراجع بر اساس فرمول بندی های دیگر صورت گرفته، میزان کارآیی و سادگی این روش را نشان داده و قابلیت آن را در شناسایی دقیق ضرایب شدت تنش و ضرایب ترم های مرتبه بالاتر ترک به اثبات می رساند.
متن کامل [PDF 1299 kb]   (5898 دریافت)    
نوع مقاله: مقاله پژوهشی کامل | موضوع مقاله: مکانیک آسیب
دریافت: 1393/5/18 | پذیرش: 1393/7/29 | انتشار: 1393/10/6

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.