---

تعیین شکل و عمق دقیق ناپیوستگی در قطعات فلزی پیش از رسیدن به مرز فروپاشی آن از جمله مسائل مهم در صنعت می‌باشد. روش‌های مبتنی بر منطق فازی به دلیل توانایی بالا در توصیف مسائل پیچیده با ماهیت تجربی، مانند آزمون های غیر‌مخرب، برای این منظور بکار رفته و نتایج قابل قبولی را بعضا ارائه می‌کنند. اما قوانین تجربی و همچنین داده‌های استخراج شده از روش آزمون‌های غیرمخرب عمدتا دارای عدم قطعیت بالایی بوده و لذا منجر به ناتوانی روش‌های فازی کلاسیک می‌گردد که مبتنی بر در نظر گرفتن درجات تعلق دقیق و استفاده از توابع تعلق نوع-۱ می‌باشند. بنابراین قادر به تخمین دقیق عمق تَرَک ناشناخته نبوده و همچنین در محیط های نویزی عملکرد مطلوبی نخواهند داشت. از این رو در این مقاله از سیستم منطق فازی نوع-۲، که قابلیت تخصیص عدم قطعیت به قوانین و توابع عضویت در آن وجود دارد، جهت حل مسئله معکوس تخمین مشخصه عمق تَرَک استفاده شده است. همچنین در تعیین عمق تَرَک سطحی در قطعات فلزی از داده‌های حاصل از اندازه‌گیری میدان ناشی از جریان متناوب استفاده شده است. در ادامه، نتایج آزمایشگاهی روش پیشنهادی با جدیدترین روش ‌های رایج در شرایط مختلف نویز و شکل های مختلف تَرَک مورد مقایسه قرار می‌گیرد. نتایج نشان دهنده برتری روش ارائه شده نسبت به سایر روش‌ها می‌باشد.

---

تاثیر رفتار دینامیکی پره‌ها بر انتقال حرارت جابجایی طبیعی درون یک محفظه مربعی بسته به صورت عددی مورد مطالعه قرار گرفت. پره‌ها نازک و هادی انتقال حرارت در طول ثابت ۰,۲ و در ۹ موقعیت مختلف بر روی دیواره‌های گرم و سرد محفظه مورد بررسی قرار گرفته‌اند. دیواره‌های افقی بالا و پایین محفظه عایق و دیواره‌های گرم و سرد عمودی به‌ترتیب در شرایط دما ثابتT_h و T_c قرار دارند. برای حل از متد المان محدود مطابق با شبکه بندی مثلثی بی‌سازمان و الگوریتم غیر‌خطی استفاده شده است. بعلاوه، به منظور حل معادلات بی‌بعد بخش ارتجاعی نیز از روش نیوتون - رافسون استفاده شده است. براساس نتایج، رفتار دینامیکی پره‌ها سبب کاهش میزان انتقال حرارت در مقایسه با پره صلب درون محفظه شده است. بعلاوه، تغییر شکل پره‌ها و موقعیت قرار‌گیری آنها تاثیر به‌سزایی در کاهش یا افزایش میزان انتقال حرارت درون محفظه دارند.