جستجو در مقالات منتشر شده
۳ نتیجه برای احمدی خطیر
مجید الیاسی، فرزاد احمدی خطیر، مرتضی حسین زاده،
دوره ۱۵، شماره ۹ - ( ۹-۱۳۹۴ )
چکیده
در این پژوهش، ساخت صفحات دوقطبی فلزی از جنس فولاد زنگ نزن L ۳۱۶ به ضخامت ۱/۰ میلی متر، به کمک فرآیند شکل‌دهی لاستیکی مطالعه شده است. برای ساخت کانال‌های صفحات دوقطبی از دو نوع قالب با سبک تغییر شکل محدب و مقعر استفاده گردید. در این تحقیق با انجام مراحل تجربی، تاثیر الگوهای شکل‌دهی محدب و مقعر بر نیروی شکل‌دهی و مقدار پرشدگی شیارهای بوجود آمده بررسی شد و شرایط استفاده مناسب برای هر دو سبک تغییر شکل بدست آمد. جهت انجام مراحل تجربی، به منظور مقایسه صحیح، هر دو الگوی قالب با ابعاد و اندازه‌های کاملا یکسان ساخته شد و از یک پد لاستیکی با سختی Shore A ۸۵ به ضخامت ۲۵ میلیمتر جهت شکل‌دهی صفحات استفاده گردید. به منظور شکل‌دهی صفحات دوقطبی از یک پرس هیدرولیکی با حداکثر ظرفیت ۲۰۰ تن استفاده شد. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که در یک نیروی یکسان، قالب محدب میزان عمق پرشدگی بیشتری نسبت به قالب مقعر از خود نشان می‌دهد. با افزایش نیروی شکل‌دهی تا یک مقدار ماکزیمم، میزان عمق پرشدگی در قالب مقعر ثابت مانده و افزایش بیشتر نیرو موجب تخریب لاستیک خواهد شد.
فرزاد احمدی خطیر، محمد مهدی برزگری،
دوره ۲۰، شماره ۱۱ - ( آبان ۱۳۹۹ )
چکیده
امروزه استفاده از صفحات دوقطبی فلزی در صنعت پیل‌سوختی به دلیل هزینه بسیار پایین‌تر آن نسبت به صفحات ضخیم گرافیتی که با روش ماشینکاری تولید می‌شوند، مورد توجه بسیاری از محققان قرار گرفته است. بهترین روش برای تولید صفحات دوقطبی فلزی، استفاده از فرآیند شکل‌دهی است. در میان انواع روش‌های شکل‌دهی، فرآیند شکل‌دهی استمپینگ از سرعت تولید بالاتر، سادگی فرآیند و هزینه تولید پایین‌تری برخوردار است. یکی از مشکلات عمده شکل‌دهی صفحات دوقطبی فلزی، برگشت فنری ورق بعد از شکل‌دهی میباشد که موجب اعوجاج و عدم یکنواختی در کانال‌های شکل گرفته میگردد. در این پژوهش تاثیر پارامترهای هندسی همچون ابعاد و زاویه دیواره کانال، شعاع گوشه، عمق کانال و تاثیر پارامتر فرآیندی همچون روانکار بر پروفیل پرشدگی و برگشت فنری ورق شکل‌دهی شده از جنس فولاد زنگنرن ۳۰۴ با ضخامت ۱/۰ میلیمتر بررسی گردید. به همین منظور، در ابتدا به کمک نرمافزار المان محدود آباکوس، شبیهسازی انجام شد و صحت نتایج به کمک آزمایشهای تجربی بررسی شد. در ادامه با تغییر پارامترهای ورودی در شبیهسازی، خروجیهای نامبرده مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که زاویه دیواره و پهنای کانال بیشترین تاثیر را بر مقدار برگشت فنری صفحات شکل‌دهی شده دارند. نتایج در ارتباط با پارامتر فرآیندی چون تاثیر روانکار نشان داد که مقدار برگشت فنری تقریبا مستقل از پارامتر روانکار است. اما در شرایط کاملا برابر، در حالت استفاده از روانکار، توزیع تنش در گوشهها و دیواره کانال بسیار یکنواختتر است.
مجید الیاسی، وحید مدانلو، بهنام آخوندی، حسین طالبی قادیکلایی، فرزاد احمدی خطیر،
دوره ۲۳، شماره ۴ - ( فروردین ۱۴۰۲ )
چکیده
خمکاری لولههای جدار نازک یکی از فرآیندهای مهم برای ساخت قطعات در صنایع خودروسازی و هوافضا می باشد. این مقاله به بررسی تجربی اثر عملیات حرارتی روی خمپذیری لولههای جدار نازک آلومینیومی از جنس آلیاژ ۶۰۶۳AA میپردازد. با استفاده از فرآیند خمکاری کششی دورانی هیدرولیکی، میزان عدم دایروی بودن سطح مقطع لولههای آلومینیومی نمونه اولیه، آنیل شده و پیرسازی مصنوعی شده در فشارهای سیال مختلف مورد بررسی قرار گرفت. در آزمایشهای تجربی، نسبت قطر به ضخامت لولهها ۸۸/۱۳، نسبت خم بحرانی ۶/۱، قالب فشار ثابت و زاویه خم ۹۰ درجه در نظر گرفته شدند. با بررسی نتایج مشخص شد که عملیات حرارتی و فشار سیال تاثیر بسزایی در کیفیت لولههای خم شده دارند. با افزایش فشار سیال تا ۶/۳ مگاپاسکال، میزان عدم دایروی بودن سطح مقطع بحرانی در همه نمونهها کاهش یافته به طوریکه بیشترین میزان کاهش در نمونه آنیل شده به میزان ۴۹% رخ داده است. همچنین در نمونه پیرسازی شده میزان عدم دایروی بودن سطح مقطع بحرانی حدود ۴۶% کاهش مییابد. همچنین مشاهده شد که در فشار ۶/۳ مگاپاسکال، میزان عدم دایروی بودن سطح مقطع بحرانی نمونه آنیل شده در مقایسه با نمونه پیرسازی شده به میزان ۱۹% بهبود یافته است.
