۱۰ نتیجه برای اسلامی فارسانی
فرامرز آشنای قاسمی، محمود اسلامی فارسانی،
دوره ۱۳، شماره ۶ - ( ۶-۱۳۹۲ )
چکیده
چکیده- موادی که ترکیبی از میرایی و سفتی بالا دارند در بسیاری از کاربردهای صنعتی مورد توجه هستند. در تحقیق حاضر خواص میرایی و سفتی نانوکامپوزیت¬های پلی¬پروپیلن/کربنات¬کلسیم مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور پراکندگی بهتر نانوذرات کربنات کلسیم در ماتریس پلی پروپیلن، نانوذرات اولیه با یک تک لایه از اسید استایریک روکش شدند. تمامی ترکیب ها شامل ۵، ۱۰، ۲۰ و ۳۰ درصد وزنی از نانوذرات در یک اکسترودر دوپیچه همسوگرد مخلوط شدند و به کمک دستگاه پرس داغ به شکل صفحه، و سپس توسط پانچ پنوماتیک به صورت نمونه های کشش استاندارد درآمدند. خواص کششی نمونه¬ها به صورت تجربی بررسی گردید. به منظور بررسی خواص دینامیکی مکانیکی نمونه¬ها از آزمون DMTA استفاده شد و ساختار شناسی ترکیب ها نیز به کمک SEM انجام شد. تصاویر SEM پراکندگی مناسب نانوذرات کربنات کلسیم روکش شده با تک لایه از اسید استایریک را تأیید کرد. نتایج تست کشش نشان داد که با افزایش درصد وزنی نانوذرات، استحکام کششی کاهش، و مدول افزایش می¬یابد. با توجه به نتایج آزمون DMTA، با افزایش نانوذرات کربنات کلسیم خواص میرایی نمونه¬ها بهبود می¬یابد.
مهدی ضرونی، رضا اسلامی فارسانی،
دوره ۱۵، شماره ۸ - ( ۸-۱۳۹۴ )
چکیده
امروزه تقاضا برای اتصال فلزات غیرمشابه آلومینیم و فولاد به منظور کاهش وزن در صنایع حمل و نقل بسرعت در حال افزایش است. در این تحقیق آلیاژ آلومینیم ۵۰۸۳ از طریق روش ترکیبی جوشکاری– لحیم کاری، با بکار بردن پرکننده های پایه آلومینیم ۴۰۴۳ و ۴۰۴۷، به فولاد گالوانیزه و فولاد ساده کربنی اتصال داده شد. لایه ترکیب بین فلزی ترد شگل گرفته در فصل مشترک فولاد- فلز جوش تأثیر اساسی روی استحکام اتصال دارد. نتایج نشان داد که افزایش حرارت ورودی منجر به افزایش ضخامت لایه ترکیب بین فلزی می شود. اندازه ضخامت لایه ترکیب بین فلزی که از تصاویر ریزساختاری اندازه گیری شد، در یک محدوده ۶-۲ میکرومتری بود. نتایج بدست آمده از مشاهده های ریز ساختاری نشان داد که در حرارت ورودی مشابه، ضخامت لایه ترکیب بین فلزی ترد برای اتصال ایجاد شده با پرکننده ۴۰۴۷ تقریباً نصف ضخامت این لایه در اتصال ایجاد شده با پرکننده ۴۰۴۳ است. بالاترین استحکام حاصل شده (۱۷۰مگاپاسکال) مربوط به اتصال آلومینیم به فولاد گالوانیزه با پرکننده ۴۰۴۷ بود. علاوه بر آن، در این نوع اتصال شکست در فلز جوش رخ داد، در حالی که برای اتصال آلومینیم به فولاد ساده کربنی این پدیده در ناحیه فصل مشترک فولاد- فلز جوش بوقوع پیوست. نتایج آنالیز طیف سنجی پراش انرژی پرتو ایکس حضور ترکیب بین فلزی آهن- آلومینیم با نسبت اتمی ۱/۳ را در لایه ترکیب بین فلزی، -برای اتصال آلومینیم به فولاد گالوانیزه نشان داد. این نتیجه همچنین به وسیله آنالیز پراش پرتو ایکس انجام شده بر سطح شکست، اثبات شد.
دوره ۱۷، شماره ۳ - ( پاییز ۱۳۹۲ )
چکیده
چکیده
با وجود تحولات صورت گرفته در نظامهای مسؤولیت مدنی، مفهوم سنتی انصاف که ریشه در اخلاق دارد، کمرنگ نشده است و این مفهوم به تناسب این تغییرات با چهره‌ای جدید به میدان آمده تا بازیگردان مهمی در صحنه باشد. سهم انصاف در نظریههای توجیهی مسؤولیت مدنی (عدالت اصلاحی، عدالت توزیعی و کارایی) و مشاهده مصادیقی از آن در مبانی، ارکان و آثار مسؤولیت مدنی این پرسش را مطرح کرده که آیا از انصاف میتوان به عنوان یک قاعده در مسؤولیت مدنی یاد کرد یا نقش فرعی دارد و استثنایی است بر قواعد عمومی؟ در این مقاله با استقرا در قسمتهای مختلف مسؤولیت مدنی در نظامهای حقوقی سعی شده نقش و جایگاه انصاف در مسؤولیت مدنی مورد نقد و بررسی قرار گیرد. مطالعه انجام شده نشان میدهد که تحولات صورت گرفته در مبانی مسؤولیت مدنی، گسترش پارهای از مسؤولیتهای محض، نظام مسؤولیت مضطر، نقش تقصیر زیاندیده، پیدایش مفهوم تقصیر انتفاعی، میزان دین مسؤولیت مدنی و نحوه جبران آن و ... بر پایه انصاف استوار است.
امین ساری، رضا اسلامی فارسانی، محمدرضا زمانی،
دوره ۱۷، شماره ۳ - ( ۳-۱۳۹۶ )
چکیده
میکروترک های عمقی از آسیب های عمده در کامپوزیت ها هستند که در صورت مشاهده آنها باید سازه را جایگزین نمود. به منظور رفع این عیوب از پدیده خودترمیمی که از سیستم های بیولوژیکی همانند شبکه آوندی در گیاهان یا شبکه مویرگی در جانوران الهام گرفته شده، می توان استفاده کرد. در این پژوهش با بهره گیری از سیستم خودترمیمی یک بعدی، به ترمیم میکروترک ها و آسیب های ایجاد شده در یک سازه کامپوزیتی پرداخته شد. بدین منظور از چند سری میکرولوله های شیشه ای برای ایجاد مکانیزم ترمیم شوندگی استفاده شد. این میکرولوله ها با نوعی ماده ترمیم کننده شامل رزین به همراه هاردنر انیدریدی پر شدند. با برخورد ترک ها به میکرولوله ها، لوله ها شکسته شده و ماده خودترمیم درون آنها در محل آسیب جریان پیدا کرد و با گذشت زمان باعث حذف آسیب شد. هدف از پژوهش حاضر بررسی کسر حجمی مناسب برای ماده خودترمیم و زمان مطلوب برای مشاهده پدیده ترمیم شوندگی است. بدین منظور میکرولوله های شیشه ای حاوی مواد ترمیمی انیدریدی با کسرهای حجمی ۰,۷۵، ۱.۶۵ و ۲.۵ درصد در کامپوزیت های اپوکسی–الیاف کربن تعبیه شدند. خواص کششی نمونه ها با گذشت زمان های مختلف پس از ایجاد آسیب بررسی شد. بیشترین مقدار بازیابی استحکام کششی به میزان ۸۹ درصد برای نمونه حاوی ۱.۶۵ درصد حجمی ماده ترمیمی مشاهده شد. همچنین بررسی های مربوط به کرنش نشان داد که حضور میکرولوله ها باعث کاهش کرنش شکست در نمونه ها شده که با افزایش زمان ترمیم، کرنش شکست نیز بهبود می یابد.
آرمین رمضانی پارسا، رضا اسلامی فارسانی،
دوره ۱۷، شماره ۴ - ( ۴-۱۳۹۶ )
چکیده
کامپوزیت های لایه ای الیاف–فلز نسل جدیدی از کامپوزیت های هیبریدی هستند که نسبت مقاومت به وزن زیادی دارند. خواص مکانیکی مناسب که تلفیقی از خواص فلزات و کامپوزیت های الیافی است، باعث شده تا این کامپوزیت ها کاربرد گسترده ای در صنایع، به ویژه صنایع هوایی پیدا کنند. افزودن آلیاژ حافظه دار در کامپوزیت های لایه ای الیاف-فلز، به دلیل خاصیت سوپرالاستیسیته آلیاژ، باعث می شود که این آلیاژ در حین ضربه با تشکیل حلقه هیسترزیس، انرژی زیادی را جذب کند و خواص ضربه ای کامپوزیت های لایه ای الیاف–فلز افزایش یابد. در پژوهش حاضر، تاثیر پیش کرنش های مختلف سیم های آلیاژ حافظه دار از جنس نیکل-تیتانیم دما بالا به صورت تجربی در این نوع کامپوزیت ها در برابر ضربه کم سرعت با استفاده از دستگاه ضربه افتان، بررسی شد. در قسمت فلزی کامپوزیت های لایه ای الیاف–فلز، از ورق آلیاژ آلومینیم ۲۰۲۴-T۳ و در قسمت کامپوزیتی از الیاف شیشه و رزین اپوکسی استفاده شد. تعداد ۶ سیم با پیش کرنش های ۱، ۲ و %۳ به منظور قرارگیری در کامپوزیت های لایه ای الیاف-فلز، بکار گرفته شدند. افزایش مقاومت در برابر ضربه این نوع کامپوزیت ها به واسطه افزایش پیش کرنش و همچنین جذب انرژی توسط آلیاژ حافظه دار به هنگام ضربه، از نتایج این تحقیق بود.
محمد باب الحوایجی، رضا اسلامی فارسانی، حامد خسروی،
دوره ۱۷، شماره ۵ - ( ۵-۱۳۹۶ )
چکیده
وقوع آسیب امری اجتناب‌ناپذیر در کامپوزیت‌های زمینه پلیمری تقویت شده با الیاف می‌باشد. وجود سیستم‌های خود ترمیم شونده از طریق اجرای مستقل عمل ترمیم موجب افزایش طول عمر کاری قطعه و همچنین کاهش زمان عمل ترمیم آنها می‌شود. در تحقیق حاضر، کامپوزیت‌های زمینه پلیمری خودترمیم-شونده اپوکسی- الیاف شیشه از نوع E مبتنی بر شبکه میکروآوندی طراحی و در ادامه ساخته شدند. ساخت نمونه‌ها با استفاده از روش لایه‌گذاری دستی و ساخت کانال‌های میکروآوندی از طریق روش حذف پیش شکل‌های جامد صورت گرفت. به علت عدم وجود پژوهش‌های لازم در استفاده از سیستم رزین و هاردنر انیدریدی که سیالیت بالاتری نسبت به رزین و هاردنر آمینی دارند و همچنین امتزاج‌پذیری قابل کنترل آنها، در این تحقیق از مواد مذکور به عنوان عامل ترمیم‌کننده استفاده شد. هدف از پژوهش حاضر بررسی کسر حجمی مناسب و زمان مطلوب برای مشاهده پدیده ترمیم‌شوندگی است. بدین منظور شبکه میکروآوندی (شامل رزین اپوکسی و هاردنر انیدریدی با مقادیر حجمی ۲، ۳,۲ و ۳.۷ درصد) در کامپوزیت‌های الیافی تعبیه شدند. خواص خمشی نمونه‌ها با گذشت زمان‌های مختلف (صفر، ۴، ۸ و ۱۱ روز) پس از ایجاد آسیب اولیه به وسیله آزمون ضربه، مورد بررسی قرار گرفتند. پس از شکست و ایجاد عیب در ساختار، مواد ترمیمی موجود در میکروکانال‌ها به محل ترک جریان یافته و پس از ترکیب با کاتالیزور مذکور عملیات پلیمریزاسیون موضعی و ترمیم مجدد سازه شروع می‌شود. بیشترین مقدار بازیابی استحکام خمشی به میزان ۴۶ درصد برای نمونه حاوی ۳.۲ درصد حجمی ماده ترمیمی با گذشت ۸ روز پس از ایجاد آسیب مشاهده شد.
هانیه افتخاری، رضا اسلامی فارسانی، سید محمد رضا خلیلی، حسین ابراهیم نژاد خالجیری،
دوره ۱۷، شماره ۸ - ( ۸-۱۳۹۶ )
چکیده
در این کار تحقیقاتی، رفتار خودترمیمی کامپوزیت زمینه اپوکسی تقویت شده با الیاف توخالی شیشه به عنوان محفظه نگهدارنده عامل ترمیمی بررسی شد. برای انجام این کار، در ابتدا الیاف توخالی شیشه توسط ایجاد خلاء با رزین و هاردنر پر شدند. سپس، الیاف توخالی پر شده در درصدهای حجمی ۱، ۳ و ۵ درصد، در داخل زمینه اپوکسی قرار داده شدند. در گام بعدی، توسط اعمال فشار، تخریب در نمونه های کامپوزیتی ایجاد شد. سپس این نمونه های تخریب شده به مدت ۲، ۴، ۷ و ۱۴ روز برای انجام ترمیم در کامپوزیت در دمای محیط قرار داده شدند. در ادامه برای دستیابی به زمان بهینه ترمیم و درصد بهینه الیاف توخالی در کامپوزیت، این کامپوزیت ها تحت آزمایش خمش قرار گرفتند. در گام آخر، خواص مکانیکی کامپوزیت با درصد تقویت کننده و زمان ترمیم بهینه توسط آزمایش های کشش، خمش و ضربه ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که بهینه ترین درصد الیاف توخالی ۳ درصد حجمی و زمان بهینه برای عمل ترمیم ۷ روز است. همچنین بازده ترمیم کامپوزیت در شرایط بهینه (۳ درصد حجمی الیاف توخالی و زمان ترمیم ۷ روز) در آزمایش های کشش، خمش و ضربه به ترتیب حدود ۷۷، ۵۴ و ۹۲ درصد بدست آمد.
مهدی عبدالهی آذغان، رضا اسلامی فارسانی،
دوره ۱۷، شماره ۸ - ( ۸-۱۳۹۶ )
چکیده
در تحقیق حاضر، تاثیر سیکل حرارتی بر خواص خمشی کامپوزیت لایه‌ای الیاف- فلز مورد ارزیابی قرار گرفت. صفحات کامپوزیت لایه ای الیاف- فلز از دو لایه آلومینیوم ۲۰۲۴ و لایه ی کامپوزیت زمینه اپوکسی متشکل از ۴ لایه الیاف بازالت ساخته شده بود. برای کامپوزیت ها هر سیکل حرارتی در مدت زمان ۶ دقیقه بین دمای ° C ۱۱۵-۲۵ انجام شد. خواص خمشی نمونه ها بعد از ۲۰، ۳۵ و ۵۵ سیکل حرارتی مورد ارزیابی قرار گرفت و با خواص خمشی نمونه های بدون سیکل حرارتی مقایسه شد. سیکل حرارتی، استحکام خمشی کامپوزیت با آلومینیوم اصلاح سطحی شده به روش شیمیایی (حکاکی شده) را کاهش داد، در حالی که برای کامپوزیت های با آلومینیوم اصلاح سطحی شده به روش الکتروشیمیایی (آندایز شده)، استحکام خمشی در اثر سیکل حرارتی ابتدا افزایش یافته و سپس کاهش یافت. مدول خمشی برای هر دو نوع کامپوزیت مذکور تغییرات نامنظمی نشان داد. انرژی شکست کامپوزیت با آلومینیوم حکاکی شده با افزایش سیکل حرارتی افت شدیدی را نشان داد، اما برای کامپوزیت با آلومینیوم آندایز شده، تغییرات انرژی شکست کم و نامنظم بود. بررسی میکروسکوپ نوری نیز نشان داد که برای کامپوزیت با آلومینیوم حکاکی شده بعد از سیکل حرارتی، مکانیزم شکست از شکست کامپوزیت به جدایش بین لایه های کامپوزیت تغییر کرد، در حالی که برای کامپوزیت های با آلومینیوم آندایز شده، این مکانیزم، شکست کامپوزیت بوده و با انجام سیکل حرارتی تغییری نکرد.
محمد علی پور، رضا اسلامی فارسانی،
دوره ۱۷، شماره ۱۰ - ( ۱۰-۱۳۹۶ )
چکیده
در این تحقیق، خواص مکانیکی و ریزساختار نانوکامپوزیت آلومینیوم ۷۰۶۸ تقویت شده با ۰,۱، ۰.۳، ۰.۵، ۰.۷ و ۱ درصد وزنی نانو صفحات گرافن تولید شده به روش ریخته گری گردابی با کمک حباب زائی مافوق صوت بررسی شد. جهت اختلاط مناسب آلیاژ و نانو صفحات گرافن، از دستگاه مافوق صوت با توان بالا مجهز به سیستم خنک کننده مورد استفاده قرار گرفت. همچنین برای مطالعات ریزساختاری، میکروسکوپ الکترونی روبشی بکار گرفته شد. مطالعات ریزساختاری نانوکامپوزیت نشان داد که حضور نانو صفحات گرافن پراکنده باعث کاهش اندازه دانه شده، اما در درصدهای بالای این نانوذرات (۱ درصد وزنی)، کاهش محسوسی در اندازه دانه ایجاد نمی‌شود. همچنین حضور نانوذرات و کاهش اندازه دانه، افزایش چشمگیر استحکام کششی نانوکامپوزیت را به همراه دارند. البته در درصدهای بالای نانو صفحات گرافن (۱ درصد وزنی)، این نانو مواد در مرزدانه ها کلوخه ای شده و باعث کاهش استحکام کامپوزیت شدند. استجکام کششی نانوکامپوزیت قبل و بعد از فرآیند اکستروژن از ۲۱۲ مگاپاسکال به ۳۷۴ مگاپاسکال افزایش می یابد. با افزودن ۰.۵ درصد وزنی گرافن و اعمال فرآیند اکستروژن، ۷۶ درصد بهبود خواص استحکامی نسبت به آلیاژ پایه بدون فاز تقویت کننده بدست آمد.
محمدرضا محاسب کریملو، رضا اسلامی فارسانی،
دوره ۱۷، شماره ۱۱ - ( ۱۱-۱۳۹۶ )
چکیده
امروزه کامپوزیت‌های لایه ای الیاف-فلز به واسطه دارا بودن خواص مکانیکی خوب و وزن کم، مورد توجه قرار گرفته‌اند. بکارگیری آلیاژ حافظه‌دار در کامپوزیت‌های الیاف-فلز موجب می‌شود که این آلیاژها بتوانند تحت بارگذاری سیکلی، از طریق ایجاد حلقه برگشت پذیر هیسترزیس، انرژی مکانیکی را جذب یا تلف کنند و باعث بهبود مقاومت در برابر ناپایداری‌های کمانشی کامپوزیت شوند. در این پژوهش، تاثیر افزایش پیشکرنش و همچنین اثر قرارگیری سیم آلیاژ حافظه‌دار در لایه‌های دور و نزدیک نسبت به تار خنثی الیاف-فلز، تحت کمانش استاتیکی، بررسی شد. کامپوزیت‌های الیاف-فلز شامل رزین اپوکسی و الیاف شیشه و آلیاژ آلومینیوم T۳-۲۰۲۴ بودند. برای بررسی اثر پیشکرنش سیم‌های حافظه‌دار، پیش‌کرنش‌های ۱، ۲ و ۳ درصد با تعداد ثابت ۶ سیم در این کامپوزیت‌ها مورد آزمایش قرار گرفتند. همچنین به منظور بررسی محل قرارگیری سیم‌ها ، تعداد ۴ سیم با پیش کرنش ثابت ۳ درصد، در لایه های دور و نزدیک نسبت به تار خنثی، استفاده شد. نتایج نشان داد که افزایش پیشکرنش به دلیل ایجاد کشش بیشتر سیم های حافظه دار در حین ساخت نمونه ها و تمایل سیم ها برای بازگشت به شکل اولیه خود در حین آزمون، سازه را در برابر بار فشاری، مقاوم تر و پایدارتر می سازد. همچنین قرارگیری سیم‌ها در لایه‌های دور از تار خنثی نسبت به حالت نزدیک به تار خنثی، به دلیل تاثیر بیشتر مقاومت در برابر خمش ایجاد شده در حین کمانش و اثر خاصیت بازگشت‌پذیری بهتر سیم‌های حافظه‌دار، موجب افزایش مقاومت در برابر ناپایداری و حد تحمل بار بیشتر در کامپوزیت‌های الیاف-فلز شدند.
