---

چکیده در این تحقیق اثر روش خشک کردن شلتوک در سه سطح (خشک کردن شلتوک در محیط سایه، خشک کردن در معرض تابش نور خورشید و خشک کردن با آون آزمایشگاهی)، در چهار سطح محتوای رطوبت نهایی دانه (۸، ۱۰، ۱۲، w.b,۱۴%) در آزمایش با سه رقم برنج شامل (حسنی، هاشمی و علی کاظمی) متداول در استان گیلان بر روی درصد دانه های شکسته حاصل از تبدیل مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در روش خشک کردن شلتوک در محیط سایه کمترین درصد دانه­های خرد حاصل شد. بیشترین میانگین درصد دانه های شکسته مرحله پوست­گیری (۰۶۱/۱۴%) به روش خشک کردن با آون آزمایشگاهی در آزمایش با رقم هاشمی و کمترین میانگین درصد دانه های شکسته مرحله پوست­گیری (۳۵۱/۵%) در آزمایش با رقم علی کاظمی و روش خشک کردن در سایه بدست آمده است. با افزایش محتوای رطوبتی تبدیل از ۸ الی w.b. ۱۴%، میانگین درصد دانه­های شکسته حاصل از پوست­گیری و سفید کنی دانه­ها بترتیب از مقدار ۶۱۶/۱۱ به مقدار ۱۸۹/۷% و از مقدار ۰۲۵/۲۱ به مقدار ۸۴۱/۱۲ کاهش یافت.  بیشترین میانگین درصد دانه­های شکسته سفید کنی در روش خشک کردن با تابش نور خورشید ( ۳۴۰/۲۱ درصد) و کمترین میانگین درصد دانه های شکسته پوست­گیری (۸۴۱/۱۳% ) در روش خشک کردن دانه شلتوک در محیط سایه بدست آمد. بیشترین (۵۳۹/۲۰%) و کمترین (۱۵۰/۱۴%) مقدار میانگین درصد دانه های شکسته مرحله سفید کنی بترتیب در آزمایشات با رقم حسنی و رقم علی کاظمی بدست آمد.

---

در این تحقیق اثرات توزیع پتانسیل سطحی ریزمجرا و تغییرات هندسی آن بر میزان اختلاط در جریان های الکترواسموتیک مورد بررسی قرار گرفته است. هندسه های مورد بررسی شامل کانال های مستقیم، همگرا، واگرا و همگرا-واگرا است. شبیه سازی جریان الکترواسموتیک با تکیه بر حل معادلات ناویر-استوکس و نرنست – پلانک برای محاسبه توزیع میدان سرعت و بار الکتریکی به کمک روش عددی شبکه بولتزمن صورت گرفته است. صحت شبیه سازی با مقایسه میان حل عددی بدست آمده از روش شبکه بولتزمن و حل تحلیلی موجود در شرایط بارگذاری یکنواخت مورد ارزیابی قرار گرفته است و در نهایت میدان جریان و پدیده اختلاط در حضور بارگذاریهای ناپیوسته سطحی به منظور دست یابی به الگوی اختلاطی مناسب بررسی شده است. نتایج عددی حاکی از بهبود قابل ملاحظه اختلاط در ریز مجراهای همگرا است که در عین حال با کاهش نسبتاً زیاد دبی همراه بوده است و بالعکس استفاده از میکروکانال‌های واگرا منجر به افزایش دبی و کاهش اختلاط شده است. از این رو با استفاده از هندسه‌های همگرا - واگرا می‌توان به تعادل مناسبی از دبی و راندمان اختلاط دست یافت. نتایج عددی نشان می‌دهد که استفاده از ریزمجرای همگرا – واگرا سبب ایجاد راندمان اختلاط ۹۰٪ همراه با دبی مناسب در مقایسه با ریز مجرای واگرا- همگرا می‌شود.

---

در این پژوهش راهگزینی جریان الکترواسموتیک در مواجه با یک سه راهی دوبعدی Y شکل به صورت تحلیلی و عددی مورد بررسی قرار گرفته است. در این بررسی نشان داده شده است که می توان تنها با تغییر ولتاژ اعمالی در دو انتهای مجرا، مسیر عبور جریان از یک سه راهی را تعیین نمود. در بررسی تحلیلی جریان با معرفی یک سری فرضیات ساده کننده، روابطی تقریبی برای نسبت ولتاژ مورد نیاز جهت تغییر مسیر جریان و دبی عبوری پیش و پس از تغییر مسیر ارائه گردیده است. در این تحلیل فاصله دو انشعاب خروجی از سه راهی و ضخامت بی بعد لایه دوگانه الکتریکی به عنوان متغیر انتخاب شده‌ و اثرات آنها بر شرایط نهایی جریان مورد بررسی قرار گرفته است. در بخش تحلیل عددی تمامی معادلات حاکم بر جریان شامل معادلات ناویر-استوکس، پواسون- بولتزمن و لاپلاس در هندسه سه راهی به صورت عددی و با کمک روش لتیس بولتزمن حل شده است. مقایسه نتایج روابط تقریبی استخراج شده و نتایج حاصل از حل عددی معادلات حاکم، حاکی از دقت بسیار خوب روابط استخراج شده است که در مقایسه با حل عددی پیش بینی نسبت ولتاژ مورد نیاز برای تغییر مسیر جریان و دبی جریان را با هزینه محاسباتی بسیار پایین‌تر فراهم می‌آورد. این امر خود موید مزیت استفاده از روابط معرفی شده، در طراحی سیستم های میکرو الکترو مکانیکی است.

---

در این تحقیق اثرات توزیع پتانسیل سطحی و تغییرات هندسی بر میزان اختلاط الکترواسموتیک مورد بررسی قرار گرفته است. هندسه مورد بررسی در این پژوهش، مجموعه‌ای از میکرو کانال‌های همگرا-واگرا دوبعدی با نسبت‌های مختلف واگرایی است. شبیه سازی جریان الکترواسموتیک به کمک روش عددی شبکه بولتزمن و با تکیه بر حل معادلات ناویر-استوکس و پواسون-بولتزمن برای محاسبه توزیع میدان سرعت و بار الکتریکی صورت گرفته است. صحت شبیه سازی با مقایسه میان حل عددی به دست آمده از روش شبکه بولتزمن و حل تحلیلی موجود در شرایط بارگذاری یکنواخت مورد ارزیابی قرار گرفته است. در ادامه از روش سطح پاسخ به منظور ارائه رابطه کلی بین متغیرها جریان و در نهایت بهینه سازی شرایط جریان براساس دبی عبوری و راندمان اختلاط استفاده گردیده است. نتایج عددی حاکی از آن است که با افزایش میزان نسبت پتانسیل سطحی و نسبت واگرایی، دبی افزایش و راندمان اختلاط در خروجی کاهش می‌یابد. نوع بارگذاری تاثیر چندانی در میزان دبی ندارد در حالی که اثرات آن بر راندمان مخلوط قابل توجه است. علاوه بر این نتایج نشان داده‌اند که میزان حساسیت دبی و راندمان اختلاط به تغییرات زتاپتانسیل سطح بیشتر از تغییرات نسبت واگرایی است. در انتها پارامترهای بهینه‌ توسط روش سطح پاسخ محاسبه شدند. بر اساس این بهینه‌سازی، مقادیر بهینه ۰,۵، ۰.۶ و pp-nn به ترتیب برای نسبت پتانسیل سطح، نسبت انسداد و نوع بارگذاری جهت حصول بیشینه دبی و راندمان اختلاط به طور همزمان به دست آمدند.

---

دماهای حداکثر، طیف وسیعی از فعالیت¬ها را به¬خصوص در دورۀ گرم سال و ساعات بعدازظهر روز تحت¬تأثیر قرار می¬دهد. این مقاله تغییرات زمانی و مکانی دماهای میانگین حداکثر و بالاترین دماها را در ایران با روش¬های آماری در یک دورۀ ۴۵ساله بررسی می¬نماید. پهنه¬بندی¬های دمایی با استفاده از قابلیت-های شبکه¬ای GIS ¬انجام و با آزمون¬های مختلف آماری بررسی شد. همچنین رابطۀ دماهای حداکثر با عوامل محلی، و روندهای دمایی با استفاده از معادله¬های رگرسیونی تحلیل گردید. نتایج مطالعه، شش پهنۀ متفاوت دمای حداکثر را در کشور مشخص نمود. بررسی نقشه¬ها و مقایسۀ ضرایب β استاندارد مدل¬های رگرسیون چندگانه، نقش بارز عرض¬جغرافیایی و سپس ارتفاع را در کنترل دماهای حداکثر به¬خصوص در دورۀ سرد سال، با کمترین میزان تغییرپذیری دمایی در سواحل جنوب، تأیید می¬نماید. نتیجۀ آزمون¬ Shapiro-Wilk حکایت از نرمال¬بودن دماها و آزمون¬ Levene غالباً حکایت از برابری واریانس¬های دمایی بین پهنه¬ها داشت. همچنین آزمون¬های Games-Howell و Gabriel ثابت نمود که میانگین¬های دمای حداکثر پهنه¬ها در تمام مقیاس¬های زمانی به¬صورت دوبه¬دو با یکدیگر اختلاف معنی¬دار دارند که این امر نشان از درستی پهنه¬بندی¬ها دارد. میانگین دمای بعدازظهرها در سطح کشور برمبنای لایۀ شبکه¬ای، ۳/۲۵ درجۀ سلسیوس محاسبه شد که نسبت به ۴۵ سال گذشته ۶۲/۰ درجۀ سلسیوس افزایش یافته است.