اهداف: استئوآرتروز شایعترین نوع آرتریت مفصلی و از مهمترین علل درد و ناتوانی در بزرگسالان است. در مطالعه حاضر میزان سیتوکین های التهابی
IL-۱β و
TNF-α و میزان اصطکاک مفصل پس از القای آرتروز غیر تروماتیک در مفصل زانوی خوکچه هندی بررسی شده است.
مواد و روشها: بیست و چهار سر خوکچه هندی نر سفید بالغ، نژاد دانکین-هارتلی بهصورت تصادفی به دو گروه استئوآرتروز
(OA) و کنترل (۱۲ سر در هر گروه) تقسیم شدند. القای مدل غیر تروماتیک استئوآرتروز به
وسیله تزریق مونو یدو استات
mg/kg, MIA) ۳
( در مفصل زانو انجام شد. محیط مفصل ابتدا و بعد از ۳۰ روز از تزریق
MIA، اندازه گیری شد. پس از قربانی کردن حیوان در روز ۳۰، میزان سیتوکین
های
IL-۱β و
TNF-αدر غشای سینویال و اصطکاک مفصل زانو در در دو گروه اندازه گیری شد. در گروه کنترل هیچ تداخلی انجام نشد و ارزیابی ها در مفصل زانو، بعنوان نمونه کنترل ، انجام شد.
یافتهها: القای استئوآرتروز سبب افزایش معنی دار تورم مفصل نسبت به گروه کنترل شد
(P<۰,۰۵) . ۳۰ روز پس از القای استئوآرتروز، اصطکاک مفصل در حرکات فلکشن و اکستنشن نسبت به مفصل زانوی سالم در گروه کنترل افزایش معنی دار نشان داد
(P<۰,۰۵). در گروه
OA، سطح
IL-۱β و
TNF-α نسبت به گروه کنترل به صورت معنی داری بالاتر بود (
P<۰,۰۰۱). همبستگی مثبت بین سطح
IL-۱β،
TNF-αو پارامترهای اصطکاک مفصل مشاهده شد
(P<۰,۰۱).
نتیجهگیری: استئوآرتروز غیر تروماتیک با افزایش سیتوکینهای التهابی و افزایش اصطکاک مفصل همراه است که در این شرایط حرکت مفصل موجب تشدید آسیب غضروف می شود.