جستجو در مقالات منتشر شده
۶ نتیجه برای دیلمی عضدی
پرویز کحال، سید یوسف احمدی بروغنی، حامد دیلمی عضدی،
دوره ۱۳، شماره ۹ - ( ۹-۱۳۹۲ )
چکیده
این پژوهش یک روش را برای کمک به مهندسین در بهینه سازی شکل دهی ورق شرح می دهد که در آن از مدل سطح پاسخ (RSM) همراه الگوریتم ژنتیک چند هدفه بر پایه جبهه پارتو، استفاده شده است. در بسیاری از مقاله ها، برای دستیابی به پارامترهای بهینه فرآیند شکل دهی ورق، مسئله چند هدفه به یک مسئله تک هدفه تبدیل شده و سپس از آنالیز اجزا محدود و تکنیک بهینه سازی استفاده شده است. در این پژوهش هدف کمینه کردن توابع ناسازگار گسیختگی و چروکیدگی به صورت همزمان بوده است. متغیر های طراحی نیروی ورقگیر و هندسه بیدهای کششی (طول و قطر) در نظر گرفته شده اند. برای طراحی فضای آزمایش و پیدا کردن رابطه بین متغیر ها و توابع هدف از مدل سطح پاسخ (RSM) استفاده شده است. همچنین منحنی حد شکل دهی (FLC) برای تعریف توابع هدف به کار گرفته شده است. برای شبیه سازی فرآیند از آنالیز اجزا محدود استفاده شده است. روش ارائه شده روی یک فنجان صلیبی شکل کشیده شده بررسی شده و این روش موثرتر و دقیقتر از روش سنتی آنالیز اجزا محدود و آزمون و خطا مشاهده شده است.
حسن مسلمی نائینی، سید جلال هاشمی، غلامحسین لیاقت، مهران محمدی، حامد دیلمی عضدی،
دوره ۱۴، شماره ۲ - ( ۲-۱۳۹۳ )
چکیده
منحنی حد شکلدهی نشان‌دهنده مقدار شکل‌پذیری ورقهای فلزی در حالت‌های مختلف بارگذاری قبل از رسیدن به نقطه گلویی شدن می‌باشد. در این مقاله، بررسی کاربرد معیارهای ناپایداری پلاستیک برای پیش‌بینی گلویی شدن و همچنین منحنی حد شکلدهی در فرآیند هیدروفرمینگ لوله مورد بررسی قرار گرفته است. معیارهای ناپایداری پلاستیک مختلف همراه با معیار تسلیم ناهمسانگرد درجه ۲ بارلات بکار گرفته شده و در نسبت کرنش متفاوت، کرنش‌های حدی محاسبه و در مرحله بعد کرنش‌های حدی به تنش‌های حدی تبدیل شده‌اند. یک دستگاه بالج آزاد با قابلیت اعمال تغذیه محوری نیز برای بررسی صحت نتایج تحلیلی ساخته شده است. لوله‌ها تحت مسیرهای بارگذاری مختلفی قرار گرفتند و شرایط کرنشی متفاوت برای بدست آوردن منحنی حد شکلدهی ایجاد شد. منحنی‌های حد شکلدهی بدست آمده بوسیله معیارهای ناپایداری پلاستیک با نتایج تجربی مقایسه شد. نتایج نشان داد که معیار ناپایداری سویفت برای لوله‌ها بهترین پیش‌بینی را برای منحنی حد شکلدهی در فرآیند هیدروفرمینگ لوله دارد.
عباس پاک، حامد دیلمی عضدی، مهدی محمودی،
دوره ۱۴، شماره ۱۱ - ( ۱۱-۱۳۹۳ )
چکیده
فرآیند شکلدهی افزایشی یکی از روش‌های شکلدهی است که به دلیل عدم نیاز به قالب خاص برای تولید قطعات با تعداد کم و نمونه‌سازی سریع مورد توجه قرار گرفته و تلاش‌های زیادی برای بهبود آن انجام شده است. یکی از روش‌های نوین بهبود فرآیندهای شکلدهی استفاده از نوسانات مافوق صوت (آلتراسونیک) است. هدف از این مقاله بررسی اثر اعمال نوسان آلتراسونیک به ابزار در فرآیند شکلدهی افزایشی است. برای این منظور ابتدا روابط تحلیلی نیرو در حالت معمولی اصلاح و استخراج شده سپس روابط تحلیلی نیروی شکلدهی با اعمال نوسانات آلتراسونیک بدست آمده است. سپس با طراحی، ساخت و اتصال کلگی شکلدهی افزایشی به کمک آلتراسونیک به دستگاه فرز CNC اثر نوسانات آلتراسونیک در فرآیند شکلدهی افزایشی بررسی شده است. بر اساس نتایج بدست آمده از روابط تحلیلی و مقایسه با نتایج عملی می‌توان تخمینی مناسب از تغییرات نیروی شکلدهی در فرآیند شکل‌دهی‌افزایشی معمولی و با اعمال نوسانات آلتراسونیک ارائه نمود. همچنین بر اساس نتایج آزمون‌های انجام شده نیروی شکلدهی با اعمال نوسانات آلتراسونیک در مقایسه با نیروی شکلدهی بدون آلتراسونیک بین ۳۳ تا ۶۳,۵ درصد بستگی به شرایط آزمون کاهش یافته است.
مجید مولایی، حامد دیلمی عضدی، مهدی صفری،
دوره ۱۷، شماره ۳ - ( ۳-۱۳۹۶ )
چکیده
کشش عمیق هیدرومکانیکی یک فرآیند پیشرفته شکلدهی فلزات می‌باشد که در آن از فشار بالای سیال به منظور شکل‌دادن قطعات پیچیده استفاده می‌شود. قطعات مخروطی از جمله قطعاتی هستند که به دلیل سطح تماس کم میان پیشانی سنبه و ورق، امکان نازک‌شدگی و در نتیجه پارگی در مراحل شکلدهی آنها زیاد می‌باشد. در این مقاله به بررسی تجربی و عددی فرآیند شکلدهی هیدرومکانیکی یک قطعه مخروطی دولایه از جنس‌های آلومینیوم ۳۰۰۳ و فولاد IF پرداخته می‌شود. بدین منظور اثر پارامترهای مختلف فرآیند از جمله ضریب اصطکاک، ترتیب چیدمان لایهها و همچنین نسبت ضخامت لایهها بر ناحیه ایمن کاری مورد مطالعه قرار می‌گیرد. ناحیه ایمن کاری در این فرآیند، محدوده مناسب فشار محفظه‌ای و نسبت کشش را برای دستیابی به قطعه بدون پارگی مشخص می‌کند. نتایج نشان می‌دهد کاهش اصطکاک میان ورق و ورقگیر، افزایش ضریب اصطکاک بین سنبه و ورق، افزایش ضخامت لایه با شکل‌پذیری بالاتر و همچنین قرار‌گیری فولاد به عنوان لایه بیرونی، باعث افزایش نسبت حدی کشش و گسترده‌تر شدن محدوده کاری مجاز جهت تولید قطعه مخروطی دولایه بدون پارگی می‌گردد. در نهایت با مقایسه نتایج به دست آمده از بررسی تجربی و شبیه‌سازی عددی انطباق خوبی بین نتایج مشاهده گردید.
رویا دارابی، حامد دیلمی عضدی،
دوره ۱۷، شماره ۵ - ( ۵-۱۳۹۶ )
چکیده
امروزه ورقهای دولایه به سبب ویژگیهای منحصر به فرد در صنایع مختلف کاربردهای فراوانی یافته است. ویژگیهایی از جمله وزن و شکل پذیری ورق دولایه تابع جنس و ضخامت لایه های تشکیل‌دهنده ورق دولایه می‌باشند. ناپایداری پلاستیک و بروز گلویی موضعی فرآیند شکلدهی ورق‌ها را محدود می‌نماید و منحنی حد شکلدهی (FLD) به منظور ارزیابی شکل‌پذیری استفاده می‌شود. در این مقاله با استفاده از روش بهینه‌سازی چند هدفه با کمک الگوریتم ژنتیک، نسبت بهینه ضخامت لایهها در ورق دولایه تشکیل شده از لایه‌های از آلیاژ آلومینیوم Al۳۱۰۵ و فولاد St۱۴ جهت دستیابی به کمترین وزن برای ورق دو لایه و بیشترین شکل‌پذیری تعیین می‌گردد. منحنی حد شکلدهی ورق دولایه با کمک روابط تحلیلی بر اساس مدل مارسینیک و کوزینسکی (M-K) و بر پایه معیار تسلیم ناهمسانگرد بارلات و لاین محاسبه می‌شود. آزمایشهای تجربی جهت استخراج منحنی حد شکلدهی ورق دولایه Al۳۱۰۵-St۱۴ به‌صورت تجربی و ارزیابی درستی مدل تئوری انجام می‌گیرد. پس از تعیین توابع وزن واحد سطح ورق دولایه و شکل پذیری آن بر حسب متغیرهای ضخامت، با استفاده از الگوریتم ژنتیک مقادیر بهینه ضخامت لایهها برای دستیابی به کمترین وزن واحد سطح و بیشترین شکل‌پذیری با کمک جبهه پارتو تعیین می‌شود. جبهه پارتو به‌دست آمده مجموعه‌ای از پاسخهای بهینه ممکن را ارائه می‌دهد. همچنین با استفاده از تکنیک حداقل فاصله، نقطه زانویی به عنوان مناسبترین پاسخ از میان مجموعه جواب‌های جبهه پارتو تعیین می‌گردد.
حامد دیلمی عضدی، سعید رضایی، حسن بادپروا، علی زین العابدین بیگی،
دوره ۲۲، شماره ۲ - ( بهمن ۱۴۰۰ )
چکیده
شکلدهی نموی ورق، فرایند انعطافپذیری است که در آن ورق فلزی به تدریج با حرکت ابزار در فضای آزاد شکل می گیرد. با توجه به این که ورق به صورت موضعی شکلدهی می شود و نیروها متمرکز بر منطقه تماس ابزار با ورق هستند، شکل پذیری ورق در این فرایند در مقایسه با سایر روش های معمول شکلدهی افزایش می یابد. در این مطالعه با شبیه سازی عددی فرایند شکلدهی نموی ورق دولایه AA۳۱۰۵-St۱۲ با استفاده از روش اجزای محدود، نیروی عمودی وارد بر ابزار شکلدهی و ضخامت نهایی لایهها در شرایط مختلف محاسبه شده است. اعتبار نتایج شبیه سازی با مقایسه آنها با نتایج حاصل از آزمایش های تجربی ارزیابی شده است. با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی مدل هایی عددی برای تخمین نیروی عمودی وارد بر ابزار و ضخامت نهایی لایهها بر حسب متغیرهای ورودی فرایند بدست آورده شده است. بهینه سازی چند هدفه برای دستیابی به حداقل نیروی عمودی و حداقل کاهش ضخامت لایهها، بر مبنای مدل‌های بدست آمده و با کمک روش الگوریتم ژنتیک انجام شده است. در نتایج بدست آمده حالت های بهینه ضخامت کل ورق دولایه و نسبت ضخامت لایهها در حالت های مختلف تماس لایه آلومینیومی و یا لایه فولادی با ابزار شکلدهی تعیین شده است.
