۱۳ نتیجه برای رازفر
محمد مهدی ابوترابی زارچی، امیر عبدالله، محمد رضا رازفر،
دوره ۱۴، شماره ۹ - ( ۹-۱۳۹۳ )
چکیده
محاسبه نیروی برشی در همه فرآیندهای ماشینکاری از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در این مقاله، ضخامت براده تغییر شکل نیافته در فرآیند فرزکاری به کمک ارتعاش آلتراسونیک یک بُعدی محاسبه و سپس، مدلی برای تعیین نیروی برشی در این فرآیند ارائه شده است. روابط تحلیلی نشان می‌دهند که بیشینه نیروی برشی در فرزکاری آلتراسونیکی بیشتر از فرزکاری معمولی است ولی، میانگین نیروی برشی در فرزکاری آلتراسونیکی کاهش یافته است. برای راستی آزمایی مدلسازی پیشنهاد شده، به کمک یک تنظیم تجربی خاص و اِعمال ارتعاش یک بُعدی در راستای پیشروی به قطعهکار، نیروی برشی در فرزکاری معمولی و ارتعاشی به صورت تجربی اندازه گیری شده است. بزرگتر بودن بیشینه نیروی برشی در فرزکاری آلتراسونیکی و کاهش میانگین نیروی برشی در آن نسبت به فرزکاری معمولی، در نتایج تجربی نیز مشاهده می‌شود. مقایسه مقادیر متوسط نیروی برشی نشان میدهد که روابط تحلیلی برای پیش بینی نیروی برشی در فرزکاری معمولی به طور متوسط ۱۶% و در فرزکاری آلتراسونیکی به طور متوسط ۴۰% خطا دارد. با توجه به اینکه محاسبه تحلیلی ضخامت براده تغییر شکل نیافته و نیروی برشی در فرزکاری آلتراسونیکی و همچنین مقایسه نیروهای تجربی با نیروهای مدلسازی شده، برای نخستین بار در این مقاله انجام شده است، میتوان دقت روابط ارائه شده را قابل قبول دانست.
مسعود فرحناکیان، محمدرضا رازفر، فریدرضا بیگلری،
دوره ۱۵، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۴ )
چکیده
ماشینکاری بکمک پلاسما، یکی از روشهای بهبود ماشینکاری مواد سخت می‌باشد. در فرآیند تراشکاری بکمک پلاسما، از قوس پلاسما با دمای زیاد برای گرم کردن منطقه کوچکی از قطعهکار در جلوی ابزار استفاده می‌شود و فقط قسمت کوچکی از ماده در جلوی ابزار، که قرار است برادهبرداری شود، بر اثر گرم شدن نرم می‌شود. هدف از این مطالعه، ارایه یک روش برای محاسبه نیروهای برشی در حین تراشکاری بکمک پلاسما است. بدین منظور یک مدل تفاضل محدود برای تعیین دمای براده تغییر شکل نیافته، در شرایط مختلف جریان پلاسما، سرعت برشی و مقدار پیشروی در حین گرم کردن قطعهکار بکمک پلاسما، ایجاد شد. یک مدل تحلیلی برای تخمین نیروهای برشی در شرایط مختلف ماشینکاری بکمک پلاسما با توجه به تنش‌های برشی در صفحه برش، ناحیه اصطکاکی براده – ابزار و تنش‌های وارده بر لبه ابزار توسعه داده شد. مدل پیشنهاد شده، توسط داده‌های تجربی در حین تراشکاری معمولی (بدون پلاسما) کالیبره شده و مدل کالیبره شده برای شرایط مختلف تراشکاری بکمک پلاسما اعتبار سنجی شد. خطای متوسط مدل ساخته شده و نتایج تجربی کمتر از ده درصد بوده و نتایج تحلیلی و تجربی نشان دادند که در تراشکاری بکمک پلاسما، نیروی اصلی تراش تا ۴۰ درصد در شرایط آزمایش شده نسبت به تراشکاری معمولی برای فولاد سخت شده، در بیشترین دمای براده تغییر شکل نیافته، کاهش مییابد.
محمد مهدی ابوترابی زارچی، محمدرضا رازفر، امیر عبدالله،
دوره ۱۵، شماره ۵ - ( ۵-۱۳۹۴ )
چکیده
کاهش نیروی برشی در یک فرآیند ماشینکاری دارای مزایای فراوانی از جمله افزایش عمر ابزار و بهبود کیفیت سطح ماشینکاری‌شده است. یکی از تکنیک‌های نوین برای کاهش نیروی برشی، براده برداری به کمک ارتعاش آلتراسونیک است. در این مقاله، فرآیند فرزکاری به کمک ارتعاش آلتراسونیک یک بُعدی روی آلیاژ آلومینیم Al۷۰۲۲ مطالعه شده است. با طراحی یک مکانیزم مؤثر برای اِعمال ارتعاش آلتراسونیک به قطعهکار، تأثیر پارامترهای سرعت برشی، نرخ پیشروی، عمق برش شعاعی و دامنه ارتعاش بر مؤلفه‌های سه‌گانه نیروی برشی و برآیند آنها در هر دو فرآیند فرزکاری معمولی و فرزکاری به کمک ارتعاش آلتراسونیک مورد بررسی تجربی قرار گرفته است. اِعمال ارتعاش آلتراسونیک به فرزکاری، بیشترین تأثیر را بر مؤلفه پیشروی نیروی برشی که در راستای ارتعاش قطعهکار است، گذاشته و به طور متوسط آن را ۵/۳۳٪ کاهش داده است. هرچه سرعت برشی کوچکتر و دامنه ارتعاش بزرگتر باشد، میزان جدایش ابزار و قطعهکار در قسمت‌هایی از هر سیکل ارتعاشی افزایش یافته و مؤلفه پیشروی نیروی برشی کاهش بیشتری مییابد. برآیند نیروی برشی نیز به طور متوسط ۸/۱۰% در فرزکاری ارتعاشی نسبت به فرزکاری معمولی کاهش یافته است.
منصور حاجیان، اردشیر حمصیان اتفاق، محمدرضا رازفر، ساسان جهانگیرزاده،
دوره ۱۵، شماره ۱۳ - ( ویژه‌نامه ۱۳۹۴ )
چکیده
اردشیر حمصیان اتفاق، منصور حاجیان، محمدرضا رازفر،
دوره ۱۵، شماره ۱۳ - ( ویژه‌نامه ۱۳۹۴ )
چکیده
نسیم صباحی، محمدرضا رازفر، منصور حاجیان، پویا محمدی،
دوره ۱۵، شماره ۱۳ - ( ویژه‌نامه ۱۳۹۴ )
چکیده
پویا محمدی، محمدرضا رازفر، منصور حاجیان، نسیم صباحی،
دوره ۱۵، شماره ۱۳ - ( ویژه‌نامه ۱۳۹۴ )
چکیده
امیرحسین ترابی، صادق الهامی، محمدرضا رازفر،
دوره ۲۰، شماره ۱ - ( دی ۱۳۹۸ )
چکیده
شیشه به عنوان یک ماده غیررسانا دارای خواص قابل توجه همچون شفافیت، مقاومت شیمیایی و سختی است. شیوه‌های سنتی در ماشینکاری در شکل‌دهی قطعات شیشه‌ای دارای محدویت‌هایی هستند. روش ماشینکاری به کمک تخلیه الکتروشیمیایی (ECDM)، به عنوان یک روش پیشرفته ماشینکاری، امکان اجرای فرآیندهای ویژه‌ای را روی شیشه میدهد. پارامترهای متعددی در این فرآیند وجود دارد که هرکدام تاثیر بسزای خود را دارد ولی در این بین تاثیر نوع الکترولیت استفاده شده به ندرت در مقالات مورد بررسی قرار گرفته است. در این مقاله تاثیر الکترولیت NaOH و H۲SO۴ روی شیشه مورد مطالعه قرار گرفته است. دمای الکترولیت به عنوان یکی دیگر از پارامترهای موثر در این فرآیند نیز در آزمایشات انجام‌شده بررسی شده است. کیفیت سطح، عمق ماشینکاری و اضافه برش نیز خروجی ماشینکاری در این روش در نظر گرفته شده است. نتایج به دست آمده از آزمایشات حاکی از آن است که استفاده از الکترولیت اسیدی H۲SO۴ بعد از ماشینکاری در الکترولیت NaOH نسبت به ماشینکاری صرفاً در الکترولیت NaOHتاثیر بسزایی روی دیواره‌های سوراخ‌ها دارند. همچنین سوراخ‌های ماشینکاری شده در دماهای بالاتری از الکترولیت زبری کمتری دارند. در این مقاله نیز نشان داده شده است که با دو مرحله‌ای‌کردن فرآیند سوراخکاری و استفاده از الکترولیت اسیدی(NaOH/H۲SO۴) ، مقدار اضافه برش کاهش یافته و عمق ماشینکاری نیز تا ۲۰,۵% در رژیم هیدرودینامیک بهبود یافته است.
ارسلان ترابی، محمدرضا رازفر،
دوره ۲۰، شماره ۱۱ - ( آبان ۱۳۹۹ )
چکیده
در سال‌های اخیر ایجاد ساختارهای سه‌بعدی و کانالهای کوچک هدایت کننده جریان سیال، بر روی مواد نارسانای جریان الکتریکی نظیر پلی‌دی‌متیل سیلوکسان (PDMS)، جهت کاربرد در سیستم‌های الکترومکانیکی و پزشکی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. عموما جهت ایجاد میکروکانال در پلی‌دی‌متیل سیلوکسان از فرایند لیتوگرافی استفاده می شود که از جمله محدودیتهای این فرایند میتوان به زمان و هزینه بالای فرایند و دیواره‌های زاویه‌دار اشاره نمود. در تمامی مصارف، عملکرد کانال وابسته به کیفیت سطح آن است. در این پژوهش برای اولین بار فرآیند ماشینکاری تخلیه الکتروشیمیایی (ECDM) که با هزینه کم و نرخ براده برداری مناسب قادر به ایجاد کانال بر روی مواد نارسانا است جهت ایجاد میکروکانال در پلی‌دی‌متیل سیلوکسان استفاده شده است. از سایر مزایای این روش میتوان به امکان دستیابی به عمقهای بالا اشاره کرد. بدین منظور تأثیر پارامترهایی فرایند نظیر غلظت الکترولیت، سرعت دورانی و پیشروی، اختلاف پتانسیل اعمالی بر کیفیت سطح و زبری سطح بررسی شد. ملاحظه شد که ماشینکاری تخلیه الکتروشیمیایی قادر است کانالهای با کیفیت سطح مشابه روش لیتوگرافی ایجاد کند. همچنین ملاحظه شد که با کاهش سرعت دورانی از ۱۰۰۰۰ دور بر دقیقه تا ۰، زبری سطح ۲ تا ۴ برابر افزایش مییابد این امر بدلیل افزایش ضخامت فیلم گاز و افزایش جرقههای سرگردان از سطح ابزار و قطعه کار با کاهش سرعت دورانی رخ میدهد. همچنین مقدار زبری سطح کانال ایجاد شده با افزایش ولتاژ از ۳۸ به ۴۲ ولت، به‌اندازه ۳۶ درصد افزایش مییابد. غلظت الکترولیت ۲۵% منجر به بهترین زبری سطح در تمام نمونه شد.
پرگل رضوانی همدانی، صادق الهامی جوشقان، محمدرضا رازفر،
دوره ۲۲، شماره ۱۰ - ( مهر ۱۴۰۱ )
چکیده
ماشین کاری به روش تخلیه الکتروشیمیایی رویکردی نوین در ماشین کاری مواد سخت، شکننده و نارسانای الکتریکی (نظیر شیشه و سرامیک) می باشد. ماشین کاری این نوع مواد با روش های متداول ماشین کاری که عمدتاً بر مبنای برش مکانیکی قطعه استوار هستند، به دلیل سختی و تردی بالای این قطعات، بسیار مشکل است. لذا، اخیراً توجه به ماشین کاری تخلیه الکتروشیمیایی جهت ماشین کاری این مواد، به دلیل سهولت در اجرا، هزینه ی کم و نرخ براده برداری مناسب، مورد توجه قرار گرفته است. یکی از پارامترهای خروجی بسیار مهم در این فرآیند، عمق ماشینکاری شده می باشد. در این مقاله سوراخکاری دو مرحله انجام و مورد بررسی قرار می گیرد و نتایج آن با حالت سوراخ کاری معمولی در شرایط یکسان مقایسه می شود. نتایج نشان می دهد روش جدید باعث افزایش عمق سوراخ شده که به ترتیب در ولتاژهای ۳۳ و ۳۸ ولت افزایش عمق در حدود ۳۶% و ۷۰% حاصل شد. همچنین، اختلاف قطر بیشتر باعث افزایش عمق سوراخ گردیده است.
صادق الهامی جوشقان، پرگل رضوانی، محمدرضا رازفر،
دوره ۲۲، شماره ۱۰ - ( مهر ۱۴۰۱ )
چکیده
امروزه استفاده از موادی مانند شیشه به دلیل خواصی مانند سختی بالا، مقاومت شیمیایی و سایش بالا، بهطور گسترده در ساخت تجهیزات میکرونی، الکترونیکی و تجهیزات پزشکی توسعه یافته است، اما به دلیل سختی بالا و چقرمگی پایین، باربرداری مکانیکی و ایجاد ساختارهای میکرونی برروی آن با روشهای سنتی دشوار است. روش تخلیه الکتروشیمیایی یک روش نوین ماشینکاری است که قابلیت ماشینکاری مواد سخت و نارسانای الکتریکی از جمله شیشه را دارد. در فرآیند سوراخکاری تخلیه الکتروشیمیایی، دقت ابعادی سوراخ و به ویژه ناحیه ورودی آن حائز اهمیت است اما در بیشتر موارد، ورودی سوراخ دارای شیب زیاد بوده که منجر به اضافه برش زیاد و مخروط‌شدگی دیواره سوراخ می‌گردد. در این تحقیق برای حذف ناحیه شیب‌دار ورودی سوراخ (عامل کاهش دقت سوراخکاری) از قطعه واسط با ضخامت کم استفاده شده است که پس از سوراخکاری از سطح قطعه اصلی جدا خواهد شد. نتایج نشان داد که این روش اضافه برش نواحی ورودی سوراخ را با توجه به قطر ابزار مورد استفاده، بین ۵۰ تا ۷۶% کاهش داده است. همچنین، نتایج سختی‌سنجی قطعهکار نشان داد با استفاده از قطعه واسط، سوراخ نهایی دارای ناحیه متاثر از حرارت کوچکتر در اطراف سوراخ است.
ناصر ملبوبی، محمدرضا رازفر، رسول فشارکی فرد،
دوره ۲۳، شماره ۱ - ( دی ۱۴۰۱ )
چکیده
در این مقاله به جبران خطای ناشی از خیز ابزار در جهت عمود بر پیشروی حین برادهبرداری در فرزکاری پرداخته شده است. هنگام فرزکاری، به دلیل وجود نیروی مزاحم عمود بر پیشروی در ابزار، انحرافی رخ میدهد که دقت ماشینکاری را کاهش می دهد. با نیروی جبران کننده در میانه ابزار این خیز کاهش می یابد و برای ایجاد این نیرو می توان عملگر هیدرولیکی تعبیه کرد. بنابراین همزمان با ماشینکاری، نیرویی متناسب اما بر خلاف نیروی مزاحم اعمال خواهد شد تا این خطا کاهش یابد. بدین منظور نیروهای مزاحم در طول ماشینکاری و خیز ناشی از آن باید بدست آید و سپس نیروی متناسب به ابزار اعمال شود. قدم اول در سالیدورک فرز انگشتی مدلسازی و بعد به روش عددی، عملیات ماشینکاری برای محاسبه نیروی ایجاد کننده خطا ) پارامتر خروجی( شبیه سازی می شود که در آن تیغه فرز و قطعه کار هر دو بصورت انعطاف پذیر سه بعدی می- باشد. با یافتن نتایج نیرویی ابزار تحت حالات مختلف ماشینکاری (با سرعت پیشروی، دور و عمق و تعداد لبه متفاوت بعنوان پارامتر های کنترلی) از آباکوس، مدل نیمه تحلیلی ماشینکاری در ماژول Multibody Simscape متلب، ایجاد می شود. با مقایسه نتایج با آباکوس پارامتر های مدل توده ای متلب تنظیم می گردد. با استخراج نیرو بصورت جدولی از آباکوس و اعمال آن در متلب خیز سریع تر از مدل عددی بدست می آید. جهت یافتن نیروی جبران کننده (پارامتر خروجی)، از تئوری تیرها ضریب ۲,۳ برابر نیروی ماشینکاری برای اعمال به وسط ابزار حاصل می شود. این نیرو بصورت حلقه باز در مدل متلب وارد و نتیجه آن کاهش خطا درحدود ۷۰ درصد در میزان خیز جانبی نوک ابزار می شود.
صادق الهامی جوشقان، پرگل رضوانی، محمدرضا رازفر،
دوره ۲۳، شماره ۴ - ( فروردین ۱۴۰۲ )
چکیده
امروزه استفاده از موادی مانند شیشه به دلیل خواصی مانند سختی بالا، مقاومت شیمیایی و سایش بالا، بهطور گسترده در ساخت تجهیزات میکرونی، الکترونیکی و تجهیزات پزشکی توسعه یافته است، اما به دلیل سختی بالا و چقرمگی پایین، باربرداری مکانیکی و ایجاد ساختارهای میکرونی برروی آن با روشهای سنتی دشوار است. روش تخلیه الکتروشیمیایی یک روش نوین ماشینکاری است که قابلیت ماشینکاری مواد سخت و نارسانای الکتریکی از جمله شیشه را دارد. در فرآیند سوراخکاری تخلیه الکتروشیمیایی، دقت ابعادی سوراخ و به ویژه ناحیه ورودی آن حائز اهمیت است اما در بیشتر موارد، ورودی سوراخ دارای شیب زیاد بوده که منجر به اضافه برش زیاد و مخروط‌شدگی دیواره سوراخ می‌گردد. در این تحقیق برای حذف ناحیه شیب‌دار ورودی سوراخ (عامل کاهش دقت سوراخکاری) از قطعه واسط با ضخامت کم استفاده شده است که پس از سوراخکاری از سطح قطعه اصلی جدا خواهد شد. نتایج نشان داد که این روش اضافه برش نواحی ورودی سوراخ را با توجه به قطر ابزار مورد استفاده، بین ۵۰ تا ۷۶% کاهش داده است. همچنین، نتایج سختی‌سنجی قطعهکار نشان داد با استفاده از قطعه واسط، سوراخ نهایی دارای ناحیه متاثر از حرارت کوچکتر در اطراف سوراخ است.
