جستجو در مقالات منتشر شده
۳ نتیجه برای صادق یزدی
مازیار خادمی، محمد بخشی جویباری، عبدالحمید گرجی ولوکلا، میلاد صادق یزدی،
دوره ۱۷، شماره ۵ - ( ۵-۱۳۹۶ )
چکیده
پیش‌بینی چروکیدگی و جلوگیری از آن، در طراحی ابزار و تعیین پارامترهای مؤثر در فرآیندهای شکل‌دهی ورقهای فلزی بسیار مهم می‌باشد. در شکل‌دهی فنجان‌های فلزی، چروک ممکن است در دو ناحیه فلنج و یا دیواره رخ دهد.کنترل چروک در ناحیه فلنج با کنترل فشار ورقگیر چندان دشوار نیست، اما در ناحیه دیواره به دلیل آزاد بودن ورق، امری دشوار محسوب می‌شود. در این مقاله، با استفاده از یک روش هندسی مبتنی بر شبیه‌سازی عددی، به بررسی چروکیدگی در دیواره قطعات متقارن مخروطی در فرآیند توسعه یافته کشش عمیق هیدرودینامیکی با فشار شعاعی و جریان سیال رو به‌‌داخل پرداخته شده است. در فرآیند به‌کار گرفته شده، از دو فشار مستقل برای شکل‌دهی ورق استفاده می‌شود. با توجه به ماهیت فرآیند، اثرات هم فشار شعاعی و هم فشار محفظه بر پدیده چروکیدگی مورد مطالعه قرار گرفته است. به‌علاوه، اثر جنس، ضخامت اولیه ورق و سرعت سنبه بر روی چروکیدگی در دیواره قطعه بررسی شده است. به‌منظور صحت سنجی نتایج، آزمایش تجربی بر روی ورقهای فولادی و مسی انجام شده است که قابل اعتماد بودن این روش را در بررسی چروکیدگی نشان می‌دهد. یافته‌ها نشان داد که افزایش فشار شعاعی یا کاهش فشار محفظه منجر به افزایش چروکیدگی می‌گردد. همچنین افزایش ضخامت، کاهش مؤثر چروکیدگی را به دنبال دارد. علاوه بر این، نشان داده شد که شبیه‌سازی چروکیدگی، وابستگی شدیدی به پارامترهای ورودی در مدلسازی هم‌چون سرعت سنبه و اندازه مناسب المان دارد.
میلاد صادق یزدی، محمد بخشی جویباری، حمید گرجی، محسن شاکری، مازیار خادمی،
دوره ۱۷، شماره ۱۱ - ( ۱۱-۱۳۹۶ )
چکیده
هیدروفرمینگ یک روش مناسب در به‌کارگیری سیال برای تولید قطعات با نسبت استحکام به وزن بالا محسوب می‌گردد. فرآیند کشش عمیق هیدرودینامیکی بهکمک فشار شعاعی و با جریان رو به داخل سیال یکی از انواع هیدروفرمینگ محسوب می‌شود. در این روش، فشار جانبی و فشار محفظه، دو پارامتر کلیدی هستند که مقدار آن‌ها در هر لحظه نقش مهمی در کیفیت قطعه نهایی ایفا می‌کند. در این پژوهش، بهکمک یک روش ترکیبی، مسیرهای فشار محفظه و فشار جانبی در فرآیند کشش عمیق هیدرومکانیکی با فشار شعاعی و با جریان رو به داخل سیال بهینه سازی شده است. در این روش، یک شبیه‌سازی تطبیقی که با الگوریتم کنترل فازی یک‌پارچه شده است، به همراه الگوریتم زنبور عسل مصنوعی برای تعیین مسیرهای بهینه استفاده شده است. دست‌یابی به قطعه‌ای با حداقل نازک‌شدگی در سراسر آن و بدون چروکیدگی، به عنوان هدف بهینه‌سازی مشخص شده است. برای صحت‌سنجی مسیر فشارهای بهینه به‌دست آمده از الگوریتم بهینهیابی استفاده شده در این پژوهش، از آزمایش‌های تجربی استفاده شده است. نتایج نشان داده است که استفاده از مسیر فشارهای بهینه محفظه و جانبی، منجر به دست‌یابی به قطعه‌ای با حداکثر نازک‌شدگی کمتر در سراسر قطعه شکل داده شده و بدون چروکیدگی می‌گردد.
بهروز خدائی‌پور، حسین خدارحمی، میلاد صادق یزدی، مجتبی ضیا شمامی،
دوره ۲۴، شماره ۸ - ( مرداد ۱۴۰۳ )
چکیده
سازه‌های چندمحفظه‌ای، دسته‌ای از زره‌های چندلایه هستند که به دلیل بازدهی مقاومتی بالا در برابر انفجارهای زیرآب، فناوری ساده و هزینه پایین ساخت و قابلیت تعمیرپذیری، به‌طور گسترده برای محافظت از تجهیزات دریایی استفاده می‌شوند. مقاله حاضر به مطالعه عددی آسیب ناشی از اتفجار تماسی زیرآب در سازه‌هایی با ساختار مفهومی متشکل از سه لایه فلزی و دو محفظه مابین می‌پردازد و بهترین مولفه‌های ساختاری مادی را پیشنهاد می‌دهد. برای این منظور مجموعه آزمایش‌هایی طراحی و بهکمک نرم‌افزار اتوداین شبیه‌سازی شدند. فرآیند مدلسازی عددی و خروجی‌های آن با نتایج یک آزمون تجربی اعتبارسنجی شد. نتایج نشان داد که تمام ساختارهای با محیط‌های واسط مشابه هوا-هوا و آب-آب در محفظه‌ها دچار پارگی در لایه آخر شدند. ساختارهای با محیط واسط هوا-آب در صورت بهره‌گیری از لایه میانی از جنس St۳۷، پارگی در لایه آخر را تجربه نمی‌کنند و یک افزایش جذب انرژی قابل توجه ۶۲ درصدی را مشروط به داشتن لایه جلو St۳۷ نشان می دهند. همچنین ساختارهای با محیط‌های واسط آب-هوا بدون هرنوع پارگی در لایه آخر، همگی موفق عمل کرده و استفاده از لایه میانی St۳۷ در آن‌ها منجر به کاهش ۴۹ درصدی خیز لایه آخر می‌شود. همچنین مقایسه عملکرد سازه‌ها نشان داد که سازهای متشکل از لایه‌های به ترتیب Al۲۰۲۴-T۳، St۳۷ و St۳۷ و محیط‌های واسط آب-هوا، همزمان بهترین مقادیر را برای خیز حداقلی ۶/۱۱ میلی‌متری در لایه آخر و جذب انرژی ویژه سطحی حداکثری معادل با ۶/۸۴ ژول مترمربع بر کیلوگرم نتیجه می‌دهد.
