---

سازه ها ممکن است در طول عمر مفیدشان در معرض بارهای ناگهانی همانند ضربه قرار گیرند .تولید مصالح جدید که بتواند آسیب کمتری را در هنگام مواجه شدن با فرایند ضربه و ارتعاشات ناگهانی از خود نشان دهد از مواردی است که باید مورد توجه قرار گیرد . بتن ماده ای شکننده است و وقتی در معرض بارهای دینامیکی قرار می‌گیرد، علاوه بر آسیب دیدگی خود ، ممکن است به محیط اطراف به دلیل از هم پاشیدگی صدمه وارد کند . در این تحقیق ، ذرات لاستیک تایر ضایعاتی در ۳ اندازه ۰-۱، ۱-۳ و ۳-۵ میلیمتر و در نسبت های ۰،۴۰،۳۰،۲۰،۱۰و۵۰ درصد، به صورت جانشین حجمی ریزدانه به مخلوط بتن اضافه شده است . ابتدا با توجه به نتایج آزمون مقاومت فشاری ، اندازه بهینه از ذرات لاستیک تعیین شد ، سپس به نمونه‌های بتنی حاوی ذرات لاستیک در اندازه بهینه ، دوده سیلیس و الیاف پلی‌پروپیلن نمونه بتنی اضافه شد و مجددا نمونه‌ها تحت آزمون‌های مقاومت فشاری ، وزن مخصوص ، جذب امواج التراسونیک ، بارگذاری ضربه با وزنه پرتابی و تفنگ گازی قرار داده شدند. نتایج حاکی از آن است که ، گرچه اضافه کردن ذرات لاستیک موجب کاهش مقاومت فشاری بتن شده است ولی انعطاف پذیری بتن را افزایش داده است. همچنین دوده سیلیس به دلیل داشتن خصوصیت پوزولانی موجب چسبندگی بیشتر در نمونه بتنی و در نتیجه افزایش مقاومت در بتن شده و الیاف پلی پروپیلن موجب افزایش انعطاف پذیری در بتن گردیده است.

---

بتن خودتراکم بتنی است که نیاز به ویبره ندارد و می تواند در قالب های پیچیده و در شرایطی که تراکم بتن به سختی قابل انجام است، به سهولت مورد استفاده قرار گیرد. لذا این بتن گزینه ای مناسب برای تعمیر و تقویت انواع سازه های بتنی است. برخی اجزاء سازه ها مانند عرشه پل ها در معرض عوامل مخرب و فرآیند یخبندان و ذوب مکرر قرار دارند. به همین دلیل بررسی تاثیر موارد مختلف بر کیفیت لایه تعمیری خودتراکم، چسبندگی آن به بتن بستر و دوام آن در برابر عوامل مخرب بسیار حائز اهمیت می باشد. در این مطالعه به بررسی تاثیر حجم خمیره و نسبت آب به مصالح سیمانی و مقدار الیاف پلی پروپیلن به ویژگی های رئولوژیکی، سخت شده و چسبندگی بتن خودتراکم الیافی تعمیری به بتن بستر و دوام چسبندگی بتن لایه تعمیری و بتن بستر در برابر چرخه ههای یخبندان و ذوب پرداخته شده است. نتایج نشان داد که الیاف پلی پروپیلن خواص رئولوژیکی بتن خودتراکم را تحت تاثیر قرار داده و تاثیر منفی بر آن می گذارند. ضمن اینکه برخی ویژگی های حالت سخت شده مانند مقاومت کششی و جمع شدگی را بهبود می بخشند. با وجود بهبود چسبندگی دو لایه با افزودن الیاف، دوام این چسبندگی در برابر چرخه های یخبندان و ذوب کاهش می یابد. افزایش نسبت آب به مصالح سیمانی و حجم خمیره نیز تاثیر منفی بر چسبندگی بین دو لایه می گذارند.

---

 با توجه به میزان مصرف بالای بتن به ویژه در سازه ها و نیاز روز افزون به تولید سیمان، توجه به اثرات مخرب زیست محیطی این ماده ضروری به نظر می رسد. در صنعت ساختمان برای رفع این مشکل از چسب های جایگزین در بتن استفاده می شود که ژئوپلیمرها یکی از این جایگزین ها می باشد. ساخت بتن های ژئوپلیمری بر پایه ی سرباره می تواند یکی از راه کارها جهت تولید مصالح سازگار با محیط زیست باشد که کاهش اثرات مخرب تولید سیمان را به دنبال دارد. در این پژوهش از دو سری بتن سبک ژئوپلیمری استفاده شده است. در سری اول با ثابت نگه داشتن نسبت های ژئوپلیمری (۰/۶۵=Al/Bi، ۱=SS/SH و غلظت هیدروکسید سدیم ۲ مولار) بتن هایی ژئوپلیمری با درصدهای مختلف(۵۰، ۶۰، ۷۰، ۸۰، ۹۰ و ۱۰۰) اسکوریا جایگزین درشت دانه ساخته شد. سپس با مقایسه وزن مخصوص و مقاومت فشاری نمونه ها، طرح هایی که شرایط سازه ای(مقاومت فشاری بالای ۱۷ مگاپاسکال و وزن مخصوص زیر  Kg/m^۳ ۲۰۰۰ ) را داشتند انتخاب شدند. در سری دوم ساخت بتن های سبک ژئوپلیمری  با افزودن الیاف فولادی(۰/۵، ۱ و ۱/۵ درصد)، الیاف پلی پروپیلن(۰/۱ درصد) و هیبریدی مشخصات مکانیکی نمونه ها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بود که نمونه های حاوی ۷۰، ۸۰ و ۹۰ درصد اسکوریا شرایط سازه ای را دارا بوده و با بررسی خصوصیات مکانیکی با وجود الیاف های فولادی و پلی پروپیلن می توان دریافت که الیاف پلی پروپیلن با افزایش مقاومت کششی و خمشی در جلوگیری از فروپاشی بتن، تاثیر مثبتی دارد و ترکیب این الیاف با الیاف فولادی موجب افزایش شکل پذیری می شود.