جستجو در مقالات منتشر شده
۳ نتیجه برای صدفی
دوره ۱۴، شماره ۶۵ - ( ۴-۱۳۹۶ )
چکیده
چکیده
شکر نقش بسزایی را در افزایش سطح گلوکز خون ایفامی کند.آبنبات فرآورده ای است که به مقدار زیادی شکر جهت پخت نیاز دارد .هدف از این تحقیق ،استفاده از استویا و ایزومالت به عنوان جایگزین شکر و گلوکز به منظور تهیه آبنبات رژیمی بود. بنابراین ۱۰ فرمولاسیون مختلف آب نبات بر حسب نسبت‌های متفاوت پودر استویا (۰۱/۰، ۰۲۵/۰ و ۱۵/۰درصد) و ایزومالت (۹۴، ۹۶ و ۹۸ درصد) و یک نمونه شاهد تهیه گردید. آزمون‌های شیمیایی،فیزیکی،حسی ، رنگ سنجی، بافت سنجی و میکروبیولوژیکی انجام گردید. در نهایت نتایج حاصل از آزمایشات در قالب طرح کاملاً تصادفی به روش فاکتوریل با سه تکرار مورد آنالیز قرار گرفتند(۰۱/۰>p) و میانگین داده ها توسط آزمون دانکن با یکدیگر مقایسه شدند(۰۵/۰p<). نتایج آزمون بافت سنجی نشان داد که جایگزینی ساکارز با افزایش میزان عصاره برگ استویا و ایزومالت نسبت به نمونه شاهد موجب سفتی بافت آب نبات گردید.
نتایج آزمون رنگ سنجی نشان داد که افزایش ایزومالت و پودر استویا موجب افزایش پارامتر (L*) وکاهش پارامترهای (a*) و (b*) گردید. در آزمون حسی نیز آبنبات حاوی ۰۲۵/۰درصد استویا و ۹۶ درصد ایزومالت بیشترین پذیرش کلی را داشت. در آزمون میکروبی نیز هیچ گونه آلودگی میکروبی مشاهده نشد و بهترین فرمولاسیون آب نبات شامل ۹۶ در صد ایزومالت و۰۲۵/۰ در صد استویا شناخته شد. به طور کلی نتایج نشان داد استویا و ایزومالت می‌توانند جایگزین مناسبی برای شکر وگلوکز باشند و از ایزومالت علاوه برشیرین کنندگی می‌توان به عنوان اصلاح کننده تلخی استویا نیز استفاده نمود
نغمه جمشیدی، نسیبه صدفی،
دوره ۱۶، شماره ۱۳ - ( ويژه‌نامه مقالات کنفرانس ۱۳۹۵ )
چکیده
دوره ۱۷، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۹۳ )
چکیده
هدف: اندومتریوز بیماری شایعی است که طی آن غدد و استرومای آندومتر در بیرون از حفره رحمی به‌صورت نا بهجا رشد می‌کند. ایجاد مدل‌های حیوانی برای ارزیابی این بیماری کمک کننده خواهد بود. بنابراین در این مطالعه سعی شد دو مدل حیوانی اندومتریوز با استفاده از قطعات بافت و سلول‌های جدا شده آندومتر انسان ایجاد شود و با هم مقایسه شود.
مواد و روش‌ها: ابتدا بافت آندومتر انسان در فاز تکثیری یا ترشحی از زنان بستری در بیمارستان امام خمینی تهران که تحت هیستروسکوپی به علل خوش خیم قرار گرفته بودند تهیه شد و پس از تأیید سالم بودن بافت، قسمتی از بافت آندومتر انسان به تکه‌هایی به ابعاد ۲ میلی‌متر مکعب بریده شد و بقیه بافت برای جداسازی سلول‌ها و کشت تا چهار مرحله استفاده شد. در مدل اول تکه‌های آندومتر به ابعاد ۲ میلی‌متر مکعب و در مدل دوم ۶ ۱۰×۲ سلول آندومتر حاصل از پاساژ چهارم به‌صورت زیر جلدی به موش‌های تحت تیمار با اشعه گاما منتقل شد و به‌مدت ۲۰ روز موش‌ها در شرایط کنترل شده و استریل نگهداری شدند. خون‌گیری از موش‌ها قبل و پس از پیوند برای تعیین سطح استروژن انجام گرفت و بافت اکتوپیک ایجاد شده در هر دو مدل جمع‌آوری شدند و برای ارزیابی ریختشناسی با بهکارگیری رنگ هماتوکسیلین و ائوزین و بررسی ترشحات غدد از واکنش اسید پریودیک شیف استفاده شد همچنین تعداد مقاطع غدد در واحد سطح محاسبه و شمارش شد.
نتایج: ۲۰ روز پس از پیوند بافت غددی شبیه بافت آندومتر در زیر جلد موش در هر دو مدل دیده شد و تعداد مقاطع غدد در واحد سطح میلی‌متر مربع در مدل اول ۱۸/۱۷ ± ۵۵/۵۷ و در مدل دوم ۹۸/۷۷ ± ۵۷/۲۷۱ بود. وسعت غدد ایجاد شده در مدل دوم بیشتر از مدل اول بود (۰۵/۰≥P) و ترشحات غدد با رنگ‌آمیزی اسید پریودیک شیف واکنش مثبت داشت. همچنین میزان استروژن تولید شده در هر دو مدل نسبت به گروه کنترل سالم بیشتر و در مدل دوم نیز بیشتر از مدل اول بود (۰۵/۰≥P).
نتیجه‌گیری: در مجموع مدل اندومتریوز با بهکار گیری سلول‌های آندومتر کشت شده، کارآیی بیشتری را از نظر ریختشناسی، سطح غدد شکل گرفته و فعالیت استروژنی بالا نشان داد و می‌تواند در مطالعات اندومتریوزی از این مدل استفاده شود.
