جستجو در مقالات منتشر شده
۵ نتیجه برای صولتی
دوره ۱۳، شماره ۳ - ( ۱۱-۱۳۸۹ )
چکیده
هدف: سیلیسیم یک عنصر مؤثر در فرآیند بلوری شدن استخوان است، بنابراین هیدروکسی آپاتیت با جانشینی سیلیسیم میتواند یک بیوسرامیک مناسب بهعنوان ماده جایگزین استخوان باشد.
مواد و روشها: هیدروکسی آپاتیت استوکیومتری (HA) و هیدروکسی آپاتیت با جانشینی سیلیسیم (Si-HA) محتوی مقادیر متفاوتی از سیلیسیم جانشین شده با موفقیت به روش هیدروترمال با استفاده از مواد اولیه Ca(NO۳)۲، (NH۴)۳PO۴ یا (NH۴)۲HPO۴ و تترا اتوکسی سیلان [Si(OCH۲CH۳)۴] سنتز شد.
نتایج: بخشهای بلوری، ترکیب شیمیایی، ریزساختار و ریختشناسی نمونههای سنتزشده، با استفاده از روش‌های پراش پرتو ایکس (XRD)، انتقال فوریه فروسرخ (FTIR)، پلاسمای جفت شده القایی (ICP-AES) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) بررسی شد. نتایج، جانشینی سیلیسیم در ساختار آپاتیت را تأیید کرد و نشان داد که برای حفظ تعادل بار در اثر جانشینی گروه سیلیکات (SiO۴۴-) بهجای گروه فسفات (PO۴۳-)، بخشی از گروه هیدروکسیل (OH-) موجود در ساختار حذف شده و ثوابت شبکه آن نیز در مقایسه با آپاتیت استوکیومتری تغییر می‌کند.
نتیجهگیری: جانشینی سیلیسیم در ساختار آپاتیت، رشد ذرات هیدروکسی آپاتیت با جانشینی سیلیسیم را محدود و باعث کاهش بلورینگی آن نیز میشود؛ بنابراین انحلالپذیری هیدروکسی آپاتیت با جانشینی سیلیسیم افزایش یافته و در نتیجه هیدروکسی آپاتیت با جانشینی سیلیسیم رفتار زیست‌فعالی بهتری نسبت به هیدروکسی آپاتیت استوکیومتری دارد. براساس بررسیهای زیستی، انکوباسیون نمونهها در مایع شبیه‌سازی شده بدن و آزمون MTT (آزمون دیمتیل تیازول)، هیدروکسی آپاتیت با جانشینی سیلیسیم رفتار زیست‌فعالی بهتری در مقایسه با هیدروکسی آپاتیت خالص دارد.
دوره ۱۵، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۱ )
چکیده
هدف: یکی از مسائل اصلی مهندسی بافت استخوان طراحی و ساخت داربستهای سهبعدی زیستفعال و قابل جذبی است که بتواند یکپارچگی ساختاری خود را در طول زمان ترمیم حفظ کند؛ یکی از رویکردهای دستیابی به این هدف ساخت داربستهای کامپوزیتی است. مواد و روشها: در این پژوهش ساخت و مشخصهیابی داربست کامپوزیتی متشکل از ابریشم بازیابی شده و شیشه زیستفعال بیان شده است. ابریشم بازیابی شده از پیلههای کرم ابریشم و شیشه کلسیم سیلیکوفسفاتی به روش سل- ژل تهیه شد. برای ایجاد یک کامپوزیت یکنواخت، ذرات شیشه زیستفعال آسیاب و توسط تری آمینو پروپیل تریتوکسی سیلان پوشش داده شد. داربستهای کامپوزیتی ابریشم/ شیشه زیستفعال به روش خشکاندن انجمادی و در نسبتهای متفاوتی تهیه شد. نتایج: شیشه زیستفعال و پروتئین ابریشم (فیبروئین) با استفاده از آزمون های FTIR و XRD بررسی شد. در طیف FTIR پروتئین ابریشم نقاط اوج به طور واضح در طول موجهایcm-۱ ۱۶۵۵ و cm-۱ ۱۵۳۰ ظاهر شد که حضور فیبروئین را تأیید میکرد. انجام آزمون XPS روی پودر شیشه پوشش داده، حضور گروههای آمینی روی سطح ذرات شیشه را نشان داد. سپس ساختار داربستهای سه بعدی توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی بررسی شد. تصاویر بهدست آمده ساختار یکنواخت و متخلخل داربستها را به خوبی مشخص کرد. سلولهای بنیادی مزانشیمی انسانی روی داربستها کاشته شد و طی ۲۱ روز آزمونهای زیستی، رشد و تکثیر و تمایز روی آنها انجام شد. نتیجهگیری: با توجه به ساختار یکپارچه، زیستسازگاری و تمایز استخوانی سلولها پس از سه هفته، به نظر میرسد داربستهای کامپوزیتی ابریشم/ شیشه زیستفعال گزینه قابل طرحی در زمینه داربستهای مهندسی بافت استخوان باشد.
دوره ۱۵، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۹۱ )
چکیده
هدف: کامپوزیت زیست تخریبپذیر پلی کاپرولاکتون/ نشاسته میتواند به منظور مهندسی بافت استخوان مورد استفاده قرار گیرد. تأثیر ترکیب درصد اجزا بر خواص این کامپوزیت دارای اهمیت است. مواد و روشها: کامپوزیت پلی کاپرولاکتون/ نشاسته با ترکیب درصد پلی کاپرولاکتون ۸۰/ نشاسته ۲۰، پلی کاپرولاکتون ۷۰/ نشاسته ۳۰ از طریق حل کردن در کلروفرم و تبخیر حلال ساخته شد. نتایج: ترکیب شیمیایی کامپوزیت پلی کاپرولاکتون/ نشاسته به کمک انتقال فوریه فروسرخ مشخصهیابی شد. به منظور بررسی زیست‌فعالی کامپوزیت پلی کاپرولاکتون/ نشاسته ایجاد هیدروکسی آپاتیت روی سطح در محلول شبیه‌سازی شده بدن ارزیابی شد. نتایج حاصل از آزمون فشاری بیانگر این بود که ضریب کشسانی و استحکام فشاری این داربست در حد استخوان ترابکولار انسان است. میزان کاهش جرم نمونهها در آب و همچنین سرعت تخریب نشاسته در محلول بافر فسفات سالین ارزیابی شد و بررسیها بیانگر این بود که وجود جزء نشاسته و درصد آن بر سرعت تخریب تأثیر میگذارد. همچنین آزمونهای MTT و آلکالین فسفاتاز نشان داد که این کامپوزیت سمّیتی ندارد و فعالیتهای استخوانی سلولهای استئوسارکوما رده G-۲۹۹ را افزایش می‌دهد. نتیجهگیری: با توجه به افزایش رشد و فعالیت سلولهای استخوانی و توانایی تشکیل آپاتیت روی سطح کامپوزیت و همچنین خواص مکانیکی آن، این کامپوزیت دارای این پتانسیل است که به عنوان جایگزینهای استخوان استفاده شود. به علاوه سرعت تخریبپذیری کامپوزیت پلی کاپرولاکتون/ نشاسته با تغییر در ترکیب درصد اجزای سازنده آن قابل کنترل است و میتوان از این کامپوزیت به عنوان داربست مهندسی بافت استخوان استفاده کرد. نمونه با درصد جرمی ۷۰/۳۰ به علت پاسخ سلولی مناسبتر و خواص مکانیکی بهتر نسبت به نمونه ۸۰/۲۰ بهینه محسوب میشود.
محمدرضا وزیری سرشک، علی صولتی، نصراله بنی مصطفی عرب،
دوره ۱۵، شماره ۱۳ - ( ویژه‌نامه ۱۳۹۴ )
چکیده
دوره ۲۱، شماره ۳ - ( ۳-۱۴۰۰ )
چکیده
دمای عمق لایه‌های آسفالتی یکی از پارامترهای مهم و اساسی در فرآیند تحلیل، طراحی و مطالعات بهسازی (روکش) روسازی‌های آسفالتی است. مدل‌های پیش‌بینی به عنوان جایگزین اندازه‌گیری میدانی و آزمایشگاهی این دما، از روش‌های کم‌هزینه و سریع تعیین دمای عمق لایه‌های آسفالتی هستند. این در حالی است که این مدل‌ها بر اساس داده‌های میدانی و آزمایشگاهی محدود ساخته شده‌اند و نیاز به توسعه مدل‌هایی برای تعیین دمای عمق لایه‌های آسفالتی در شرایط مختلف ترافیکی و آب و هوایی وجود دارد. هدف اصلی این پژوهش توسعه مدلی برای پیش‌بینی دمای عمق لایه‌های آسفالتی بر اساس داده‌های آب و هوایی است. در سال‌های اخیر، شبکه‌های عصبی مصنوعی به عنوان ابزاری مفید برای مدل‌سازی پدیده‌های تجربی، عملکرد مناسبی از خود نشان داده‌اند. روش مدل‌سازی استفاده شده در این پژوهش، مدل شبکه عصبی مصنوعی پس‌انتشار می‌باشد که میانگین ساعتی دمای عمق لایه‌های آسفالتی را بر اساس سایر متغیرها شامل زمان روز، عمق مورد نظر از سطح روسازی، میانگین ساعتی دمای هوا، میانگین سرعت و جهت باد، حداقل رطوبت هوا و کل تابش آفتاب پیش‌بینی می‌کند. داده‌ها از پایگاه داده برنامه عملکرد بلندمدت روسازی (LTPP) استخراج شده است. برای مدل‌سازی از داده‌های چندین ساله مربوط به ایالت اوهایو آمریکا استفاده شده است. بعد از آموزش شبکه، عملکرد مدل توسعه یافته مورد ارزیابی قرار گرفته و با نتایج مدل رگرسیونی غیرخطی درجه دوم مقایسه شده است. این مقایسه نشان می‌دهد مدل شبکه عصبی دارای دقت بالاتری نسبت به مدل رگرسیونی می‌باشد. نتایج پژوهش قابلیت پیش‌بینی دمای عمق لایه‌های آسفالتی را بر اساس داده‌های آب و هوایی موجود توسط مدل توسعه یافته با دقت پیش‌بینی بسیار خوب (ضریب تعیین برابر ۹۶/۰)، بایاس و خطای پیش‌بینی کم نشان می‌دهد.
