---

امروزه با ‌‌استفاده از شبیه‌سازی بافت طبیعی و چگونگی نفوذ مواد در داخل بدن، محل توده سرطانی قابل پیش‌بینی می‌باشد. همچنین با در نظر گرفتن بافت سرطانی، روند رشد آن نیز قابل ارزیابی است. جریان عبوری درون مویرگ، تأثیر آن بر بافت‌های مجاور و نفوذ مولکول‌ها از دیواره مویرگ ازجمله مواردی است که در این نوع از مدل‌سازی‌ها در نظر گرفته می‌شود. سلول‌های سرطانی به دلیل نرخ سریع تکثیر سلولی، دارای سطح پایینی از اکسیژن می‌باشند. این کمبود اکسیژن هیپوکسی نام دارد. به همین دلیل با ‌استفاده از روش‌های تهاجمی و غیرتهاجمی مختلف، میزان اکسیژن در تمامی قسمت‌های بدن اندازه‌گیری می‌شود. دستگاه پت ازجمله نمونه‌هایی است که با‌ استفاده از ردیاب‌های مشخص به‌صورت غیرتهاجمی وضعیت توزیع اکسیژن را در قسمت‌های مختلف بدن نمایش می‌دهد. در این مقاله با در نظر گرفتن شبکه مویرگی واقعی، جریان خون در آن شبیه‌سازی‌شده است. در ادامه، با در نظر گرفتن تأثیرات آن بر بافت، فشار اکسیژن و غلظت ردیاب به‌طور هم‌زمان مدل‌سازی شده‌اند. در آخر نیز غلظت ردیاب در دو حالت آزاد و متصل به سلول‌ها در نقاط مختلف بافت نمایش داده‌شده و تغییرات آن بازمان نیز بررسی‌شده است.

---

در مدلسازی ریاضی رسانش دارو و جریان ردیاب، می توان گفت که دشوارترین بخش، ترتیب اثر دادن پیچیدگی شبکه مویرگی در هنگام شبیه‌سازی می‌باشد. به دلیل نقش کلیدی و مهم جریان خون در رشد تومور و نیز انتقال ردیاب به بافت‌های نرمال و سرطانی، مطالعات بسیاری به منظور بررسی تشکیل شبکه رگ و جریان خون در اطراف تومور انجام گردیده است. در این پژوهش، با استفاده از یک تصویر ورودی گرفته‌شده از یک شبکه مویرگی به ساخت هندسه‌ی حل دو‌بعدی و همچنین به مدل‌سازی عددی جریان ردیاب اف.دی.جی پرداخته شد. مراحل ساخت هندسه ی حل شامل پیش‌پردازش و پس‌پردازش تصویر رنگی ورودی به منظور آماده‌سازی و جدا سازی بخش شامل مویرگ‌ها از پس‌زمینه تصویر می‌باشد. پس از ساخت هندسه دامنه‌ی از تصویر پردازش شده، با حل همزمان جریان خون در مویرگها و جریان مایع میان بافتی درون بافت های نرمال و سرطانی، توزیع فشار و سرعت در شبکه مویرگی و بافت های نرمال و سرطانی به دست می‌آید و به عنوان ورودی برای مدل‌سازی عددی جریان ردیاب اف.دی.جی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در نهایت با استفاده از روش مدل‌سازی عددی بر مبنای معادلات جابجایی-پخش-واکنش، توزیع ردیاب اف.دی.‌جی در بافت های نرمال و سرطانی در زمان‌های مختلف به دست می‌آید.