جستجو در مقالات منتشر شده
۱ نتیجه برای غلام‌پور درزی
جواد غلام‌پور درزی، محمدجعفر حداد، امیرسجاد رحمانی،
دوره ۲۲، شماره ۱۰ - ( مهر ۱۴۰۱ )
چکیده
سنگ‌زنی انگشتی روشی مناسب برای بهبود زبری سطح در دیواره‌های قطعات و مناطق با دسترسی دشوار می‌باشد. معمولاً این فرایند بدون آماده‌سازی سنگ قبل و در هنگام انجام عملیات سنگ‌زنی مورد استفاده قرار می‌گیرد که باعث کاهش عملکرد مناسب فرایند می‌گردد. انجام درسینگ و استفاده از محیط خنک‌کار - روان‌کار مناسب اما تا حد زیادی بر خصوصیات سطحی، آلودگی‌های زیست‌محیطی، سلامت کارگران و هزینه‌های ماشین‌کاری اثرگذار است. در این پژوهش، برای اولین‌بار، اثر شرایط درسینگ (عمق درسینگ و سرعت پیشروی ابزار درسر) و نیز سرعت پیشروی قطعه‌کار در هنگام سنگ‌زنی قطعه‌کار فولاد سخت Mo۴۰ در دو محیط خنک‌کار - روان‌کار سنتی و روان‌کاری کمینه مورد بررسی قرار گرفته است. زبری سطح و بارگذاری سنگ در شرایط گوناگون سنگ‌زنی از خروجی‌های حائز اهمیت می‌باشد. نتایج آزمایش‌های عملی نشان‌دهنده بهبود زبری سطح در شرایط درسینگ نرم می‌باشد. همچنین ایجاد یک زبری سطح مطلوب با استفاده از تکنیک روان‌کاری کمینه در مقابل روش سنتی استفاده پیوسته از خنک‌کار - روان‌کار همراه با کاهش چشمگیر مصرف سیال برشی از نتایج آزمایش‌های عملی می‌باشد. بارگذاری بیشتر چرخ سنگ در محیط روان‌کاری کمینه نسبت به روش سنتی خنک‌کار - روان‌کار از دیگر نتایج به‌دست‌آمده می‌باشد.
