جستجو در مقالات منتشر شده
۳ نتیجه برای فلاحتگر
سید رضا فلاحتگر،
دوره ۱۳، شماره ۱۳ - ( ويژه‌نامه اول ۱۳۹۲ )
چکیده
در تحقیق حاضر تحلیل کمانش خزشی ورق ویسکوالاستیک خطی انجام شده است. روش شبه گذرا یا رهایی پویا با جداسازی المان محدود برای حل معادلات ورق مورد استفاده قرار گرفته است. میدان جابجایی ورق بر اساس تئوری تغییر شکل برشی مرتبه اول در نظر گرفته شده و کرنش¬های فون کارمن با اثر نقص اولیه در معادلات ورق اعمال می¬شود. نتایج مربوط به خیز وسط و کاهش طول ورق مربعی از جنس پلیمر PMMA در طول زمان بارگذاری با شرایط تکیه¬گاهی ساده و گیردار تعیین شده است. نتایج با پاسخ¬های کد تجاری ANSYS مقایسه شده و تطابق خوبی بدست آمده است.
سعید شعبانی نودهی، سید رضا فلاحتگر، رضا انصاری،
دوره ۱۶، شماره ۵ - ( ۵-۱۳۹۵ )
چکیده
بهینه‌سازی توپولوژی سازه به دنبال دستیابی به بهترین چیدمان مواد در دامنه طراحی از پیش معین‌شده است. در این مقاله به بررسی تاثیر پارامترهای طراحی شامل پارامتر مقیاس طول و نرخ تکامل حجمی در روش بهبودیافته بهینه‌سازی تکاملی دوجهته سازه‌ها با دیدگاه حذف نرم مواد پرداخته می‌شود. هدف اصلی در این روش بیشینه کردن سفتی سازه در یک حجم معین از مواد با استفاده از تحلیل المان محدود است. در هر مرحله پس از تحلیل المان محدود، عدد حساسیت برای هر المان در بازه‌ی طراحی محاسبه شده و به عدد حساسیت گره‌ای تبدیل می‌شود. با طرح یک فیلتر و بکارگیری یک مقیاس طول، عدد حساسیت بهبودیافته‌ای برای هر المان تعریف می‌شود. از این عدد بعنوان معیاری برای ارزش‌گذاری هر المان در بازه طراحی، بررسی حذف و اضافه نمودن المان‌ها استفاده می‌شود. برای افزایش بیشتر همگرایی فرآیند بهینه-سازی، دقت عدد حساسیت المانی جدید با استفاده از اطلاعات مراحل پیشین بهبود می‌یابد. این روش مستقل از مش و همگراست و در توپولوژی‌های بهینه الگوی شطرنجی و جواب‌های محلی مشاهده نمی‌شود. با استفاده از سه نمونه‌ی طراحی، تیر یک سر گیردار، تیر کلاسیک و سازه نوع میشل، به بررسی عوامل تاثیرگذار بر طرح نهایی سازه پرداخته می شود. با تغییر پارامتر مقیاس طول طرح‌های مختلفی در سازه نهایی مشاهده می‌شود که تعداد مراحل همگرایی با افزایش این پارامتر بیشتر شده است. کاهش نرخ تکاملی حجمی نیز موجب ایجاد توپولوژی نهایی کاملاً متفاوت و حتی نامتقارن شده و افزایش آن، طرح‌های حاصله نزدیک‌تر به توپولوژی نهایی ایجاد می‌کند.
محمد امین قاسمی، سید رضا فلاحتگر،
دوره ۱۸، شماره ۸ - ( ۹-۱۳۹۷ )
چکیده
استفاده از پوشش‌ها در صنایع مختلفی، به منظور بهبود خواص سطحی مواد مورد استفاده قرار می‌گیرند. یکی از مودهای خرابی متداول در این ساختارها، جدایش پوشش از بستر از ریشه ترک‌های کانالی شکل می‌باشد. در این مقاله، روش المان گسسته به منظور شبیهسازی فرآیند ایجاد و گسترش خرابی در اثر اختلاف ضرایب انبساط حرارتی بین پوشش و بستر، از ریشه یک ترک کانالی شکل، مورد استفاده قرار گرفت. رفتار پوشش و بستر به صورت ترد الاستیک، به طوری‌که سفتی بستر بیشتر از پوشش و ضریب انبساط حرارتی پوشش به مراتب بیشتر از بستر است، در نظر گرفته شد. همچنین خواص فصل مشترک به صورت میانگین هندسی از خواص بین پوشش و بستر می‌باشد. بارگذاری نیز به صورت کاهش دما به کل مجموعه اعمال شد. اثر پارامترهایی نظیر اختلاف ضرایب الاستیک بین پوشش و بستر و همچنین ضخامت پوشش مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش اختلاف سفتی بین پوشش و بستر و همچنین کاهش ضخامت پوشش، اختلاف دمای مورد نیاز برای ایجاد جدایش اولیه در فصل مشترک، افزایش پیدا کرد. از دیگر نتایجی که می‌توان به آن اشاره کرد، تغییر در الگوی گسترش خرابی اولیه ایجاد شده، به ازای تغییر در اختلاف سفتی بین پوشش و بستر بود به طوری‌که، در پوشش‌هایی که سفتی به مراتب کم‌تری نسبت به بستر دارند، گسترش آسیب در داخل پوشش اتفاق افتاد اما برای پوشش‌های که اختلاف سفتی آن‌ها با بستر کم‌تر است، گسترش آسیب تنها در فصل مشترک ادامه پیدا کرد.
