---

ارزیابی مشخصات و تغییر در خصوصیات مکانیکی سازه‌های مهندسی، مستلزم ردگیری دقیق رفتار دینامیکی این سازه‌ها به منظور شناخت و جلوگیری از آسیب‌های سازه‌ای احتمالی در طول عمر بهره‌برداری آنها می‌باشد. این مهم در ارتباط با قابهای فضایی مورد استفاده در ساخت سازه‌های ساحلی نظیر اسکله‌های باز، به علت قرارگیری در شرایط بارگذاری خاص محیط دریایی، از پیچیدگی و عدم قطعیت بیشتری برخوردار است. از جمله عوامل عدم قطعیت در شناخت عملکرد دینامیکی اسکله‌ها، مربوط به میزان نیمه‌گیرداری اتصالات عرشه به پایه‌ها می‌باشد که با توجه به تمرکز عمده جرم در عرشه تاثیر به سزایی در پاسخ‌های سازه دارد. بنابراین، مطالعه روش‌های جدید کارآمد در شناسایی و ارزیابی دقیق این پارامتر عدم قطعیت، جهت ارتقاء روش‌های بروزرسانی مدل‌های عددی، از اهمیت بالائی برخوردار است. در پژوهش حاضر رفتار مکانیکی مدل یک اسکله ساحلی به صورت عددی و آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایش‌های مربوط به تحلیل مودال تجربی جهت استخراج پاسخ‌های سازه صورت پذیرفت. همزمان، مدل عددی سازه در ANSYS و MATLAB تهیه و براساس آن تحلیل مودال عددی انجام گرفت. سپس بر اساس حل مسئله بهینه‌سازی توسط الگوریتم کلونی مورچگان پیوسته (ACOR) نسبت به بروزرسانی مدل اجزای محدود سازه، با تعیین درصدهای گیرداری اتصالات اقدام گردید. نتایج حاصله مبین صحت فرض عدم گیرداری کامل اتصالات عرشه به پایه‌ها بود. همچنین بر اساس حل مسئله توسط الگوریتم کلونی مورچگان مدل بروزرسانی شده انطباق‌پذیری خیلی بهتری با مدل آزمایشگاهی داشت.