---

در این مقاله ضربه سرعت بالا بر روی سازه ساندویچی با رویه‌های کامپوزیتی از جنس الیاف شیشه/ اپوکسی و هسته لانه‌زنبوری از جنس آلومینیوم به طور تجربی مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین رفتار بالستکی هر یک از اجزاء سازه ساندویچی (رویه کامپوزیتی و لانه‌زنبوری) به طور جداگانه بررسی شدند تا تأثیر افزودن کامپوزیت به دو طرف لانه‌زنبوری در میزان انرژی جذب شده توسط لانه‌زنبوری مشخص شود. آزمایش‌های بالستیکی بر روی نمونه‌های ساخته شده با پرتابه سرتخت به جرم gr ۵/۸ و قطر mm ۱۰ در سرعت‌های مختلف انجام شده است. نتایج نشان می دهد لانه‌زنبوری در حالت ساندویچ شده انرژی بیشتری را نسبت به زمانی که به تنهایی آزمایش بالستیک روی آن انجام شده جذب می کند و رویه جلویی در مقایسه با رویه پشتی سازه ساندویچی انرژی کمتری جذب کرده است. همچنین با افزایش سرعت برخورد انرژی بیشتری توسط سازه ساندویچی جذب شده است.

---

در این مقاله یک مدل تحلیلی برای تحلیل فرآیند نفوذ پرتابه‌ سرتخت در سازه ساندویچی با رویه‌های کامپوزیتی از جنس الیاف شیشه/ اپوکسی و هسته لانه‌زنبوری بر اساس مدل انتشار موج ارائه گردیده است. الگوهای تغییر شکل و مکانیز‌م‌های جذب انرژی در این تحلیل شامل: حرکت دینامیکی هدف، خمش و تغییر فرم سازه، لایه شدگی رویه‌های کامپوزیتی، شکست کششی کامپوزیت شیشه/ اپوکسی، جدا شدن رویه‌ها از هسته لانه‌زنبوری، برش لانه‌‌زنبوری، شکل‌گیری پلاگ در رویه جلویی و تشکیل پتال در رویه پشتی می‌باشد. در این مدل فرآیند نفوذ در سازه ساندویچی به چهار مرحله متوالی تقسیم می‌شود، که معادله حرکت پرتابه در هر مرحله و جرم‌های موثر هسته و رویه‌ها از مکانیک لاگرانژی استخراج شده است. معادلات غیر خطی بدست آمده از هر مرحله، با درنظرگیری وقوع تخریب‌‌های موضعی و انرژی‌های جذب شده حل شده است. همچنین با استفاده از شبیه‌سازی عددی، فرایند نفوذ توسط کد اجزاء محدود LS-DYNA مدل‌سازی شده است. برای اطمینان از نتایج حل تحلیلی و مدل‌سازی عددی نتایج آن‌ها با آزمایش‌های تجربی مقایسه شده است. بررسی‌ها نشان می‌دهد، نتایج روش‌های تجربی، تحلیلی و عددی، انطباق خوبی با یکدیگر دارند.

---

 
چکیده
در این تحقیق نانو ذرات پلی پیرول  (PPy) و نانوکامپوزیت پلی پیرول-اکسید روی  (PPy-ZnO)به روش شیمیایی بر روی فیبر پلی استری درحضورکلریدآهن ۳ سنتز گردیده و فیبرهای هادی الکتریسیته تهیه شد. اندازه، شکل و مورفولوژی ذرات سنتز شده با استفاده از تکنیک میکروسکوپ الکترونی روبشی بررسی شد. نتایج بدست آمده نشان دادند پلی پیرول های سنتز شده کروی شکل و در ابعاد ۶۰-۱۵۰ نانومتر می باشند در حالی که ذرات نانوکامپوزیت پلی پیرول-اکسید روی دانه ای شکل بوده و در ابعاد۳۰-۱۲۰ نانومتر می باشند. فیبر پلی پیرول و پلی پیرول-اکسید روی تهیه شده به عنوان حسگر در آنالیز و اندازه گیری رطوبت در نمونه های مختلف آرد مورد استفاده قرار گرفت. از طرح آماری مرکب مرکزی برای بهینه سازی شرایط آنالیز حسگر ها از جمله دما، زمان و مقدار نمونه آرد استفاده شد. نتایج بدست آمده شرایط بهینه متفاوتی را برای دو حسگر نشان داد. مقایسه حساسیت دو حسگر به رطوبت آرد نشان داد که حسگر پلی پیرول-اکسید روی نسبت به حسگر پلی پیرول حساسیت بهتری دارد. نتایج نشان داد که حسگر پلی پیرول-اکسید روی در محدوده ۰۲/۰ تا ۲۵/۰ درصد به راحتی می تواند رطوبت در نمونه های آرد را شناسایی و اندازه گیری کند.

---

سازه‌های جدار نازک به عنوان جاذب‌های انرژی بطور گسترده در صنایع خودروسازی، ریلی و هوایی به کار گرفته می‌شوند. در این مقاله به بررسی رفتار لهیدگی لوله‌های ‌جدار نازک تحت بارگذاری دینامیکی محوری پرداخته شده است. مدلسازی‌های عددی با استفاده از نرم افزار اجزاء محدود ال اس-داینا انجام شده و برای اعتبارسنجی نتایج تحلیل‌ها، ابتدا لوله مربعی با به‌کارگیری دستگاه تست یونیورسال مورد آزمایش لهیدگی قرار گرفته و سپس این لوله در ال اس-داینا شبیه‌سازی شده و نتایج آن با نتایج حاصل از آزمایش مقایسه شده است. پس از حصول اطمینان از تطابق مناسب نتایج شبیه‌سازی عددی و تجربی، در مرحله بعد شبیه‌سازی‌های عددی بر روی لوله‌های دو جداره با مقاطع مختلف ‌مربعی، شش‌ضلعی و هشت‌ضلعی تقویت شده با ورقه‌های داخلی و با مقیاس‌های (نسبت اندازه ضلع مقطع لوله داخلی به اندازه ضلع مقطع لوله خارجی) متفاوت ۰، ۰,۲۵، ۰.۵، ۰.۷۵ و ۱ تحت بارگذاری دینامیکی محوری انجام شده است. جهت تعیین بهترین لوله از نظر جذب انرژی، از روش تصمیم‌گیری چند معیاره تاپسیس استفاده شده است. نتایج نشان داد که لوله دو جداره با مقطع هشت‌ضلعی و با مقیاس‌های ۰.۲۵ و ۰.۵ دارای رفتار لهیدگی بهتری است. برای تعیین مقادیر بهینه مقیاس‌ و ضخامت این لوله از روش‌ رویه پاسخ و معیار D- بهین توسط طراحی آزمایش‌ها استفاده شده است. در نهایت میزان جذب انرژی لوله دو جداره هشت‌ضلعی با تعداد چهار و هشت تقویتی مقایسه شده و لوله دو جداره هشت‌ضلعی با چهار تقویتی به عنوان لوله بهینه با نیروی بیشینه برخورد کمتر انتخاب شده است.

---

در این تحقیق برای اولین بار جایگزینی عصاره سنبل الطیب با مواد نگهدارنده ی شیمیایی در آب پرتقال بررسی شده است. همچنین از پرمیت به عنوان منبع غنی از مواد معدنی و ویتامین ها در آب پرتقال استفاده شده است. در این مطالعه ی تجربی – آزمایشگاهی ابتدا تحقیقاتی در مورد اثرات آنتی اکسیدانی عصاره ی سنبل الطیب صورت گرفت و ترکیبات آن مشخص شد. سپس تأثیر افزودن عصاره ی سنبل الطیب در سه سطح ۱۳/۰- ۶۳/۰- ۲۵/۱ میلی لیتری و پودر پرمیت  ۵/۰-۱ - ۵/۱ گرمی بر ویژگی های شیمیایی در آب پرتقال در طول مدت نگهداری در سه بازه ی زمانی ۱-۱۴-۳۰ روزه مورد بررسی قرار گرفت. آزمون های انجام گرفته روی نمونه های اماده شده شامل: اندیس فرمالین، اسیدیته، ویتامین c ، pH و خاصیت آنتی اکسیدانی بوده که نتایج بدست آمده توسط نرم افزار دیزاین اکسپرت ۷ آنالیز و در نمودار مشخص شده است. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که در سطوح بالای پرمیت و عصاره در طی دوره زمانی ۱- ۱۴-۳۰ روزه، میزان pH  افزایش یافت. همچنین کاهش اسیدیته با افزایش پرمیت هم احتمالا بدلیل اسیدیته پایین پرمیت نسبت به عصاره و نمونه آب پرتغال شاهد می‌باشد. با افزودن سطوح تکی پرمیت و عصاره، میزان ویتامین C افزایش و با افزایش طی دوره‌ ی نگهداری کاهش یافت. همچنین میزان تأثیر افزودن عصاره سنبل الطیب نسبت به پرمیت در کاهش ویتامین در طی دوره زمانی بیشتر بود. با افزودن میزان پرمیت و عصاره سنبل ‌الطیب، میزان اندیس فرمالین در طی دوره نگهداری افزایش یافت.

---

در این مقاله مسئله کنترل دقیق بازوی رباتیکی با وجود نامعینی‌های دینامیکی و عوامل غیر‌خطی سخت مانند اصطکاک با استفاده از روش ترانهاده ژاکوبین بهبودیافته به همراه جبران‌ساز اصطکاک مدل‌مبنا انجام شده است. برای مدل‌سازی اصطکاک از مدل لاگر استفاده شده است و پارامترهای آن با استفاده از الگوریتم بهینه‌یابی فراابتکاری ماهی ده‌پا بدست آورده شده است. با مقایسه این الگوریتم با الگوریتم‌های فرا‌ابتکاری مشابه مانند توده کرم شب‌تاب، سرعت و دقت بالاتر این الگوریتم نشان داده می‌شود. پس از تعیین دقیق پارامترهای مدل و تعیین الگوی اصطکاک در محرکها، با استفاده از روش ترانهاده ژاکوبین بهبودیافته و جبران‌ساز اصطکاک مدل‌مبنا، پیاده‌سازی تجربی بر روی یک ربات دولینکی در فضای کارتزین ارائه می‌شود. همچنین به منظور مقایسه عملکرد این روش نسبت به دیگر روش‌های کنترل، ربات مورد نظر با استفاده از روش‌های کنترل مدل‌مبنا و ترانهاده ژاکوبین و همچنین جبران‌ساز اصطکاک با استفاده از شبکه‌عصبی تطبیقی توابع گاوسی شعاعی کنترل شده و عملکرد آنها با روش پیشنهادی مقایسه می‌شود. نتایج تجربی نشان می‌دهد که کنترل ربات با استفاده از روش پیشنهادی دارای سرعت بیشتر در رسیدن به جواب، دقت بهتر و حذف کامل‌تر اصطکاک و مقاومت بهتر در برابر نامعینی‌های دینامیکی است. همچنین دارای محاسبات به مراتب کمتر نسبت به الگوریتم‌های مدل‌مبنا است.