جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای یوسفی فرد
مبین معصومی، مهدی یوسفی فرد، عباس رامیار،
دوره ۱۷، شماره ۷ - ( ۷-۱۳۹۶ )
چکیده
در این مقاله، مسئله‌ی ورود گُوِه‌ی صلب تحت شرایط مختلف به آب با استفاده از روش تحلیل عددی مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. این مسئله همچنان بعنوان یکی از موضوعات بنیادی در مطالعات هیدرودینامیکی مطرح بوده و بعنوان مرجعی برای مطالعات پدیده‌هایی نظیر کوبش شناخته می‌شود. محاسبه‌ی دقیق فشار ناشی از پدیده‌ی برخورد به سطح آب می‌تواند در تحلیل مناسب سازه‌ی شناورها بکار گرفته شود. در این پژوهش، با استفاده از روش دینامیک سیالات محاسباتی بر اساس کد متن‌باز اوپِن‌فوم و حل عددی معادلات حاکم بر سیال دوفازی، متغیرهای مهمی نظیر سرعت و فشار سیال مورد ارزیابی قرار گرفته است. به منظور بررسی صحت نتایج عددی بدست آمده از تحلیل حاضر، مقادیر مربوط به حداکثر فشار و محل و زمان دقیق وقوع آن و همچنین توزیع ضریب فشار در محل برخورد، با نتایج آزمایشگاهی معتبر ارائه شده در سایر پژوهش‌ها مورد مقایسه قرار گرفته است. این بررسی‌ها در سرعت‌ها و زوایای برخود متفاوت انجام شده است. با مقایسه‌ی نتایج حل عددی و مقادیر آزمایشگاهی، خطایی در محدودهی ۲ تا ۹ درصد مشاهده گردید. علاوه بر آن، متغیرهای مؤثر در مقدار فشار اعمال شده به گُوِه نظیر سرعت ورود به آب و زوایای دِدرایز مختلف بدنه نیز مورد بررسی قرار گرفته‌اند.
علی ابراهیمی، روزبه شفقت، مهدی یوسفی فرد، علی حاجی آبادی،
دوره ۲۳، شماره ۱ - ( دی ۱۴۰۱ )
چکیده
در پژوهش حاضر تاثیر مکان پله‌های عرضی بر مولفه‌های هیدرودینامیکی و پایداری طولی شناور بررسی شده است. شناور مورد بررسی در این تحقیق یک شناور دو بدنه پروازی است که هر نیم بدنه آن دارای دو پله‌ی عرضی می‌باشد. در ابتدا با استفاده از روش آزمایشگاهی مقاومت شناور با وزن ۳/۵ کیلوگرم در محدودهی عدد فرود طولی ۴۹/۰ تا ۹/۲ در آب آرام محاسبه شده است. سپس با استفاده از روش عددی رفتار شناور در وزن‌های ۳/۵، ۶/۴ و ۴ کیلوگرم ارزیابی گردیده است. نتایج شبیه‌سازی عددی با نتایج مشابه آزمایشگاهی اعتبار سنجی شده است. شناور در وزن‌های ۴ و ۳/۵ کیلوگرم به ترتیب در اعداد فرود بزرگتر از ۴۳/۲ و ۹/۲ دچار ناپایداری پورپویزینگ گردیده است. به منظور بهبود پایداری طولی شناور از طرح آزمایش تاگوچی برای تعیین مکان بهینه‌ی پله‌های عرضی استفاده شده است. نتایج نشان داد که با قرار گیری پله‌های عرضی در مکان بهینه، ناپایداری پورپویزینگ در شناور رفع شده است. در حالت پروازی مقاومت شناور در حالت بهینه‌ی پله‌های عرضی نسبت به حالت اولیه برای وزن‌های ذکر شده به ترتیب ۱۲، ۵/۹ و ۶/۶ درصد کاهش یافته است. در شرایط مشابه نیروی برا وارد بر شناور نیز برای وزن‌های مذکور به ترتیب ۱۵، ۱۰ و ۷ درصد افزایش یافته است.
