هدف این مقاله، توسعه یک سیستم تعلیق ثانویه نیمه فعال مجهز به دمپرهای مگنتورئولوژیکال، جهت کاهش دامنه ارتعاشات و شوک­های وارده به محموله­های حساس در قسمت بار خودروهای باری جاده­ای می­باشد. دراین راستا، ابتدا یک دمپر مگنتورئولوژیکال‌ دوسر میله، جهت استفاده در سیستم تعلیق ثانویه کامیونت مدل­سازی، طراحی و ساخته شد. در ادامه، با ساخت سه دمپر مشابه با دمپر تست شده، نسبت به ساخت پالت دارای سیستم تعلیق ثانویه متشکل از چهار دمپر مگنتورئولوژیکال جهت نصب بر قسمت بار یک وانت اقدام شد. سپس رفتار سیستم مذکور از طریق آزمایش آن با حرکت خودرو روی پروفیل سرعت­گیر مورد بررسی قرار گرفت. پس از انجام تست­های دینامیکی مربوط به تحریک هارمونیک بر روی دمپر، نتایج بدست آمده از عملکرد آن نشان داد که بیشینه نیروی میرایی دمپر در شدت جریان الکتریکی ۲ آمپر، نسبت به حالت (۰) آمپر، بطور میانگین ۶۲/۱۱ برابر، افزایش داشته است. همچنین با استفاده از نتایج نیروی حاصل از مدل اسپنسر در پیش­بینی رفتار دینامیکی دمپر با خطای نسبی میانگین ۴۹%/۱ نسبت به نیروی حاصل از تست تجربی و تلفیق آن با مدل دوبعدی نصف خودروی باری، عملکرد مجموعه در عبور از پروفیل سرعت­گیر شبیه­سازی شده و پاسخ­های دینامیکی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که با افزایش شدت جریان الکتریکی دمپرها از ۰ تا ۲ آمپر، بیشینه شتاب عمودی وارده به مرکز جرم محموله حساس هنگام عبور از دست­انداز، در شبیه­سازی نسبت به حالت بدون سیستم تعلیق ثانویه، ۴۳,۶% و در تست­های تجربی، ۳۲.۴% کاهش یافته است.

در شهر‌های هوشمند با به‌کار‌گیری طیف وسیعی از فناوری‌های جدید، ضمن ایجاد تسهیلات مناسب برای زندگی، مشکلات زیرساختی بررسی شده و اقدامات لازم، به¬صورت هدفمند و نظام مند، برای حل این مشکلات انجام می‌گیرد. از جمله فناوری‌هایی که برای مدیریت زیرساخت‌ها در شهرهای هوشمند لازم است، تکنولوژی IT است. GPS و سنسور‌های گوشی‌های هوشمند از دیگر فناوری‌هایی هستند که می¬توانند در این شهرها، به صورت گسترده مورد استفاده قرار گیرند. خیابان‌ها و معابر از زیر ساخت¬های مهم در هر شهر و در شهر‌های هوشمند آینده می‌باشند. نظارت صحیح¬، ترمیم و بهسازی مناسب روسازی خیابان ها و معابر شهری، عامل اصلی در کاهش هزینه استهلاک خودروها و تأمین راحتی و ایمنی برای شهروندان است. درصورت اقدام به موقع در خصوص ترمیم و بهسازی روسازی، از هزینه های مضاعف و هنگفت تعمیر و بازسازی جلوگیری به عمل آمده و این موضوع می¬تواند هزینه¬های مدیریت شهری را به طور چشمگیری کاهش دهد. اولین¬گام در این راستا، شناسایی موقعیت مکانی ناهمواری‌ها و اعوجاج سطح معابر و خیابان‌های شهری¬ و شدّت این خرابی ها، در کوتاه‌ترین زمان ممکن است. در این مقاله، ناهمواری¬ها و خرابی‌های سطح جاده، با استفاده از سنسور‌ شتاب‌سنج و GPS گوشی¬های هوشمند مورد مطالعه قرار گرفته است. با قرار دادن دو دستگاه گوشی هوشمند، در یک خودرو و راندن خودرو در مسیر‌های مختلف، داده‌های موقعیت مکانی و شتاب در راستای قائم، برداشت شده است. این داده‌ها پس از آماده‌سازی وارد نرم افزار GIS شده و داده‌ی شتاب قائم بر مبنای طول مسیر برداشت در دسترس قرار می‌گیرد. با تحلیل داده‌های شتاب قائم و محاسبه چندین شاخص پیشنهادی و مقایسه‌ی آن‌ها،  بهترین شاخص انتخاب گردید که از این شاخص برای تعیین وضعیت کیفی روسازی معابر استفاده شده است. با افزایش خرابی‌ها و ناهمواری‌های قطعه‌ی مورد بررسی، مقادیر این شاخص افزایش می‌یافت. سپس با توجه به بازدید‌های میدانی انجام شده از وضعیت روسازی مسیر‌های مورد مطالعه، یک دسته بندی کیفی از وضعیت روسازی صورت گرفته است. در این دسته‌بندی، قطعات با وضعیت روسازی خیلی خوب، خوب، متوسط، ضعیف و خیلی ضعیف مشخص شده‌اند و مقادیر شاخص برای هر یک از این وضعیت‌ها در بازه‌ی مشخصی قرار می‌گیرد. با ترسیم نمودار فراوانی نسبی تجمعی مقادیر این شاخص، درصد‌های متناظر با هر بازه به دست ‌آمد. از این درصد‌ها می‌توان جهت تکرارپذیری این شاخص در مناطق مطالعاتی دیگر استفاده کرد. به منظور اعتبار‌سنجی این شاخص، برداشت داده‌ی موقعیت مکانی و شتاب در راستای قائم در تعداد دیگری از مسیرها انجام شد و وضعیت کیفی این مسیر‌ها توسط یک بازدید میدانی مشخص شد. نتایج به دست آمده نشان می‌داد که مقادیر شاخص برای هر مسیر‌ نیز در بازه‌ی متناظر با وضعیت‌ کیفی آن مسیر که قبلا به دست آمد، قرار می‌گیرد.

خانواده کروناویریده شامل ویروسهایی است که عامل بیماریهای تنفسی هستند و بین RNA ویروس های انسانی بزرگترین ژنوم را دارند. کروناویروس ها بر اثر تکثیرهای مکرر دچار تغییرات جزیی (جهش) در ژن‌های خود می شوند. جهش یک تغییردائمی ژنتیکی است که اگر به تعداد زیادی اتفاق بیفتد، باعث تغییر در صفات زیستی یک گونه می شود. اصولا ویروس ها در طی تکثیر، خودشان را به نوعی با بدن انسان تطبیق می دهند. مطالعات نشان داده که اغلب جهش های ایجاد شده، تاثیر چندانی بر روی بیماری زایی آن ندارند. تنوع توالی ژنومی در کرونا ویروس های جدید بسیار کم است؛ اما دریفت آنتی ژنی در برخی کرونا ویروس ها مشاهده شده است. اغلب جهش های کرونا ویروس در ایران و در بقیه کشورها بطور متناوب اتفاق افتاده و در بیماری زایی ویروس تاثیر چندانی نداشته؛ اما سرعت سرایت آن را افزایش داده است. در ویروس های جهش یافته، حذف توالی نوکلئوتیدی بصورت نسبتا گسترده در بعضی قالب های خوانش مشاهده شده است. مطالعات نشان می دهد که پروتئین های میزبان از طریق تعامل با پروتئین های ویروسی، موجب القای جهش می شوند. منشا بسیاری از موتاسیون ها را در فرآیندهای ژنومیک و متاژنومیک میزبان باید جستجو کرد. مهمترین موتاسیون های ایجاد شده در سارس کروناویروس ـ۲ در مقایسه با ویروس ووهان، موتاسیون D۶۱۴G و واریته جهش یافته انگلیسی بنام واریته  B,۱.۱.۷, ۲۰I/۵۰۱Y.V۱است که باعث انتشار بیشتر ویروس شد؛ اما بار ویروس و بیماریزائی را افزایش نداد؛ اما ممکن است بر اثربخشی واکسن و تعداد مرگ و میر تأثیر بگذارد.

امروزه قرارگرفتن پی در کنار شیروانی­های خاکی همانند استقرار پی در نزدیکی گودبرداری­ها، دیواره­های نگهــــبان یا پی پـل­ها و دکل­های انتقال برق امری اجتناب ناپذیر است. در زمان قرارگیری پی در کنار شیروانی خاکی، ظرفیت باربری نهایی آن بسته به فاصله استقرار از تاج شیروانی به مقدار قابل توجهی کاهش می­یابد. از این رو بهبود ظرفیت باربری و تثبیت شیروانی خاکی یکی از مهمترین چالش­ها به شمار می­آید. استفاده از لبه به عنوان محصورکننده پیوسته یک راه حل مناسب برای این موضوع می­باشد. پی لبه­دار ترکیبی از پی سطحی با لبه­های داخلی یا جانبی از جنس فولاد یا بتن مسلح می­باشد که با ایجاد شرایط محصورکنندگی در خاک زیر پی، تشکیل گـوه­ی گسیختگی را به تراز نوک لبه انتقال می­دهد. در این تحقیق، مدل فیزیکی پی نواری بهسازی شده با یک طرف لبه در مجاورت شیروانی ماسه­ای، تحت بارگذاری قائم مورد ارزیابی قرار گرفت. تاثیر پارامتر­های عمق لبه (H_s) و فاصله قرارگیری پی از تاج شیروانی (b) بر ظرفیت باربری و نشست بررسی شد. ارزیابی نتایج نشان داد که، استفاده از لبه موجب بهبود ظرفیت باربری و مقدار نشست می­گردد. با افزایش عمق لبه (H_s=۱, ۲, ۳, ۴B)، بسته به محل قرارگیری پی نسبت به تاج شیروانی، ظرفیت باربری در محدود ۱۰۴ تا ۲۳۲ درصد نسبت به حالت بهسازی نشده افزایش می­یابد. به منظور ارزیابی اثر فاصله قرارگیری پی از تاج شیروانی، سه فاصله ۰، ۱ و ۲ برابر عرض پی به عنوان پارامتر متغیر در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که، افزایش فاصله قرارگیری پی از تاج شیروانی موجب افزایش ظرفیت باربری در حالت بدون بهسازی می­گردد. استفاده از لبه در پی مستقر بر تاج شیروانی ماسه­ای بیشترین تاثیر بر ظرفیت باربری را داشته و با افزایش فاصله قرارگیری پی نسبت به تاج شیروانی تاثیر استفاده از لبه کاهش می­یابد. همچنین استفاده از لبه به عنوان بهسازی موجب کاهش نشست می­گردد. فاکتور کاهش نشست بسته به افزایش عمق لبه و کاهش فاصله قرارگیری پی از تاج شیروانی در محدوده ۴ تا ۷۲ درصد کاهش می­یابد. علاوه بر این، تاثیر استفاده از لبه بر نشست نامتقارن و مکانیسم گسیختگی آن مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج به خوبی نشان داد که، پی مستقر در مجاورت شیروانی ماسه­ای دارای نشست نامتقارن و در جهت عقربه­های ساعت بوده که با استفاده از لبه جهت نشست نامتقارن تغییر می­یابد. در زمان قرارگیری پی در مجاورت شیروانی و در نشست ۱۵ درصدی عرض پی با افزایش طول لبه (H_s=۱B, ۳B) مقدار کج شدگی نامتقارن پی به ترتیب ۴۶ تا ۲۴ درصد کاهــش می­یابد. همچنین، استفاده از لبه موجب تغییر مکانیسم گسیختگی گشته و بسته به ارتفاع لبه و فاصله پی از تاج شیروانی مکانیسم گسیختگی از حالت گسیختگی سطحی و کم عمق به گسیختگی دامنه و پای شیروانی تغییر می­یابد.