جستجو در مقالات منتشر شده
۴ نتیجه برای الیاف بازالت
دوره ۱، شماره ۱ - ( ۹-۱۳۹۶ )
چکیده
در سالهای اخیر، تهیه سازههای لیفی ایروژلی منعطف، مستحکم و دوستدار محیطزیست، مورد توجه محققان قرار گرفته است. در تحقیق حاضر، سازه لیفی جدید سیلیکاایروژل/الیاف بازالت برای اولین بار با استفاده از الیاف بازالت و نانوساختار سیلیکاایروژل بر اساس فرآیند سل-ژل دومرحلهای و روش خشککردن در فشار محیط و با غوطهورسازی لایهی الیاف بازالت در سل سیلیکا تهیه شد. ذرات نانوساختار سیلیکاایروژل با استفاده از آزمونهای میکروسکوپ الکترونی روبشی میدان وسیع (FE-SEM) و جذب و واجذب نیتروژن، شناسایی و گروههای شیمیایی، خواص آبگریزی و زبری سطح الیاف بازالت و سازه با استفاده از آزمونهای مختلف شامل آزمون طیف سنجی مادون قرمز (FTIR)، زاویه تماس و زبری سطح بررسی شد. نتایج نشان دادکه ذرات نانوساختار سیلیکاایروژل حاصل، چگالی g/cm۳ ۳۴/۰، تخلخل ۸۵% و سطح مخصوص m۲/g ۷۵۰ دارند. اندازه حفرات در محدوده ۲-۲۲ نانومتر بوده و میانگین آنها ۵/۱±۷ نانومتر است. بررسی ریختشناسی الیاف و سازه حاصل نشان داد که تشکیل ذرات نانوساختار سیلیکاایروژل و پوشش آنها بر سطح الیاف بازالت در اثر فرایند سنتز سل-ژل بهطور موثری صورت گرفته و منجر به ایجاد خواص آبگریزی شدید در الیاف بازالت آبدوست شده است. بهطوریکه زاویه تماس الیاف بازالت با آب از ۰ درجه به ۱۱۴ درجه در سازه حاصل افزایش پیدا کرد. همچنین زبری سطح الیاف بازالت در اثر پوششدهی با سیلیکاایروژل، به میزان قابلملاحظهای افزایش یافته و افزایش حجم سل در تهیه سازه حاصل منجر به پوششدهی بیشتر سطح الیاف بازالت با ذرات سیلیکاایروژل شده و بنابراین افزایش زبری سطح الیاف از ۶/۳ به ۱۱ میکرومتر را درپی داشت.
مهدی عبدالهی آذغان، رضا اسلامی فارسانی،
دوره ۱۷، شماره ۸ - ( ۸-۱۳۹۶ )
چکیده
در تحقیق حاضر، تاثیر سیکل حرارتی بر خواص خمشی کامپوزیت لایه‌ای الیاف- فلز مورد ارزیابی قرار گرفت. صفحات کامپوزیت لایه ای الیاف- فلز از دو لایه آلومینیوم ۲۰۲۴ و لایه ی کامپوزیت زمینه اپوکسی متشکل از ۴ لایه الیاف بازالت ساخته شده بود. برای کامپوزیت ها هر سیکل حرارتی در مدت زمان ۶ دقیقه بین دمای ° C ۱۱۵-۲۵ انجام شد. خواص خمشی نمونه ها بعد از ۲۰، ۳۵ و ۵۵ سیکل حرارتی مورد ارزیابی قرار گرفت و با خواص خمشی نمونه های بدون سیکل حرارتی مقایسه شد. سیکل حرارتی، استحکام خمشی کامپوزیت با آلومینیوم اصلاح سطحی شده به روش شیمیایی (حکاکی شده) را کاهش داد، در حالی که برای کامپوزیت های با آلومینیوم اصلاح سطحی شده به روش الکتروشیمیایی (آندایز شده)، استحکام خمشی در اثر سیکل حرارتی ابتدا افزایش یافته و سپس کاهش یافت. مدول خمشی برای هر دو نوع کامپوزیت مذکور تغییرات نامنظمی نشان داد. انرژی شکست کامپوزیت با آلومینیوم حکاکی شده با افزایش سیکل حرارتی افت شدیدی را نشان داد، اما برای کامپوزیت با آلومینیوم آندایز شده، تغییرات انرژی شکست کم و نامنظم بود. بررسی میکروسکوپ نوری نیز نشان داد که برای کامپوزیت با آلومینیوم حکاکی شده بعد از سیکل حرارتی، مکانیزم شکست از شکست کامپوزیت به جدایش بین لایه های کامپوزیت تغییر کرد، در حالی که برای کامپوزیت های با آلومینیوم آندایز شده، این مکانیزم، شکست کامپوزیت بوده و با انجام سیکل حرارتی تغییری نکرد.
دوره ۲۱، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۰ )
چکیده
در این تحقیق تأثیر هم‌زمان درصدهای مختلف الیاف بازالت و پلی‌پروپیلن بر کارایی، رفتار مکانیکی و خصوصیات دوامی ملات سیمانی مورد تحلیل و بررسی قرارگرفته است. به‌منظور ارزیابی تأثیر الیاف‌ها با ثابت در نظر گرفتن سایر پارامتر‌های مؤثر بر خصوصیات ملات سیمانی (مانند نسبت آب به سیمان و نسبت ماسه به سیمان) از نمونههای حاوی ترکیب هیبریدی ۰,۰۵ و ۰,۱۲۵ درصد (درصد وزنی مجموع سیمان و سنگدانه) از دو الیاف ذکرشده بهره گرفته‌شده است، به طوریکه درمجموع ۴ نوع طرح مخلوط حاوی هیبرید الیاف‌های بازالت و پلی‌پروپیلن ساخته‌شده و نتایج آن با نمونه شاهد مورد مقایسه قرارگرفته است. نتایج حاکی از آن است که استفاده هم‌زمان این دو الیاف تأثیر قابلملاحظهای بر مقاومت فشاری ملات سیمانی نداشته است؛ این در حالی است که نتایج، عملکرد مطلوب و قابل‌توجه الیاف‌های مذکور در افزایش مقاومت خمشی و کششی را نشان دادند. همچنین مشاهده گردید که خصوصیات دوامی شامل نرخ جذب آب، جذب آب حجمی و مقاومت ویژه الکتریکی ملات سیمانی اصلاح‌شده با ترکیب هیبریدی این دو الیاف نسبت به نمونه شاهد بهبودیافته است. افزودن هیبریدی ۰,۱۲۵ درصد (درصد وزنی مجموع سیمان و سنگدانه) الیاف بازالت و پلی‌پروپیلن موجب افزایش به ترتیب ۲۸ و ۲۳ درصدی مقاومت خمشی و کششی نمونه شاهد گردید. همچنین نمونه حاوی هیبرید ۰,۱۲۵ درصد (درصد وزنی مجموع سیمان و سنگدانه) الیاف بازالت و ۰,۰۵ درصد الیاف پلی‌پروپیلن موجب افزایش ۹,۳ درصدی مقاومت فشاری، کاهش ۲۴ درصدی نرخ جذب آب، کاهش ۱۵ درصدی جذب آب حجمی و بهبود ۲۲ درصدی مقاومت ویژه الکتریکی گردید. مطابق نتایج بدست آمده از این تحقیق می‌توان دریافت که حضور هم‌زمان الیاف‌های بازالت و پلی‌پروپیلن موجب بهبود بخش عمده خصوصیات ملات سیمانی شامل خصوصیات مکانیکی و دوامی می‌شود، این درحالی است که در صورت استفاده مجزا از هریک از این الیاف‌ها دستیابی به چنین نتیجه مطلوبی دور از انتظار است، چراکه هر یک از الیاف‌های بازالت و پلی‌پروپیلن با توجه به خصوصیات فیزیکی و شیمیایی توانایی بهبود قابل‌توجه بخشی از خصوصیات ملات سیمانی را دارند.
دوره ۲۴، شماره ۴ - ( ۷-۱۴۰۳ )
چکیده
سیمان یکی از پرمصرف ترین مصالح ساختمانی در دنیا به خصوص کوره ها محسوب می شود. با توجه به آلایندگی تولید سیمان ۹۰۰ کیلوگرم گاز CO۲ به ازای تولید هر تن سیمان بیشتر تحقیقات سال های اخیر جهت جایگزینی سیمان با یک ماده جدید سازگار با محیط زیست بوده است. نتیجه این تحقیقات منجر به معرفی ماده جدیدی تحت عنوان فراک شد. فراک به عنوان ترکیب عمدتا یک ماده چسباننده آهنی است که کربن منفی را به دست می دهد. ساخت این ماده جدید از گرد و غبار آهن همراه با نسبت هایی از پودرسنگ آهک، خاکستر بادی، متاکائولین و اگزالیک اسید تهیه می شود. هدف این پژوهش بررسی دوام و مقاومت ملات های ژئوپلیمری حاوی فراک و الیاف بازالت در حرارت بالا است. لذا، برای این منظور در گام نخست نسبت های مختلفی از سرباره جهت بهینه یابی جایگزین سیمان هیدرولیکی گردید. در گام دوم بهترین نسبت سرباره در گام اول با نسبت های مختلفی از فراک مخلوط می گردد تا بهترین درصد جایگزینی فراک بدست آید و در نهایت با افزودن درصدهای مختلفی از الیاف بازالت به بهینه ترین نمونه های گام دوم نمونه های ملات تهیه شد و در هوای آزاد آزمایشگاه عمل آوری گردید. سپس نمونههای ۲۸ روزه در درجه حرارت های ۲۰۰و۶۰۰ درجه سانتیگراد مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که مقاومت ملات ژئوپلیمری حاوی فراک بترتیب افت ناچیز (۱۴%) و افت محسوس (۵۰%) را در دماهای مذکور کسب می کند و نمی تواند مورد مناسبی جهت استفاده در بدنه کوره های گرمایی باشد. نتایج نشان می دهد نمونه های با درصد الیاف کمتر (۰,۳ % ) مقاومت فشاری بیشتری را در ۲۸روز(۵۳.۹ %) کسب کرده اند.
