---

در این مقاله، یک مدل تحلیلی برای تحلیل فرآیند نفوذ پرتابه های سر تخت در مواد مرکب چند لایه شیشه/اپوکسی بر اساس تقسیم مدت زمان نفوذ به جزء های بسیار کوچک و محاسبه انرژی جذب شده توسط هدف در طی هر جزء تا انتهای فرآیند برخورد ارائه گردیده است. مولفه های اصلی جذب انرژی در نظر گرفته شده در این تحلیل عبارتند از: انرژی جنبشی مخروط ایجاد شده در پشت هدف، انرژی تغییر شکل الیاف ثانویه، انرژی کشش و یا شکست کششی الیاف اولیه، انرژی لایه لایه ای شدن ماده مرکب و انرژی ترک خوردگی ماتریس. در مدل تحلیلی ارائه شده، یک فرمول تحلیلی برای محاسبه انرژی جذب شده توسط هر مکانیزم در هر جزء زمانی از فرآیند نفوذ ارائه می گردد. در این تحلیل پرتابه سرتخت و الیاف شیشه دارای بافت دو بعدی فرض می¬شود. در نهایت با مقایسه نتایج حاصل از مدل تحلیلی ارائه شده و نتایج تجربی محققین دیگر، همخوانی نسبتا خوبی مشاهده می¬شود.

---

آلیاژ نانوساختار آلومینیومی (Al-۸wt%Zn-۳wt%Mg) بوسیله دو مکانیزم همزمان شکست و جوش سرد آلیاژسازی مکانیکی بر روی پودرهای اولیه عناصر تشکیل دهنده، تولید شد و از این آلیاژ نانوساختار به عنوان زمینه برای نانوکامپوزیت Al/Short glass fiber استفاده شد. پودر نانوکامپوزیت تولید شده با روش آلیاژسازی مکانیکی، تحت فشار MPa ۴۰۰ و در دمای C°۳۸۰ در قالب استوانه ای پرس گرم شده و نمونه نانوکامپوزیت بالک ساخته شد. چگالی نسبی و خواص مکانیکی همچون سختی، استحکام فشاری این نانوکاپوزیت در درصدهای وزنی ۱، ۳ و ۵ از الیاف کوتاه شیشه مورد بررسی قرار گرفت. چگالی نسبی در نمونه با ۵ درصد تقویت کننده بسیار کمتر از نمونه ۱ و ۳ درصد شده و این موضوع نشان دهنده افزایش شدید تخلخل ها در فصل مشترک فاز زمینه و تقویت کننده در نمونه با ۵ درصد الیاف شیشه است. استحکام فشاری و سختی از نمونه ۱ به ۳ درصد افزایش ولی در ۵ درصد به دلیل کاهش شدید در چگالی، کاهش یافت. همچنین استحکام فشاری نانوکامپوزیت با زمینه های آلومینیوم آلیاژی و آلومینیوم خالص مورد مقایسه قرار گرفت و نتایج نشان دهنده تقویت کنندگی بیشتر در نمونه با زمینه آلومینیوم خالص می باشد.

---

در پژوهش حاضر به منظور ارائه ی مدل رگرسیون و بهینه سازی استحکام کششی و کرنش پذیری اتصالات دوگانه ی"کامپوزیت پایه اپوکسی تقویت شده با الیاف شیشه- فولاد سازه" از الگوریتم مرکب مرکزی چرخش پذیر استفاده گردید. با انتخاب دماو زمان پخت اتصالات به عنوان متغیرهای ورودی ، این پارامترها، پس از انجام آزمون توزین حرارتی ، کد گذاری شده و هرکدام در پنج سطح مورد مطالعه قرارگرفتند. به منظور براورد رویه پاسخ مورد نظر و ارائه ی مدل متناسب، سیزده آزمایش سیستماتیک انجام شد. بمنظور سنجش دقت و اعتبار مدل پیشنهادی از آنالیز واریانس داده ها استفاده گردید. برای بررسی تاثیر همزمان ومتقا بل زمان و دمای پخت بر استحکام اتصالات وبراورد شرایط بهینه فرایند اتصال، نمودارهای دو بعدی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. مقدار بهینه ی هرکدام از متغیرهای پخت با بهره گیری از داده های نموداری مدل ریاضی ارائه شده، C°۴۰ و ۱۸۰ دقیقه به ترتیب برای دما و زمان پخت اتصالات بدست آمد. در نهایت، بررسی¬های ریز ساختاری با میکروسکوپ نوری و الکترونی روبشی از سطوح شکست نمونه ها صورت گرفت که تطابق مناسبی با نتایج حاصل از مدل را نشان داد.

---

در سالهای اخیر توجه به استفاده از کامپوزیتهای چوب پلاستیک در کاربردهای سازه‌ای بیشتر شده است. از آنجایی که این کامپوزیتها دارای استحکامهای چندان بالایی نیستند از تقویت کننده‌های فیبری برای استحکام بخشی آنها استفاده شده است. کامپوزیتهای هیبریدی چوب پلاستیک که از دو نوع تقویت کننده الیاف شیشه و ذرات چوب در یک زمینه پلیمری تشکیل شده‌اند برای کاربردهای سازه‌ای مانند پالتهای چوب پلاستیک می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند. در تحقیقات قبلی نویسندگان، کامپوزیت چوب پلاستیک در یک فرآیند اکستروژن ویژه‌ای و با استفاده از الیاف ممتد شیشه تقویت شده‌اند. الیاف ممتد شیشه در کامپوزیت اکسترود شده توانسته به مقدار قابل توجهی استحکام مکانیکی مانند استحکامهای کششی و ضربه را افزایش دهد. در این مقاله، مدلی برای پیش بینی استحکام و مدول کششی کامپوزیتهای چوب پلی اتیلن تقویت شده با الیاف ممتد شیشه ارائه شده است. برای مدل کردن کامپوزیتهای هیبریدی، کامپوزیت چوب پلی اتیلن بعنوان زمینه و الیاف شیشه بعنوان تقویت کننده در نظر گرفته شده‌اند. از آنجایی که زمینه چوب پلی اتیلن ترد می‌باشد، قانون مخلوطهای مربوط به این دسته از کامپوزیتها در مورد استحکام استفاده شد. نتایج حاصل از پیش بینی استحکام و مدول کششی کامپوزیتهای هیبریدی چوب پلی اتیلن با روش پیشنهادی در این مقاله، بطور قابل قبولی با نتایج تجربی بدست آمده از آزمون کششی مطابقت داشت. متوسط خطاهای محاسبه شده بین تئوریهای ارائه شده و نتایج تجربی برای استحکام و سفتی به ترتیب حدود %۵/۹ و % ۶/۸ می‌باشد.

---

هدف تحقیق حاضر، مطالعه میزان اثربخشی وجود نانولوله‌های کربنی چندجداره با طول بلند، بر خواص مکانیکی رزین اپوکسی و کامپوزیت‌های لایه‌ای تقویت شده با الیاف تک‌جهته شیشهاست. بنابراین، خواص مکانیکی پلیمر (اپوکسی خالص)، نانوکامپوزیت حاوی ۵/۰درصد وزنی نانولوله‌های کربنی چند جداره، کامپوزیت‌های لایه‌ای شیشه/اپوکسی و نانوکامپوزیت‌های لایه‌ای شیشه/اپوکسی حاوی۵/۰ درصد وزنی نانولوله‌های کربنی با استفاده از مطالعات آزمایشگاهی مختلف استخراج می‌گردد. مدول و استحکام کششی، خمشی و برشی پلیمر اپوکسی و نانوکامپوزیت‌های تقویت شده با ۵/۰ درصد وزنی نانولوله‌های کربنی چند جداره از آزمایش مشخصه‌سازی می‌شود. سپس، برای کامپوزیت‌های لایه‌ای الیاف شیشه و نانوکامپوزیت‌های لایه‌ای الیاف شیشه تقویت شده با ۵/۰ درصد وزنی نانولوله‌های کربنی چند جداره، مقادیر سفتی و استحکام کششی طولی و عرضی، و همچنین سفتی و استحکام خمشی و برشی داخل صفحه‌ای مقایسه می‌شوند. نتایج آزمایش‌های مربوط به نمونه‌های کششی نانوکامپوزیت‌های لایه‌ای نشان می‌دهند که حضور نانولوله‌های کربنی چند جداره با طول بلند باعث افزایش چسبندگی و برهم کنش الیاف لایه‌های مجاور شده و سبب می‌شود که مکانیزم‌های تخریبی همچون شکست الیاف در آزمایش کشش طولی و یا جدایش لایه‌ای در آزمایش برش داخل صفحه‌ای به طور قابل ملاحظه‌ای به تاخیر افتد. می‌توان بیان داشت که بهبود خواص مکانیکی کامپوزیت‌های لایه‌ای نسبت به رزین با افزودن نانولوله‌های کربنی نمود بیشتری دارد. برای نمونه مقدار استحکام کششی در راستای طولی و استحکام برشی نانوکامپوزیت‌های لایه‌ای به ترتیب ۳۴% و ۲۶% نسبت به کامپوزیت لایه‌ای رشد می‌کنند.

---

در این مقاله به بررسی تاثیر دمای فرآوری و تولید بر روی خواص الاستیک و ویسکوالاستیک نظیر مدول ذخیره، ضریب دمپینگ و مدول اتلاف کامپوزیت های زمینه پی وی سی تقویت شده با الیاف شیشه بافت مسطح پرداخته شده است. برای این منظور نمونه های کامپوزیتی در سه دمای ۱۶۰، ۲۰۰ و ۲۳۰ درجه سانتیگراد به روش انباشت لایه ها و با چیدمان ۱۰[۰/۹۰]، تولید شده است. این نمونه ها در ابتدا مطابق استاندارد ASTM D۷۹۰-۰۷، تحت آزمون خمش سه نقطه ای قرار گرفته و استحکام و مدول خمشی الاستیک آنها با سه تکرار بدست آمده است. در ادامه با استفاده از آزمون تحلیل حرارتی مکانیکی دینامیک (آزمون DMTA) در حالت خمش سه نقطه ای، خواص ویسکوالاستیک نمونه ها در بازه دمایی ۲۵ تا ۲۲۰ درجه سانتیگراد استخراج شده و اثر دما و بارگذاری دینامیکی بر روی خواص محصولات بررسی و تعیین شده است. همچنین با استفاده از تصاویر میکروسکوپ نوری، به بررسی اثر کیفیت آغشتگی محصولات بر خواص حرارتی و دینامیکی نمونه ها پرداخته شده است. در انتها نتیجه گرفته شد که مطابق آزمون DMTA، (همانند آزمون خمش استاتیکی)، دمای ۲۳۰ ᵒC به عنوان دمای مناسب برای آغشتگی با کیفیت بالای الیاف شیشه با زمینه پی وی سی بدست می آید و این آزمون معیار مناسبی برای تعیین شرایط فرآوری کامپوزیت های زمینه پی وی سی است. همچنین مشاهده شد که افزایش دمای تولید تا ۲۳۰ ᵒC ، مدول ذخیره نمونه ها را افزایش می دهد، درحالیکه اثری بر روی دمای انتقال شیشه ای محصولات ندارد.

---

با توجه به گروههای عاملی قطبی گرمانرم پی وی سی و خاصیت چسبندگی بسیار خوب آن برای اتصال به فلزات، در این پژوهش به بررسی تولید و شکلدهی غلتکی ورقهای FML پی وی سی/ آلومینیوم/ الیاف شیشه پرداخته شده است. برای این منظور، در ابتدا با استفاده از آزمون خمش سه نقطه ای مطابق استاندارد ASTM D۷۹۰، به بررسی استحکام خمشی و کیفیت اتصال زمینه گرمانرم پی وی سی به لایه آلومینیومی در ورقهای FML پرداخته شد. در ادامه ورقهای FML با ابعاد cm۱۲×۸۰ و با دو چیدمان s[۰/۹۰, ۰/۹۰, Al] و s[۴۵/-۴۵, ۴۵/-۴۵, Al] با استفاده از فرآیند انباشت لایه ها و فشار گرم تولید شدند. ورقهای حاصل به شکل تک ایستگاهه و در دمای ᵒC۱۶۰ به پروفیل کانالی با سه زاویه شامل ۳۰، ۴۵ و º۶۰ شکلدهی غلتکی شده و سه عیب هندسی شامل کمانی شدن پروفیل، موج لبه و برگشت فنری و همچنین جدایش بین لایه آلومینیومی و کامپوزیتی در پروفیل های حاصل بررسی شد. در ادامه با توجه به نتایج شکل دهی تک ایستگاهه، شکل دهی غلتکی پروفیل کانالی با زاویه ۸۶º به صورت چند ایستگاهه انجام گرفت و به بررسی اثر شکل دهی چند ایستگاهه بر روی تجمع عیوب ایستگاههای مختلف شکلدهی پرداخته شد. در انتها نتیجه گرفته شده که افزایش بیش از ۴۵º زاویه خم در هر ایستگاه موجب جدایش بین لایه های کامپوزیتی و آلومینیومی میشود و هرچقدر الیاف تقویتی در جهت طولی ورقهای FML قرار گیرند، عیوب موج لبه و کمانی شدن کمتری در پروفیلهای حاصل روی میدهد.

---

امروزه مطالعه بر روی کامپوزیت‌های دوپایدار به‌واسطه استفاده از آن‌ها در سازه‌های مورفینگ اهمیت روزافزونی پیداکرده است. کامپوزیت‌های تک جهته دارای ضریب انبساط حرارتی متفاوت در راستای طولی و عرضی هستند و همین اختلاف ضریب انبساط حرارتی باعث شده تا این کامپوزیت‌ها همانند بای‌متال‌ها در اثر حرارت انحنا پیداکرده و تبدیل به کامپوزیت‌های دوپایدار شوند. در این پژوهش ورق‌های کامپوزیتی دوپایدار مربعی شکل با لایه چینی نامتقارن، جهت بررسی اثرات روش ساخت مورد آزمایش و مطالعه قرار گرفت. کامپوزیت‌های دوپایدار از جنس زمینه گرمانرم پی‌وی‌سی و الیاف شیشه تولیدشده‌ و اثر دو فاکتور ابعاد کامپوزیت و دمای قالب مطابق طراحی آزمایش در ۳ سطح، بررسی گردید. پارامتر حداکثر ارتفاع دوپایدار به‌عنوان خروجی آزمایش انتخاب شد. نتایج حاصل از تحلیل واریانسی نشان می‌دهد که ابعاد کامپوزیت بیشترین تأثیر را بر روی ارتفاع دوپایداری دارد و تأثیر فاکتور دمای قالب بر روی ارتفاع دوپایداری ناچیز است. همچنین مشخص شد، هر چه ابعاد کامپوزیت بزرگ‌تر و دمای قالب کمتر باشد ارتفاع دوپایداری بیشتر خواهد بود. بعد از انجام آزمایش‌های تجربی، ورق‌های دوپایدار کامپوزیتی در نرم‌افزار المان محدود آباکوس شبیه‌سازی‌شده و نتایج کار شبیه‌سازی با نتایج تجربی مقایسه گردید. نتایج این مقایسه نشان داد که شبیه‌سازی همواره ارتفاع دوپایداری بیشتری را نسبت به نتایج تجربی پیش‌بینی می‌کند و مقدار اختلاف نتایج حاصل از شبیه‌سازی با نتایج تجربی در همه موارد کمتر از ۱۰ درصد بوده است.

---

این مقاله به تشخیص ارتعاشی خرابی در چندلایه کامپوزیت الیاف شیشه با استفاده از آنالیز سیگنال زمانی و شبکه عصبی مصنوعی می‌پردازد. به‌منظور کاهش نویز سیگنال‌های ارتعاشی، نویز زدایی با استفاده از تبدیل موجک به انجام رسید. پس از داده‌کاوی و استخراج ویژگی‌های آماری از سیگنال‌های پردازش‌شده، شبکه عصبی به‌عنوان تشخیص‌دهنده، چندلایه کامپوزیت معیوب را شناسایی نمود. ارزیابی دقت تشخیص عیب توسط ساختارهای مختلف شبکه عصبی مصنوعی به انجام رسید که درنتیجه بهترین عملکرد شبکه عصبی مصنوعی در تشخیص خرابی انتخاب گردید. سپس، مقایسه میان دقت عیب‌یابی با استفاده از سیگنال‌های نویززایی شده توسط تبدیل های موجک مادر مختلف در مراحل تجزیه مختلف به انجام رسید تا بهترین تبدیل سیگنال جهت تشخیص خرابی مشخص گردد. نتایج نشان می‌دهد که ساختار شبکه عصبی مصنوعی بر دقت تشخیص عیب اثر مهمی خواهد داشت و مناسب‌ترین دقت در تعداد ۷۵ لایه پنهان و اختصاص ۸۰%، ۱۰% و ۱۰% داده ها به آموزش، اعتبارسنجی و تست حاصل گردید. همچنین استفاده از تبدیل های موجک مادر دوبشی ۳ و موجک مادر دو متعامد ۳,۷ در مرحله تجزیه ۲ منجر به تشخیص عیب با بالاترین دقت در میان سایر موجک های مادر در زمان مناسب تر خواهد شد. روش مذکور به عنوان روشی مبتنی بر داده‌های واقعی با داده برداری از نقاط تعیین شده، تشخیص عیب را در صفحات کامپوزیت با دقت مناسب در زمان محاسبه کوتاه انجام می‌دهد، لذا از این روش می‌توان جهت پایش وضعیت سازه های کامپوزیتی به‌صورت آفلاین و آنلاین، با افزودن قابلیت داده برداری برخط، استفاده نمود.

---

در این کار تحقیقاتی، رفتار خودترمیمی کامپوزیت زمینه اپوکسی تقویت شده با الیاف توخالی شیشه به عنوان محفظه نگهدارنده عامل ترمیمی بررسی شد. برای انجام این کار، در ابتدا الیاف توخالی شیشه توسط ایجاد خلاء با رزین و هاردنر پر شدند. سپس، الیاف توخالی پر شده در درصدهای حجمی ۱، ۳ و ۵ درصد، در داخل زمینه اپوکسی قرار داده شدند. در گام بعدی، توسط اعمال فشار، تخریب در نمونه های کامپوزیتی ایجاد شد. سپس این نمونه های تخریب شده به مدت ۲، ۴، ۷ و ۱۴ روز برای انجام ترمیم در کامپوزیت در دمای محیط قرار داده شدند. در ادامه برای دستیابی به زمان بهینه ترمیم و درصد بهینه الیاف توخالی در کامپوزیت، این کامپوزیت ها تحت آزمایش خمش قرار گرفتند. در گام آخر، خواص مکانیکی کامپوزیت با درصد تقویت کننده و زمان ترمیم بهینه توسط آزمایش های کشش، خمش و ضربه ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که بهینه ترین درصد الیاف توخالی ۳ درصد حجمی و زمان بهینه برای عمل ترمیم ۷ روز است. همچنین بازده ترمیم کامپوزیت در شرایط بهینه (۳ درصد حجمی الیاف توخالی و زمان ترمیم ۷ روز) در آزمایش های کشش، خمش و ضربه به ترتیب حدود ۷۷، ۵۴ و ۹۲ درصد بدست آمد.

---

هدف از انجام این تحقیق، بررسی فرآیند کشش عمیق و اثر پارامترهای آن بر روی ورق کامپوزیتی ساخته شده از جنس الیاف شیشه با زمینه پی‌وی‌سی است. ورق‌های کامپوزیتی الیاف شیشه با زمینه پلیمری(پی‌وی‌سی) مواد جدیدی هستند که کاربردهای گسترده ای دارند. این کامپوزیت‌ها نسبت استحکام به وزن بالایی را در قیاس با آلومینیوم و فولاد دارا می‌باشند. برای انجام آزمایش‌ها نمونه‌های کامپوزیتی با لایه‌چینی ۲]۹۰/۰[ ، ۴]۹۰/۰[ ، ۲]۳۰-/۳۰ [ و ۴]۳۰-/۳۰ [ به روش انباشت لایه‌ها تولید شدند. برای بررسی اثر هر یک از پارامترها روی متغیر خروجی به منظور کاهش تعداد آزمایش‌ها از روش طراحی آزمایشات بر مبنای الگوی تاگوچی استفاده شد. نتایج نشان می‌دهند که دو عامل دما و نیروی نگهدارنده ورق روی متغیرهای خروجی بیشترین تاثیر را دارند. علاوه بر این نشان داده شد که با تنظیم اثر متقابل دما و نیروی نگهدارنده ورق می‌توان چروکیدگی را تا حد زیادی کنترل نمود.

---

---

---

در این تحقیق، پوشش های کامپوزیتی زمینه وینیل استر تقویت شده با الیاف شیشه نوع E، نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم و نانو الیاف کربن به روش لایه گذاری دستی تولید گردید و خواص مکانیکی آن­ها مورد بررسی قرار گرفت. خواص مکانیکی کامپوزیت­­های تقویت شده با الیاف با استفاده از آزمون­های کشش، ضربه، سختی سنجی، چسبندگی و سایش مورد بررسی قرار گرفت. میکروسکوپ الکترونی روبشی به منظور بررسی سطوح شکست نمونه­های آماده شده بکار گرفته شد. نتایج آزمون کشش نشان داد که با تقویت زمینه­ی رزین وینیل استر توسط الیاف شیشه، استحکام به میزان ۵ برابر و درصد ازدیاد طول ۸ برابر افزایش می­یابد. با تقویت کامپوزیت الیافی توسط نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم و نانو الیاف کربن تغییری در استحکام کامپوزیت الیافی ایجاد نشد اما میزان درصد ازدیاد طول کامپوزیت الیافی به میزان ۶/۱ برابر تغییر یافت. استحکام ضربه کامپوزیت الیافی و نانو کامپوزیت الیافی نسبت به رزین وینیل استر به ترتیب حدود۲۰ و ۲۹ برابر افزایش نشان داد. نتایج آزمون چسبندگی حاکی از آن می­باشد که حضور نانو ذرات در نانو کامپوزیت الیافی موجب بهبود چسبندگی آن به سطح بتن می­شود. بررسی  نتایج آزمون سایش نشان داد که حضور الیاف شیشه در زمینه وینیل استر موجب کاهش مقاومت به سایش و حضور نانو ذرات در نانو کامپوزیت الیافی موجب بهبود مقاومت به سایش کامپوزیت الیافی می­شود.

---

هدف از انجام این پژوهش، بهبود خواص استحکامی کامپوزیت هیبریدی چند لایه­ی الیاف شیشه- آلومینیوم، با استفاده از ورق­های آلومینیوم AA۱۰۵۰ فرآوری­شده توسط فرآیند اتصال نورد انباشتی در ساخت کامپوزیت است. همچنین تأثیر مراحل مختلف فرآیند اتصال نورد انباشتی بر خواص استحکامی کامپوزیت هیبریدی مورد بررسی قرار گرفته است. ابتدا ورق آلومینیوم AA۱۰۵۰ تحت فرآیند اتصال نورد انباشتی قرار گرفت. سپس ریزساختار و خواص مکانیکی ورق توسط میکروسختی­سنجی و آزمون کشش تک­محور بررسی شد. در ادامه آلومینیوم فرآوری­شده توسط فرآیند اتصال نورد انباشتی جهت ساخت کامپوزیت چندلایه آلومینیوم تقویت‌شده با الیاف شیشه مورد استفاده قرار گرفت. نحوه­ی چیدمان اجزای کامپوزیت به­صورت ۱/۲  (آلومینیوم-الیاف شیشه-آلومینیوم) بوده است. در پایان خواص کششی کامپوزیت هیبریدی بررسی شد. با انجام فرآیند اتصال نورد انباشتی سختی و استحکام ورق افزایش قابل ملاحظه­ای می­یابد. همچنین قابلیت ازدیاد طول ورق پس از کاهش شدید در مرحله­ی اول، در ادامه­ به­آرامی افزایش می­یابد. استفاده از ورق آلومینیوم فرآوری­شده توسط اتصال نورد انباشتی در ساخت کامپوزیت هیبریدی موجب بهبود قابل­توجه استحکام کششی کامپوزیت می­شود. در کامپوزیت هیبریدی ساخته شده از آلومینیوم آنیل شده، قسمت اعظم ازدیاد طول لایه­ی آلومینیومی پس از شکست الیاف شیشه و در شرایط خارج از کامپوزیت هیبریدی روی می­دهد. در نتیجه کاهش قابلیت ازدیاد طول ورق پس از فرآیند اتصال نورد انباشتی باعث می­شود، طی آزمون کشش کامپوزیت هیبریدی لایه­ی فلزی و الیاف شیشه تقریباً همزمان دچار شکست شوند و منجربه کاهش شکل­پذیری کامپوزیت نمی­شود. بنابراین کل جذب انرژی و چقرمگی شکست لایه­ی آلومینیومی در شرایطی که کامپوزیت هیبریدی دچار شکست نشده است، به­وقوع می­پیوندد.

---

برش­نگاری دیجیتالی یکی از روش­های نوین آزمون­های غیرمخرب مبتنی بر نور لیزر است که برای اندازه­گیری مشتق جابه­جایی سطوح مورد استفاده قرار گرفته و به­سرعت درحال توسعه و توانمدندسازی می­باشد. در این روش با تکیه بر تداخل امواج لیزر بازتاب شده از سطح جسم، گرادیان جابه­جایی نمونه تغییرشکل یافته تحت نوعی از بارگذاری، به­طور مستقیم اندازه­گیری می­شود، لذا امکان ارزیابی غیرتماسی و تمام میدانی قطعه با سرعت و دقت بالا فراهم می­گردد. یکی از مزایای عمده این روش، توانایی آن در شناسایی عیوب زیرسطحی در مواد مختلف از جمله کامپوزیت­ها می­باشد. در این مقاله نمونه­های دارای ترک زیرسطحی از جنس مواد مرکب تقویت شده با الیاف شیشیه و الیاف کربن به کمک آزمون برش­نگاری دیجیتالی مورد بازرسی قرار گرفته­اند. همچنین مقادیر بهینه هر یک از پارامترهای اصلی برش­نگاری شامل اندازه بارگذاری و فاصله برش، برای هر جنس با استفاده از طراحی آزمایش به روش تاگوچی بدست آمده است. نتایج نشان می­دهد که برای هر نوع ماده­ای یک مقدار بهینه از بارگذاری و اندازه برش وجود دارد که در صورت اعمال آن­ها بهترین نتایج آزمون حاصل می­گردد.