---

تعیین شکل و عمق دقیق ناپیوستگی در قطعات فلزی پیش از رسیدن به مرز فروپاشی آن از جمله مسائل مهم در صنعت می‌باشد. روش‌های مبتنی بر منطق فازی به دلیل توانایی بالا در توصیف مسائل پیچیده با ماهیت تجربی، مانند آزمون های غیر‌مخرب، برای این منظور بکار رفته و نتایج قابل قبولی را بعضا ارائه می‌کنند. اما قوانین تجربی و همچنین داده‌های استخراج شده از روش آزمون‌های غیرمخرب عمدتا دارای عدم قطعیت بالایی بوده و لذا منجر به ناتوانی روش‌های فازی کلاسیک می‌گردد که مبتنی بر در نظر گرفتن درجات تعلق دقیق و استفاده از توابع تعلق نوع-۱ می‌باشند. بنابراین قادر به تخمین دقیق عمق تَرَک ناشناخته نبوده و همچنین در محیط های نویزی عملکرد مطلوبی نخواهند داشت. از این رو در این مقاله از سیستم منطق فازی نوع-۲، که قابلیت تخصیص عدم قطعیت به قوانین و توابع عضویت در آن وجود دارد، جهت حل مسئله معکوس تخمین مشخصه عمق تَرَک استفاده شده است. همچنین در تعیین عمق تَرَک سطحی در قطعات فلزی از داده‌های حاصل از اندازه‌گیری میدان ناشی از جریان متناوب استفاده شده است. در ادامه، نتایج آزمایشگاهی روش پیشنهادی با جدیدترین روش ‌های رایج در شرایط مختلف نویز و شکل های مختلف تَرَک مورد مقایسه قرار می‌گیرد. نتایج نشان دهنده برتری روش ارائه شده نسبت به سایر روش‌ها می‌باشد.