۱۲ نتیجه برای اکسید تیتانیوم
دوره ۴، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۹ )
چکیده
تبدیل گاز گلخانهای دیاکسیدکربن به مواد شیمیایی با ارزش افزوده که به عنوان تکنولوژی سوختهای خورشیدی شناخته شده است به دلیل داشتن پتانسیل رفع همزمان مشکل گرمایش جهانی و محدودیت منابع انرژی، از آغاز قرن بیست ویکم توجه زیادی را به خود جلب کرده است. در همین راستا، در پژوهش حاضر فوتوکاتالیست دیاکسیدتیتانیوم (TiO۲) اصلاح شده با بیسموت و مس(CuBiT)، با استفاده از روش سل ژل و تلقیح مرطوب تهیه شده و به عنوان کاتالیزور در تبدیل فوتوکاتالیستی دیاکسیدکربن به متان تجدیدپذیر ارزیابی گردید. نتایج آنالیزهای پراش پرتو ایکس (XRD)، تصاویر میکروسکوپ الکترونی گسیل میدانی (FESEM) و میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) صحت ساخت نانوذرات TiO۲ با اندازه کریستالهای حدود ۲۰ نانومتر را تایید نمودند که با افزودن بیسموت به ساختار آن، اندازه ذرات کوچکتر شدند. همچنین، به کمک آنالیز های طیف سنجی انرژی پرتو ایکس (EDX) و آنالیز پراکندگی عناصر (Elemental mapping) مشخص شد که بیسموت و مس به طور یکنواخت در ساختار نانوذرات وارد شدهاند. آنالیز طیف سنجی بازتاب پخشی (DRS) نیز کوچکتر شدن گاف انرژی را در نمونه های حاوی بیسموت و مس نشان داد که موجب جذب نور در ناحیه مرئی میشود. بعلاوه، نتایج آنالیز طیف سنجی فوتولومینسانس (PL) نیز کاهش چشمگیر نرخ بازترکیبی الکترون و حفره ها را در نانوکامپوزیت تهیه شده نشان میدهد. نتایج آزمایشهای احیای دیاکسیدکربن مشخص کرد که واردکردن ۳ درصد وزنی بیسموت و ۱,۵ درصد وزنی از مس در ساختار TiO۲ میزان تولید متان را نسبت به TiO۲ خالص تا ۶,۳ برابر افزایش خواهد یافت. این فعالیت فوقالعاده در تولید متان را میتوان به توانایی ترکیبات بیسموت در جذب و فعالسازی مولکولهای دیاکسیدکربن و جداشدن موثر حاملان بار که به وسیله مس ایجاد شده است، نسبت داد. مزید بر موارد مذکور، کوچکتر شدن اندازه ذرات در کنار افزایش سطح ویژه کاتالیست نیز نقش مثبت قابل توجی در بهبود سرعت احیای دیاکسیدکربن داشته است.
دوره ۶، شماره ۲ - ( ۶-۱۴۰۱ )
چکیده
موضوع تحقیق: در مطالعه حاضر، نانوکامپوزیتهای دیاکسید تیتانیوم/نقره (TiO۲/Ag) به روش سل-ژل سنتز و عملکرد آنها برای حذف فوتوکاتالیستی متریبوزین با کاتالیزورهای TiO۲ تجاری P۲۵ Degussa مقایسه شدهاست.
روش تحقیق: نانوکامپوزیتهای سنتز شده با استفاده از طیف سنجی پراش پرتو ایکس (XRD)، میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدانی (FESEM)، و تجزیه و تحلیل پرتو ایکس پراکنده انرژی (EDX) آنالیز شدهاند. تأثیر پارامترهای عملیاتی شامل زمان واکنش (۰-۲۴۰ دقیقه)، pH (۴-۹)، دوز کاتالیزور (۰۱۵/۰ – ۰۰۵/۰ گرم)، دما (۶۰-۱۰ درجه سانتیگراد)، نور مرئی و تابش نور UV، غلظت اولیه متریبوزین (۲۵-۱۰ میلی گرم بر لیتر)، اثر کاتالیزور در تاریکی، و میزان نقره موجود در نانوکامپوزیتهای TiO۲/Ag (۷-۱۰/۰ درصد وزنی) بر روی حذف فتوکاتالیستی متریبوزین از محلولهای آبی مصنوعی و واقعی مورد بررسی قرار گرفتهاست.
نتایج اصلی: بررسیهای آزمایشگاهی نشان داد که نانوکامپوزیت TiO۲/Ag حاوی ۱۰ درصد وزنی نقره، زمان واکنش ۱۲۰ دقیقه، pH برابر ۶، جرم کاتالیست ۰۱۳/۰ گرم، و غلظت اولیه ۱۰ میلیگرم بر لیتر متریبوزین بهترین ویژگیها برای حداکثرکردن حذف متریبوزین در حضور نور UV است. نتایج بهدستآمده نشان داد که عملکرد این نانوکامپوزیت در تخریب علفکشها بهتر از نانوکاتالیست TiO۲ تجاری است. علاوه بر این، روش پیشنهادی برای حذف متریبوزین تزریق شده به آب رودخانههای کارون و زهره و پساب کارخانه نیشکر در شرایط بهینه به کار گرفته شد و نتایج موفقیت آمیزی بدست آمد. همچنین نتایج حاصل از سه بار استفاده و احیای نانوکامپوزیت دیاکسید تیتانیوم/نقره، کارآمدی زیاد این فتوکاتالیست در حذف متریبوزین از نمونههای آبی را نشان داد. مقایسه روشهای موجود در مقالات برای حذف متریبوزین با تحقیق حاضر نشان داد که روش پیشنهادی بهتر از این روشها بوده و یا تفاوت چندانی با آنها ندارد.
دوره ۶، شماره ۳ - ( ۱۰-۱۴۰۱ )
چکیده
موضوع: بیورکتورغشایی اسمزی یکی از بهترین روشهای تصفیه فاضلابهای صنعتی میباشد مزیت اصلی استفاده از فرآیند اسمزی عمل کردن آن در فشارهای پایین هیدرولیکی است که دارای عملکرد بهتری در حذف آلایندهها و مصرف انرژی پایین نسبت به روشهای دیگر میباشد.
روش تحقیق: در این تحقیق نانو ذرات حفرهدار دیاکسید تیتانیوم با سطح ویژه و دیواره آناتاز از طریق فرآیند گرمایی با استفاده از ستیلتریمتیلآمونیوم بروماید (CTAB) بهعنوان عامل هدایت کننده سطح فعال و عامل ایجاد کننده منافذ، سنتز شد. غشاهای نانوکامپوزیت اولترافیلتراسیون با استفاده از دیاکسید تیتانیوم (TiO۲) اصلاح شده (MT) و پلیسولفون (PSf) به روش وارونگی فازی ساخته شدند. ریختشناسی و ساختار غشاهای بدست آمده و نانو ذره توسط میکروسکوپ الکترون روبشی (FESEM)، پراش اشعه ایکس (XRD)و میکروسکوپ الکترون عبوری (TEM) مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق از محلول خوراک آلبومین سرم گاوی (BSA) بهعنوان فاضلاب شبیهسازی شده استفاده گردید. غشاهای اولترافیلتراسیون ساخته شده به ترتیب در سامانه یورکتورغشایی اسمزی (OMBR) به دلیل انرژی و رسوب کمتر مورد آزمایش قرار گرفتند. محلول % ٦/٠ پلی (سدیم ٤- استایرن سولفونات) بهعنوان محلول اسمزی مورد استفاده قرار گرفت. عملکرد جداسازی مقایسهای و خواص ضد رسوب هر دو جهت نانوکامپوزیتهای ساخته شده در تجزیهوتحلیلهای متعددی مانند اندازهگیری زاویه تماس با آب، شار آب خالص و تصفیه غلظتهای متفاوتی از محلول آلبومین سرم گاوی (BSA) و مقاومت در برابر رسوب مورد بررسی قرارگرفته است.
نتایج اصلی: نتایج نشان میدهد که به دلیل افزودن نانو ذرات MT به بستر پلیمری، آبدوستی و انرژی سطح غشا افزایش یافت که منجر به بهبود عملکرد غشا شد. غشای حاوی ١% نانوذرهی اکسید تیتانیوم بهترین نتیجه را نشان داد. بهعنوان مثال برای خوراک با غلظت ppm٢٠٠ فلاکس آب از L/ m۲.h) ۲۰ تا ۵/۳۸ (افزایش یافت و همچنین درصد محلول کشنده بازگشتی نیز از (۳۰ تا g/m۲.h ۶/۱۹) کاهش یافت. بازیابی فلاکس در این غشا ٩٦ درصد بود که نشاندهندهی خاصیت ضدرسوبی غشای نانوکامپوزیت اصلاح شده میباشد.
دوره ۱۳، شماره ۶۰ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
چکیده
چکیده امروزه نانوذرات جایگاه گسترده ای در صنایع غذایی بویژه صنعت بسته بندی پیدا کرده اند. حضور این مواد در ساختار ماده بسته بندی می تواند سبب بهبود ویژگیهای مکانیکی، حرارتی و نفوذپذیری ماده بسته بندی شود. در این بررسی از نانوذرات TiO۲ در ساختار بسته بندیهای پلی اتیلن ترفتالات استفاده شد. برای تولید فیلمهای نانوکامپوزیتی، اختلاط نانوذرات با PET به روش مخلوط کردن مذاب انجام شد. مورفولوژی این فیلمها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) بررسی شد. شفافیت فیلمها با استفاده از اسپکتروفتومتری مرئی-فرابنفش و نفوذپذیری فیلمها نسبت به بخار آب با استفاده از روش وزنی ارزیابی شد. خواص حرارتی نانوکامپوزیتها با استفاده از روش کالریمیتری روبشی افتراقی (DSC) و بررسی ویژگیهای مکانیکی با استفاده از تست کشش انجام شد. نتایج آزمایشها نشان داد که میزان عبور نور از فیلمهای نانوکامپوزیتی در محدوده مرئی و ماوراء بنفش در مقایسه با پلیمر خالص کاهش پیدا کرد. حضور نانوذرات بویژه در سطح ۳% سبب افزایش درجه بلورینگی نانوکامپوزیتهای حاصل شده و در ارتباط با خواص مکانیکی حضور نانوذرات TiO۲ در ماتریس PET سبب افزایش چقرمگی نانوکامپوزیت شد. پارامترهای انرژی اتلاف و ازدیاد طول در نقطه شکست معیارهای مرتبط با چقرمگی پلیمر هستند. افزایش نانوذرات تاثیر قابل ملاحظه ای در کاهش نفوذپذیری فیلمهای PET نسبت به بخار آب داشت. بطور کلی افزودننانوذرات TiO۲ سبب بهبود ویژگیهای مکانیکی و حرارتی بسته بندیهای PET شده و نفوذپذیری فیلمها را به علت طولانی کردن مسیر عبور گازها کاهش می دهد. بهبود ویژگیهای ماده بسته بندی می تواند نقش موثری در افزایش زمان ماندگاری مواد غذایی داشته باشد.
فرامرز آشنای قاسمی، اسماعیل قاسمی، سجاد دانش پایه،
دوره ۱۴، شماره ۳ - ( ۳-۱۳۹۳ )
چکیده
چکیده- در این تحقیق، خواص مکانیکی و حرارتی نانوکامپوزیتهای شامل ماتریسی از دو فاز پلیمری پلیپروپیلن (PP) و پلیاتیلن خطی چگالی پایین (LLDPE)، تقویت شده با نانوذرات اکسید تیتانیوم (TiO۲) بررسی شده است. ترکیبات شامل ۰، ۲ و ۴ درصد وزنی نانوذرات TiO۲ و نیز ۲۰، ۴۰ و ۶۰ درصد وزنی LLDPE و عامل سازگارکنندهی استایرن- اتیلن- بوتیلن- استایرن (SEBS) توسط یک اکسترودر همسوگرد تهیه شدند. آزمونهای مکانیکی و آنالیز حرارتی برای تعیین استحکامهای ضربه و کششی، مدول الاستیسیته، ازدیاد طول تا پارگی، دماهای ذوب (Tm) و بلورینگی (Tc) ترکیبات انجام شدند. مشاهده شد که با حضور نانوذرات TiO۲ مدول الاستیسیته نسبت به ترکیب پایه PP/LLDPE ۹ درصد افزایش مییابد. استحکام ضربه نیز افزایش، اما استحکام کششی و ازدیاد طول تا پارگی کاهش مییابند. نیز دماهای ذوب و بلورینگی و درصد بلورینگی PP اندکی افزایش یافته، اما دماهای ذوب و بلورینگی و درصد بلورینگی LLDPE تغییر خاصی نمیکنند.
دوره ۱۴، شماره ۵ - ( ۶-۱۳۹۳ )
چکیده
یکی از اقدامات لازم در خصوص مدیریت پسماند، جمعآوری و تصفیه شیرابه است. تاکنون از روشهای مختلفی برای تصفیه شیرابه استفاده شده که یکی از این روشها که به تازگی مورد توجه قرار گرفته، فرایند فتوکاتالیستی است. در این پژوهش تصفیه تکمیلی شیرابه کمپوست با استفاده از نانو ذرات TiO۲ تثبیت شده بر بستر بتنی و با تابش نور UV، در مقیاس آزمایشگاهی بررسی شد. شیرابه استفاده شده از خروجی تصفیهخانه یکی از مراکز تولید کمپوست کشور که در دو مرحله تصفیه بیولوژیکی میشود تامین شد. در این فرایند از لامپهای UV-C با توانهای مختلف در محدوده ۱۰۷-۸ وات که در فاصله ثابت ۱۰ سانتیمتر از سطح شیرابه قرار داشت استفاده شد. ابتدا به منظور تعیین تاثیر هر یک از پارامترهای اصلی موثر بر فرایند، آزمایشهای شاهد در شرایط تاریکی مطلق، بستر بتنی بدون پوشش نانو ذرات و اشعه UV تنها انجام، و تاثیر هر یک از عوامل مذکور به صورت مجزا بر حذف بار آلی از شیرابه ارزیابی شد. در ادامه تاثیر همزمان عوامل یاد شده مورد بررسی قرار گرفته و در شرایط بهینه بیشینه حذف COD و رنگ به ترتیب ۶۲ و ۳۳ درصد در ۵pH=، زمان ماند ۲۰ ساعت، پوشش دهی نانو ذرات به میزان ۶۰ گرم بر متر مربع و با استفاده از لامپ UV با توان ۷۷ وات حاصل شد. با در نظر گرفتن استانداردهای سازمان حفاظت محیط زیست کشور، فرایند فتوکاتالیستی UV/TiO۲قادر به کاهش بار آلی شیرابه برای استفاده در کشاورزی است.
دوره ۱۵، شماره ۸۰ - ( ۷-۱۳۹۷ )
چکیده
در این پژوهش، فیلمهای امولسیونی بر پایه پکتین به روش قالبریزی، تهیه شدند و اثرات نانوذرات دیاکسید تیتانیوم و موم کارنوبا به طور همزمان، بر روی خواص مکانیکی و خاصیت ضد میکروبی فیلمها مورد بررسی قرارگرفت. نتایج نشان داد که با افزایش میزان نانوذرات نفوذپذیری به بخار آب کاهش پیدا کرد. نتایج آزمایشات مکانیکی صورت گرفته بر روی فیلمها نشان داد که با افزودن موم کارنوبا بر روی فیلمهای پکتینی، مقاومت کششی فیلمها نسبت به فیلم شاهد، کاهش پیدا کرد. اما نانوذرات دیاکسید تیتانیوم باعث افزایش مقاومت کششی شد. بیشترین مقاومت کششی در مورد فیلمهای حاوی %۱ نانوذرات دیاکسید تیتانیوم مشاهده شد. همچنین موم کارنوبا باعث افزایش کشسانی فیلمها شد ولی نانوذرات دیاکسید تیتانیوم بالعکس، باعث کاهش کشسانی فیلمها شدند. در مورد ویژگیهای ظاهری فیلمها نتایج نشان داد که نانوذرات دیاکسید تیتانیوم و کارنوبا در ساختار زیستبسپار، شفافیت و روشنایی فیلمها را کاهش داد. در مورد شاخص زردی، موم کارنوبا باعث افزایش زردی و نانوذرات دیاکسید تیتانیوم باعث کاهش زردی شدند. نتایج آزمون ضد میکروبی نشان داد که با افزایش میزان نانوذرات دیاکسید تیتانیوم اثر بازدارندگی فیلمها در مقابل باکتری اشریشیا کلی بیشتر شد و غلظت %۳ بیشترین اثر بازدارندگی را از خود نشان داد. همچنین فیلمهای از نظر مورفولوژی و توزیع نانوذرات TiO۲ با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و پراش اشعه ایکس (XRD)، بررسی شدند. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت نانوذرات میزان تجمع و کلوخهای شدن نانوذرات افزایش یافت.
دوره ۱۵، شماره ۸۱ - ( ۸-۱۳۹۷ )
چکیده
در این تحقیق نانوکامپوزیت بر پایه بیوپلیمر کربوکسیمتیلسلولز (CMC) و از طریق افزودن نانوذرات مونتموریلونیت (MMT) (۱، ۳ و ۵% وزنی-وزنی CMC) با روش قالبگیری تهیه گردید. سپس، به نمونه حاوی ۵% نانو رس نانوذرات دی-اکسید تیتانیوم (TiO۲) (۱، ۳ و ۵% وزنی-وزنی CMC) اضافه شد تا نانوکامپوزیت هیبرید تولید شود. در نمونههای تولید شده ویژگیهای مقدار رطوبت، دانسیته، جذب رطوبت و خواص مکانیکی اندازهگیری شدند. همچنین، توزیع نانوذرات با میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) بررسی شد. نتایج نشان داد که افزودن نانوذرات سبب افزایش اندک محتوای رطوبت و متراکمتر شدن فیلمها گردید. در حضور MMT (۵%) از مقدار جذب رطوبت فیلمها بیش از ۳۰% کاسته شد که با اضافه شدن TiO۲روند کاهش جذب رطوبت ادامه یافت. افزودن نانو رس سبب تقویت فیلمها و افزایش مقاومت به کشش (UTS) و مدول یانگ (YM) شد که البته به تقلیل ازدیاد طول تا نقطه شکست انجامید. در ادامه، اضافه شدن TiO۲به این نانوکامپوزیتها منجر به سست شدن آنها و کاهش UTS و YM شد. توزیع مناسب نانوذرات در فیلم بهویژه در غلظتهای پایین از طریق تصاویر SEM به اثبات رسید. در مجموع، هر چند فیلمهای حاوی نانو رس دارای عملکرد بهتری در مقایسه با CMC بودند ولی اضافه شدن نانوذرات TiO۲ به این مجموعه سبب بهبود بسیاری از ویژگیهای عملکردی نانوکامپوزیتها شد و قابلیت استفاده از آن را بهعنوان یک ماده بستهبندی زیستتخریبپذیر افزایش داد.
میر شهاب الدین ایزدخواه، حمید عرفان نیا، حامد مرادخانی،
دوره ۱۶، شماره ۷ - ( ۷-۱۳۹۵ )
چکیده
نانوسیال ترکیبی است که با افزودن ذرات در مقیاس نانو (۱۰۰ نانومتر) به یک سیال پایه باهدف بهبود انتقال حرارت حاصل میشود. یکی از کاربردهای نانوسیالات، استفاده در سیستمهای انتقال حرارتی مانند ترانسفورماتورها و رادیاتور اتومبیل میباشد. این نانوسیالات باید دارای توانایی بالای انتقال حرارت و در برخی موارد عایق الکتریکی باشند. در این پروژه تحقیقاتی در ترکیب درصدهای مختلف اجزا تشکیلدهنده ( اکسید تیتانیوم، اتیلن گلیکول و آب)، خواص تأثیرگذار برای نانوسیال بهمنظور بهبود انتقال حرارت مانند هدایت حرارتی، ویسکوزیته و دانسیته توسط روش شبیهسازی دینامیک مولکولی غیرتعادلی و مطالعات نظری موردبررسی و بحث قرار میگیرد. دادههای خروجی از شبیهسازیهای دینامیک مولکولی بهعنوان ورودی روش شبیهسازی دینامیک سیالات محاسباتی مورداستفاده قرار گرفت تا تأثیر ترکیب درصدهای مختلف اجزا تشکیلدهنده نانوسیال در ضریب انتقال حرارت موردبررسی قرار گیرد. نتایج بهدستآمده نشان میدهد که اضافه کردن نانو ذرات به سیال پایه باعث بهبود هدایت حرارتی نانوسیال و همچنین افزایش دانسیته و ویسکوزیته سیال پایه میشود. مطالعات نظری انجامگرفته در این زمینه حاکی از دقت بالای شبیهسازیهای دینامیک مولکولی میباشد. لازم به ذکر است که روش شبیهسازی دینامیک مولکولی غیرتعادلی میتواند بهعنوان روشی مؤثر و دقیق در بررسی نانوسیالات مورداستفاده قرار گیرد. کد استفادهشده در شبیهسازیهای رسانش هدایتی، نوع جدید و بهبودیافتهای از شبیهسازی دینامیک مولکولی غیر تعادلی میباشد که میزان خطا در شبیهسازیها را به مقدار قابلتوجهی کاهش میدهد. از دیگر مزیتهای این کد میتوان به کاهش چشمگیر زمان انجام شبیهسازی نسبت به روشهای مشابه اشاره کرد چون شبیهسازیهای دینامیک مولکولی نیازمند صرف زمان زیاد برای انجام شبیهسازیها میباشند.
دوره ۱۸، شماره ۱۱۷ - ( ۸-۱۴۰۰ )
چکیده
فیلمهای خوراکی که علاوه بر ایجاد اثرات سودمند از طریق حمل ترکیبات ضدمیکروبی، آنتیاکسیدانی و غیره، دارای خصوصیات زیست تخریبپذیر هستند، مورد توجه بسیاری از محققین قرار گرفته است. در این تحقیق از صمغ حاصل از غلاف درونی باقلا به همراه دو غلظت از گلیسرول (۴۰ و ۶۰ %) و سه غلظت ۱، ۲ و ۳ درصد از اسانس پونه کوهی برای تولید فیلمها استفاده شد. پس از بررسی خصوصیات فیزیکوشیمیایی و مکانیکی فیلمها، بهترین تیمار با نانوذره اکسیدتیتانیوم در دو غلظت ۱ و ۲ درصد تهیه و خصوصیات ضدمیکروبی آن نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که با افزایش اسانس بر ضخامت فیلم افزوده شد در حالیکه غلظتهای بالای اسانس سبب کاهش رطوبت فیلمها گردید. افزودن اسانس به نمونه سبب کاهش حلالیت آن نسبت به نمونه شاهد شد و نمونههای با مقادیر بیشتر اسانس نیز حلالیت کمتری را نشان دادند. افزایش غلظت اسانس سبب افزایش کدورت و درصد مهارکنندگی رادیکال آزاد DPPH گردید. غلظت های بالای اسانس فاکتور روشنایی فیلمها را کم کرد اما فاکتور زردی و قرمزی را نسبت به نمونه کنترل افزایش داد. به دلیل برهمکنش روغن موجود در اسانس با صمغ، پیوستگی شبکه پلیمر کاهش یافت و در نتیجه مقاومت کششی و نیز فاکتور افزایش طول در نقطه پارگی کاهش پیدا کرد. اثر ضدمیکروبی فیلمهای با ۳ درصد اسانس و حاوی ۲ درصد اکسید تیتانیوم به طور معنیداری (p<۰,۰۵) با سایر نمونهها بیشترین ناحیه بازدارندگی را در آزمون انتشار دیسک بر میکروارگانیسمهای استاف آرئوس، ایشرشیاکلی، سالمونلا تیفوئید، باسیلوس سرئوس و سودموناس آئروژنزا ایجاد کرد.
دوره ۱۸، شماره ۱۲۱ - ( ۱۲-۱۴۰۰ )
چکیده
در این مطالعه بسته بندی زیست تخریب پذیر برپایه بیوپلیمر ژلاتین (در غلظت ۳ درصد وزنی-وزنی) حاوی نانو ذره دی اکسید تیتانیوم (در غلظت ۱ درصد وزنی-وزنی) و عصاره زعفران (در غلظت ۲ درصد حجمی-حجمی) با روش تبخیر-حلال سنتز شد. در این پژوهش خصوصیات فیزیکی (ضخامت، شفافیت، محتواب رطوبتی، میزان حلالیت و نفوذپذیری به بخار آب)، مکانیکی، خصوصیات ضد میکروبی و آنتی اکسیدانی، خصوصیات ساختاری و ظاهری فیلم ها مورد بررسی قرار گرفت. پس از آنالیز داده ها، نتایج نشان داد که تأثیر عصاره زعفران و نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم بر تمام خصوصیات مورد بررسی معنیدار (P<۰,۰۵) بود. افزودن نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم و عصاره زعفران باعث افزایش ضخامت، و بهبود خصوصیات مکانیکی و کاهش محتوای رطوبتی، نفوذپذیری به بخار، شفافیت، و حلالیت شد. همچنین فیلم های نانوکامپوزیت حاوی نانوذرات دی اکسید تیتانیوم و عصاره زعفران خصوصیات آنتی اکسیدانی (۸۰%~) و اثرات ضد میکروبی قابل قبولی به ویژه بر علیه باکتری گرم مثبت استافیلوکوکوس اورئوس را نشان دادند. با توجه به نتایج بدست آمده از این مطالعه، این نوع بسته بندی می تواند به عنوان جایگزین مناسب برای بسته بندی های سنتزی پیشنهاد گردد.
مهدی مالکیورنوسفادرانی، اصغر دشتی رحمتآبادی، علیاکبر دهقان،
دوره ۱۹، شماره ۱ - ( ۱۰-۱۳۹۷ )
چکیده
در سالهای اخیر با توجه به افزایش سرعت ماشینآلات چرخشی نیاز به روانکارها و یاتاقانهای بهبودیافته برای پاسخ به این چالش افزایش یافته است. در راستای رفع این نیاز محققان روانکارهای حاوی مواد افزودنی از جمله نانوروانکارها و یاتاقانهایی با طرحهای جدید از جمله یاتاقانهای غیرمدور لبدار را پیشنهاد کردهاند. در این مقاله، اثر پیشبار و نسبت طول به قطر بر عملکرد استاتیکی یاتاقانهای ژورنال غیرمدور با طول محدود روانکاریشده با روانکار حاوی نانوذرات دیاکسید تیتانیوم در کسر حجمی نانوذرات ۰/۰۱ مورد مطالعه قرار میگیرد. بدین منظور با درنظرگرفتن مدل سیال تنش کوپل برای نانوروانکارها، معادله رینولدز اصلاحشده بهوسیله روش اجزا محدود حل و فشار ایجادشده در لایه روانکار محاسبه میشود. با کمک فشار فیلم بهدستآمده زاویه مشخصه، ظرفیت تحمل بار، نیروی اصطکاک، ضریب اصطکاک و نشتی جانبی برای یاتاقانهای دو، سه و چهارلب محاسبه میشوند. نتایج نشان میدهد که روانکارهای حاوی نانوذرات دیاکسید تیتانیوم میتوانند مشخصههای عملکرد استاتیکی یاتاقانهای ژورنال لبدار را بهبود ببخشند. با توجه به نتایج افزایش پیشبار و نسبت طول به قطر باعث افزایش ظرفیت تحمل بار یاتاقانهای لبدار میشود. همچنین از نتایج دیده میشود که انتخاب مقادیر مناسبی از پارامترها میتواند نقش بسزایی بر عملکرد این یاتاقانها داشته باشد.