جستجو در مقالات منتشر شده
۴ نتیجه برای تزریق پلاستیک
علیرضا امیدوار، پیمان مصدق، هادی بهادران،
دوره ۱۶، شماره ۹ - ( ۹-۱۳۹۵ )
چکیده
فلزات و پلیمرها از مواد بسیار مناسب برای مواد مهندسی هستند. با پیشرفت تکنولوژی در عرصه های مختلف از جمله صنعت اتومبیل، نیاز به مواد مقرون به صرفه با استحکام بالا و وزن پایین برای ساخت بدنه به صورت روزافزونی احساس می شود. تاکنون در اغلب موارد، از فلزات مستحکمی همچون فولاد و دیگر فلزات برای ساخت این تجهیزات استفاده شده است و بسته به نوع استفاده، عایق و پوشش دهی مناسب برای به حداکثر رساندن بازده تعبیه گردیده. یکی از انواع مواد کامپوزیتی، استفاده از هیبرید فلز و پلیمر در کنار یکدیگر است. اتصال فلز و پلیمر در این روش با قرار دادن یک لایه پلیمر روی یک لایه فلز با ایجاد برآمدگیهایی ظریف روی سطح فلز به کمک فرآیند پوشش دهی با لیزر و سپس انجام عملیات تزریق روی آن انجام میشود. مزیت این روش این است که با انتخاب مناسب الگوی برجسته سازی، جنس و دبی پودر مورد استفاده، استحکام اتصال را میتوان متناسب با نوع و میزان بارگذاری طراحی کرد. پارامترهای مورد بررسی فشارنگه داری، دمای قالب، الگوی روی فلز و ضخامت پلیمر است. نتایج تست های کشش و خمش صورت گرفته و بررسی تاگوچی پارامترها نشان می دهد که استحکام کششی اتصال در دمای قالب ۵۰ درجه سانتیگراد، فشار تراکم کمتر(۷ مگا پاسکال)، ضخامت پلیمر بیشتر(۳ میلی متر) و الگوی پوشش موازی بالاتر خواهد بود. همچنین بالاترین مدول خمشی هیبرید نیز در دمای قالب ۵۰ درجه سانتیگراد، فشار تراکم کمتر(۷ مگا پاسکال) و الگوی موازی اتفاق میافتد.
حامد برقی کار، پیمان مصدق، مهدی رنجبر، محمود معصومی،
دوره ۱۷، شماره ۱۲ - ( ۱۲-۱۳۹۶ )
چکیده
این پژوهش به بررسی تأثیر پارامترهای تزریق بر روی کیفیت هندسی و اپتیکی لنزهای کروی دوبر محدب، تزریقشده با پلیمر آمورف پلی متیل متاکریلات پرداخته است. آنچه حائز اهمیت است، میزان تأثیرگذاری هر پارامتر بر کیفیت هندسی و اپتیکی لنز و به دست آوردن مقادیر بهینه برای تزریق میباشد. بر اساس نتایج این پژوهش عوامل تأثیرگذار بهصورت همزمان بر روی کیفیت هندسی و کیفیت اپتیکی این نوع لنزها به ترتیب عبارت است از دمای مذاب، زمان نگهداری، فشار تزریق و فشار نگهداری. این عوامل مشخص میکند کنترل همزمان فشار به ویزه، در گودی قالب هم در مرحله تزریق و هم در مرحله نگهداری میتواند نشان دهنده یک تزریق مناسب با حداقل خطاهای اپتیکی باشد. بر طبق داده های به دست آمده بررسی انقباض حجمی میانگین به تنهایی معادل ۵,۸۴۷% است که در این حالت ضریب شکست معادل ۷.۱۲E-۰۵ است. تحلیل کمیت ضریب شکست به تنهایی معادل ۶.۲۸E-۰۵ میباشد. در این حالت حداقل میانگین انقباض حجمی ۹.۱% است. بنابراین بهینه کردن و به حداقل رساندن یکی از عاملهای هندسی یا نوری به تنهایی باعث به وجود آمدن مقادیر مناسبی از عامل دیگر نخواهد بود. با استفاده از الگوریتم تاگوچی چند پاسخه سطح بهینه ای حاصل شد که در آن حداقل میانگین انقباض حجمی ۵.۵۰۳% و حداقل ضریب شکست برابر ۶.۹۶E-۰۵ میباشد.
دوره ۱۸، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۳ )
چکیده
یکی از روشهای کاربردی برای مدلسازی و حل مسائل بهینهسازی، روش شناسایی سطح پاسخ است. روش سطح رویه پاسخ مجموعهای از ابزارها برای برازاندن یک سطح برای مجموعهای از دادهها و تعیین سطوح بهینه میباشد، این روش از یک مدل رگرسیونی برای بهینهسازی مسائل استفاده میکند. گروهی از مسائل دنیای واقعی شامل تعیین مقادیر بهینه برای دستهای از متغیرهای ورودی جهت دستیابی به سطوح دلخواه از متغیر خروجی (متغیرها یا متغیر سطح پاسخ) میباشند. در این مقاله با توجه به اهمیت به سزای چهار عامل زمان خنک شدن، فشار تزریق، سرعت تزریق و دمای هیتر به عنوان متغیرهای ورودی مستقل قابل کنترل بر سطوح پاسخ کیفی و کمی مورد نظر (به صورت توأم و همزمان)، بر رابطه بین متغیرهای ورودی و متغیرهای سطح پاسخ با استفاده از مدل رگرسیون غیرخطی تعیین شدند. متغیرهای پاسخ به صورت قطعی و فازی بودن و به همین دلیل برای ایجاد مدل رگرسیون از مدلهای ریاضی چندسطحی و روششناسی رویه پاسخ دوگان فازی استفاده شده است. سپس مقدار بهینه هر یک از عوامل با استفاده از الگوریتم متاهیورستیک تغییر یافته به منظور حل این نوع مدلها بهدست آمده است. کلیدواژهها: طراحی آزمایشها، روششناسی رویه پاسخ، تزریق پلاستیک، مدلهای چند سطحی، پاسخ دوگان فازی.
احمد گرجی، پیام سرائیان، عادل مقصودپور، احسان شکوری،
دوره ۲۱، شماره ۳ - ( ۱۲-۱۳۹۹ )
چکیده
با توجه به گسترش روزافزون استفاده از محصولات ساخته شده از مواد پلاستیکی، سالیانه درصد بالایی از ضایعات پلاستیکی وارد پسماندها و زبالهها میشوند که بازیافت این ضایعات پلاستیکی، معمولاً با افت خواص مکانیکی آنها همراه میباشد. یکی از سادهترین و به صرفهترین راههای غلبه بر افت خواص مکانیکی محصولات بازیافتی و کاهش میزان استفاده از مواد پلیمری نو، دستیابی به یک ترکیب بهینه جهت ترکیب مواد پلیمری بازیافتی با مواد پلیمری نو، به منظور تولید محصولات با کیفیت بالا و خواص مکانیکی مطلوب خواهد بود که از نظر زیست محیطی و اقتصادی بسیار حائز اهمیت میباشد. در این پژوهش، به منظور بررسی تأثیر درصد وزنی ترکیب پلیآمید بازیافتی با پلیآمید نو بر خواص مکانیکی نمونهها، نمونههای پلی آمید ۶،۶ بازیافتی و پلیآمید ۶،۶ نو با درصدهای وزنی مختلف توسط فرآیند قالبگیری تزریق پلاستیک تهیه شده است. نتایج حاصل از انجام تستهای مکانیکی بر روی نمونههای تزریق شده نشان داد، افزودن بیش از ۵۰% وزنی پلیآمید بازیافتی به مواد نو، افزایش شاخص جریان مذاب، دمای انتقال شیشهای و دمای کریستالی را به همراه داشته است. در حالیکه، خواص مکانیکی نمونهها با افزایش درصد وزنی پلیآمید بازیافتی در ترکیب کاهش یافته است. این تغییرات برای برخی خواص مانند استحکام کششی و خمشی ناچیز و برای مقاومت در برابر ضربه بیشتر بوده است. به طوریکه، استحکام کششی و خمشی نمونهها و مقاومت در برابر ضربه، به ازای استفاده از ۵۰% درصد وزنی پلیآمید بازیافتی در ترکیب، به ترتیب در حدود ۶%، ۹% و ۳۴% نسبت به نمونه پلیآمید نو کاهش یافته است.