---

نانوکامپوزیت گرافن/پلی¬پروپیلن، ماده نسبتأ جدیدی است که خواص مکانیکی آن هنوز به طور جدی مورد مطالعه قرار نگرفته است. برای رسیدن به خواص مطلوب نانوکامپوزیت گرافن/پلی¬پروپیلن، توزیع یکنواخت نانوصفحات گرافن درون پلی¬پروپیلن دارای اهمیت ویژه ای است. در این تحقیق برای غلبه بر مشکل توزیع نانوذرات درون زمینه پلیمری از روشی که توسط کالایتزیدو و همکارانش برای توزیع گرافیت های ورقه ورقه شده در محیط پلی¬پروپیلن ابداع گردیده، ایده گرفته شده است. در این تحقیق پودر پلی¬پروپیلن توسط نانوگرافن پوشش¬دهی اولیه شده و سپس با انجام عملیات اختلاط ذوبی و تزریق پلاستیک، قطعه نانوکامپوزیت ساخته شده است. نانوکامپوزیت¬های گرافن/پلی¬پروپیلن با درصدهای وزنی ۵/۰، ۱ و ۲ گرافن، به این روش ساخته شده و خواص کششی آن¬ها مورد بررسی قرار گرفته است. افزایش مناسب مدول یانگ و تنش تسلیم در درصدهای وزنی بسیار پایین گرافن بدست آمده است. نتایج نشان می¬دهد که روش پوشش¬دهی اولیه پلی¬پروپیلن، روش مناسبی برای ساخت نانوکامپوزیت گرافن/پلی¬پروپیلن می¬باشد. لذا توسط این روش می توان به توزیع مناسب ذرات نانو گرافن درون پلی¬پروپیلن دست یافت.

---

در این مقاله، تاثیر نانوذرات رسی بر روی رفتار کششی و خمشی مواد مرکب چند لایه شیشه/اپوکسی با بافت دوبعدی بطور تجربی مورد بررسی قرار می¬گیرد. نانومواد مرکب دارای ۱۲ لایه الیاف شیشه با بافت دوبعدی با دانسیته gr/m۲ ۲۰۰و با کسر حجمی الیاف ۶۰ درصد بوده و با روش انتقال رزین به کمک خلاء ساخته شده است. سیستم رزین نیز از یک دیکلیسیدیل¬اتر بیسفنول نوع آ (DGEBA) با نام تجاری ایپون ۸۲۸ به عنوان پایه اپوکسی و یک پلی¬اکسیپروپیلن دیامین با وزن مولکولی gr/mol ۴۰۰ با نام تجاری جف¬امین¬دی¬۴۰۰ به عنوان سفت کننده ساخته شده است. نانورس کلوسید¬سی¬بی درون سیستم اپوکسی با درصد وزنی نسبت به مجموعه رزین (اپوکسی- نانورس) ۰ ، ۱ ، ۲ ، ۳ ، ۵ و ۷ درصد پخش می¬گردد. بررسی نتایج نشان می¬دهد بیشترین افزایش خواص مکانیک و خمشی در ۳% و ۱۰% نانورس بدست می آید. بیشترین افزایش مقاومت نهایی، کرنش شکست و چقرمگی در ۷% وزنی نانورس به ترتیب به مقدار ۱۳%، ۷% و ۲۷% و بیشترین افزایش مدول در ۳% وزنی نانورس به مقدار ۹% بدست می¬آید. همچنین بیشترین افزایش خمشی به مقدار ۱۱% در ۳% وزنی نانورس و بیشترین مدول خمشی به مقدار ۴۸% در ۵% وزنی نانورس بدست می¬آید.

---

هدف از انجام این پژوهش، بهبود خواص استحکامی کامپوزیت هیبریدی چند لایه­ی الیاف شیشه- آلومینیوم، با استفاده از ورق­های آلومینیوم AA۱۰۵۰ فرآوری­شده توسط فرآیند اتصال نورد انباشتی در ساخت کامپوزیت است. همچنین تأثیر مراحل مختلف فرآیند اتصال نورد انباشتی بر خواص استحکامی کامپوزیت هیبریدی مورد بررسی قرار گرفته است. ابتدا ورق آلومینیوم AA۱۰۵۰ تحت فرآیند اتصال نورد انباشتی قرار گرفت. سپس ریزساختار و خواص مکانیکی ورق توسط میکروسختی­سنجی و آزمون کشش تک­محور بررسی شد. در ادامه آلومینیوم فرآوری­شده توسط فرآیند اتصال نورد انباشتی جهت ساخت کامپوزیت چندلایه آلومینیوم تقویت‌شده با الیاف شیشه مورد استفاده قرار گرفت. نحوه­ی چیدمان اجزای کامپوزیت به­صورت ۱/۲  (آلومینیوم-الیاف شیشه-آلومینیوم) بوده است. در پایان خواص کششی کامپوزیت هیبریدی بررسی شد. با انجام فرآیند اتصال نورد انباشتی سختی و استحکام ورق افزایش قابل ملاحظه­ای می­یابد. همچنین قابلیت ازدیاد طول ورق پس از کاهش شدید در مرحله­ی اول، در ادامه­ به­آرامی افزایش می­یابد. استفاده از ورق آلومینیوم فرآوری­شده توسط اتصال نورد انباشتی در ساخت کامپوزیت هیبریدی موجب بهبود قابل­توجه استحکام کششی کامپوزیت می­شود. در کامپوزیت هیبریدی ساخته شده از آلومینیوم آنیل شده، قسمت اعظم ازدیاد طول لایه­ی آلومینیومی پس از شکست الیاف شیشه و در شرایط خارج از کامپوزیت هیبریدی روی می­دهد. در نتیجه کاهش قابلیت ازدیاد طول ورق پس از فرآیند اتصال نورد انباشتی باعث می­شود، طی آزمون کشش کامپوزیت هیبریدی لایه­ی فلزی و الیاف شیشه تقریباً همزمان دچار شکست شوند و منجربه کاهش شکل­پذیری کامپوزیت نمی­شود. بنابراین کل جذب انرژی و چقرمگی شکست لایه­ی آلومینیومی در شرایطی که کامپوزیت هیبریدی دچار شکست نشده است، به­وقوع می­پیوندد.

---

جوانه‌زنی و رشد ترک در قطعات و سازه‌های مهندسی یک امر اجتناب‌ناپذیر است. تعویض قطعه یا قسمتی از آن که دچار آسیب شده، ساده‌ترین راه برای جلوگیری از وقوع از کار افتادگی است که البته همواره مقرون به صرفه نمی‌باشد. لذا در بسیاری از موارد می‌توان با تعمیر قطعه‌، عمر قطعات کار کرده معیوب را افزایش داد. ‌یکی از راهکارهای مؤثر، ترمیم محل ترک خوردگی به وسیله وصله‌های کامپوزیتی از طریق چسباندن آنها بر روی محل تشکیل ترک است. هدف این پژوهش، بررسی چگونگی اثر وصله بر رفتار رشد ترک و همچنین تاثیر هندسه وصله بر خواص مکانیکی آلیاژ آلومینیوم Al۵۲۵۱ می‌باشد. برای این منظور، از وصله کامپوزیتی کولار با هندسه مستطیلی و H شکل استفاده شده است. برای بررسی خواص مکانیکی و ارزیابی رفتار رشد ترک در نمونه‌ها، آزمون کشش اجرا شد. تاثیر مساحت مؤثر و شکل هندسی وصله بر قابلیت تحمل بار، میزان تغییر طول نمونه، چقرمگی و نیروی آغاز ترک بررسی شده است. نتایج بدست آمده نشان داد که با استفاده از وصله کامپوزیتی، میزان تغییر طول نمونه تا شکست، مقدار نیرو در لحظه شروع ترک و مقدار نیروی شکست نسبت به نمونه‌های بدون ترمیم افزایش یافته است. همچنین، مقایسه وصله‌ها با مساحت مؤثر برابر نشان داد نمونه ترمیم شده با وصله با هندسه H شکل، قابلیت تحمل بار بیشتری نسبت به وصله مستطیل شکل دارد. همچنین میزان چقرمگی در نمونه ترمیم شده با وصله H شکل نیز افزایش یافته است.

---

آلیاژهای تیتانیوم شبه‌پایدار بتا به دلیل دارا بودن استحکام بالا و انعطاف‌پذیری مناسب و همچنین نسبت استحکام به وزن بالا جهت کاربرد در صنعت هوافضا مناسب می‌باشند. هدف از پژوهش حاضر  بررسی ریزساختار و خواص کششی حاصل از پیرسازی تک‌مرحله‌ای و دومرحله‌ای پس از چرخه های مکانیکی حرارتی آنیل تک‌فاز β و آنیل دوفاز α+β در آلیاژ نوین Ti-۳Al-۸Mo-۷V-۳Cr است. به این منظور، روی یک تسمه از این آلیاژ، عملیات‌ حرارتی آنیل انحلالی در منطقه تک‌فاز β، نورد سرد و تبلورمجدد و بر روی تسمه دیگر، عملیات‌ حرارتی آنیل انحلالی در منطقه دو‌فاز α+β انجام شد. سپس، نمونه‌هایی از این تسمه‌ها در دمای ۵۵۰ درجه سانتی گراد تحت عملیات پیرسازی تک‌ مرحله‌ای قرار گرفت.  همچنین جهت انجام عملیات‌ پیرسازی دو‌مرحله‌ای، نمونه‌هایی در دمای ۳۰۰ و ۵۵۰ درجه سانتی‌گراد به ترتیب جهت پیرسازی اولیه و ثانویه تحت عملیات حرارتی قرار گرفتند. پس‌از آن، تحولات ساختاری آلیاژ بوسیله‌ی میکروسکوپ الکترونی روبشی و تفرق اشعه‌ی ایکس و خواص کششی بوسیله‌ی آزمایش کشش سرد ‌مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد، سیکل بهینه عملیات حرارتی آلیاژ Ti-۳۸۷۳، پیرسازی دومرحله‌ای پس از آنیل در منطقه دوفاز α+β است که منجر به دستیابی به استحکام تسلیم ۱۱۹۰ مگاپاسکال و ازدیادطول ۷/۱۴% شد. در این حالت، ساختار بدست آمده فاقد آلفای مرزدانه‌ای بوده و آلفای ثانویه تشکیل شده دارای طول کمتر از ۵/۰ میکرومتر و میانگین ضخامت آن ۱۵/۰ میکرومتر می‌باشد.

---