---

در این مقاله مطالعه رفتار فروریزشی و جذب انرژی پوسته‌های جدار نازک سربسته مخروطی به صورت عددی و تجربی ارائه شده است. پوسته‌های مخروطی ناقص از جمله اجزایی هستند که در جذب انرژی حین یک فرآیند ضربه، از سایر مقاطع عملکرد بهتری دارند. برای انجام آزمایش‌ها از یک دستگاه ضربه‌زن سقوط آزاد و در بخش عددی از نرم افزار اجزای محدود آباکوس استفاده شده است. در این مقاله تأثیر تغییر سرعت برخورد و جرم ضربه‌زن بر رفتار فروریزشی نمونه‌ها بررسی شده است. علاوه‌بر این با معکوس قرار دادن نمونه‌های مخروطی در برابر ضربه‌زن، اثر نحوه اعمال نیرو بر روی رفتار فروریزش آنها مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفته است. هم‌چنین مجموعه‌های چندتایی از مخروط‌ها به عنوان سیستم‌های جاذب انرژی به صورت عددی مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج نشان می‌دهد تمامی نمونه‌ها با مود الماسی و الگوی چهارضلعی فروریزش می‌کنند و مطابقت خوبی بین نتایج عددی و تجربی وجود دارد. همچنین تأثیر تغییر ضخامت بیشترین اثرگذاری را روی رفتار فروریزش این پوسته‌ها دارد به طوری‌که با ۲۰% کاهش ضخامت پوسته، بیشینه نیروی فروریزش %۳۴,۵ و نیروی متوسط فروریزش %۳۹.۳ کاهش پیدا کردند.

---

جاذب­های انرژی، برای جذب انرژی جنبشی اجسام و تبدیل آن به صورتی دیگر به کار می­روند که از مهم‌ترین آنها لوله­های جدار نازک دایره­ای هستند. در جاذب استوانه­ای جدار نازک سه پارامتر قطر، ضخامت و طول بر میزان جذب انرژی تأثیرگذارند. در این پژوهش به منظور دست­یابی به اطلاعات لازم برای طراحی یک جاذب انرژی ارزان قیمت با قابلیت جذب بالا، استوانه­های جدار نازک دارای فشار هوا در داخل که هوای داخل آن هنگام فروریزش متراکم می­شود، مورد بررسی قرار گرفته است. در تحقیق حاضر بارگذاری­ها دینامیکی و محوری انتخاب شده تا تطابق بالاتری با واقعیت داشته باشند. شبیه­سازی و تحلیل مسئله توسط نرم­افزار اجزای محدود آباکوس و با اعمال ضرایب جانسون-کوک برای مدل کردن رفتار ماده صورت پذیرفته است. در ادامه، نمودار کل کار انجام شده نسبت به زمان به عنوان خروجی مسئله استخراج گردیده و صحت آن با آزمون‌های تجربی اثبات شده است. سپس نمونه­های مختلف مدل‌سازی شده و بر اساس آنها طراحی آزمایش انجام شده است. با استفاده از نتایج به­دست آمده از تحلیل واریانس، بهینه­سازی پارامترهای ضربه­گیر با استفاده از الگوریتم تکامل زمانی انجام شده است. نتایج این تحقیق نشان‌دهنده آن است که می­توان با ایجاد تراکم داخلی بدون کم شدن قابلیت جذب از وزن جاذب کم کرد. عملکرد طرح بهینه‌ی به‌دست‌آمده با استفاده از الگوریتم بهینه‌سازی تکامل زمانی، بیش از ۳۳% نسبت به نمونه‌ی بدون تراکم بهبود پیدا کرد.