---

در این پژوهش، طرح شکل‌پذیری روی بال یک پهپاد به‌صورت تجربی و عددی موردمطالعه قرارگرفته است. شکل‌پذیری بال با طول و زاویه پس‌گرایی متغیر انجام‌گرفته که در آن مساحت و ضریب منظری با حفظ ساختار کلی بال تغییر می‌یابد. نتایج عددی با استفاده از نرم‌افزار فلوئنت و داده‌های تجربی از تست تونل باد سرعت پایین در سرعت‌های ۵۰، ۶۰ و ۷۰ متر بر ثانیه به‌دست‌آمده است.‌ میزان تغییر طول و تغییر زاویه پس‌گرایی مدل بال شکل‌پذیر نسبت به بال پایه، به ترتیب ۱۰ سانتی‌متر (۳۰درصد) و ۱۲ درجه (۳۶ درصد) می‌باشند. نتایج به‌دست‌آمده از این بررسی نشان‌دهنده بهبود ویژگی‌های آیرودینامیکی بال شکل‌پذیر نسبت به بال پایه می‌باشد، این مسئله به فرم کاهش پسای القایی و افزایش راندمان آیرودینامیکی ظاهرشده است. طبق نتایج تجربی و عددی به دست امده برای بال شکل‌پذیر نسبت به بال پایه، مداومت پروازی به ترتیب ۶/۱۳ و ۵/۱۳ درصد و برد پروازی به ترتیب ۸۵/۸ و ۱۷/۸ درصد افزایش داشته است. مطالعات تجربی و عددی انجام‌شده نشان می‌دهد که بیشترین تغییر راندمان آیرودینامیکی مدل شکل‌پذیر نسبت به مدل پایه به ترتیب ۸/۱۳ و ۷/۱۳ درصد بوده که در زاویه حمله ۶ درجه و سرعت ۷۰ متر بر ثانیه اتفاق می‌افتد. در این تحقیق همچنین نشان داده‌شده که چگونه می‌توان از طرح بال شکل‌پذیر با طول متغیر به‌عنوان یک روش جایگزین برای کنترل حرکات غلت استفاده نمود.

---

در این تحقیق ضرایب آیرودینامیکی یک نمونه هواپیمای بال پرنده بدون دم با بال لامبدا شکل با زاویه پس‌گرایی لبه حمله بال درونی ۵۵ و بال بیرونی ۳۰ درجه، در یک تونل باد مدار بسته زیر صوت بررسی شده است. آزمایش‌ها در محدوده سرعت ۹۰ متر بر ثانیه و در زاویه حمله‌های ۶- تا ۱۷ و زاویه جانبی ۸- تا ۸ درجه انجام گرفته است. نیروها و گشتاورهای آیرودینامیکی هواپیما به وسیله دستگاه بالانس ۶ مؤلفه بیرونی اندازه‌گیری شده و اثرات دیواره بر نتایج اصلاح گردیده است. به منظور بهبود پایداری طولی هواپیما، زاویه پس‌گرایی لبه حمله بال ۲ درجه افزایش یافته و با نتایج نمونه اصلی مقایسه شده است. نتایج نشان داده است که در زاویه حمله ۷,۷ درجه پیچ آپ رخ داده که با افزایش زاویه پس‌گرایی، این پدیده ۱ درجه دیرتر اتفاق افتاده است که به معنای افزایش نیروی برآی قابل بهره‌برداری است. همچنین به منظور بررسی شروع و گسترش جدایش جریان روی بال، میدان فشار بالای سطح بال به وسیله ریک لایه مرزی اندازه‌گیری شده است. نتایج نشان داده که جدایش جریان روی سطح بال از ناحیه شکستگی لبه فرار شروع شده و با افزایش زاویه حمله بخش‌های دیگر بال، به ویژه بال بیرونی را فراگرفته است. ضریب گشتاور سمتی هواپیما منفی به دست آمده است که نشان دهنده ناپایداری سمتی ذاتی هواپیماست.