---

در این پژوهش، از آزمون دیلاتومتری و مشاهدات ریزساختاری برای مطالعه رفتار استحاله در فولاد خط لوله API X۶۵ و از ریزسختی¬سنجی برای تأیید ریزساختارهای مشاهده شده استفاده شده است. فولاد مورد مطالعه تماماً وارداتی است و بطور گسترده در خطوط لوله انتقال گاز ایران بکار می رود. با استفاده از نتایج حاصل، نمودار CCT این فولاد ترسیم گردید. مشاهدات نشان داد که با افزایش سرعت سرد کردن از ۵/۰ تا °C/s۴۰، ریزساختار فولاد مورد مطالعه از فریت شبه چندوجهی-پرلیتی به فریت سوزنی تغییر می کند. در سرعت¬های سرد کردن بالاتر از °C/s۵ ریزساختار حاصل بطور عمده از فریت سوزنی تشکیل شده است. از نتایج پژوهش حاضر می توان برای طراحی عملیات ترمومکانیکی بهینه در داخل کشور (با انتخاب سرعت سرد کردن مناسب در فرآیند تولید فولاد) استفاده کرد.

---

فولاد API X۷۰ از گروه فولادهای پرآلیاژ کم استحکام است که در خطوط قطور و پرفشار فولادی جهت انتقال نفت و گاز طبیعی در مسافت‌های طولانی استفاده می‌شود. لوله استفاده شده در این مطالعه دارای قطر خارجی ۱۴۲۲ و ضخامت دیواره ۱۹,۸ میلی‌متر می‌باشد که به روش جوشکاری مارپیچ تولید شده است. با توجه به اینکه این فولاد تماما وارداتی است، مطالعه رفتار استحاله تبرید پیوسته و طراحی عملیات ترمومکانیکی بهینه آن بمنظور بومی‌سازی فناوری تولید این فولاد در داخل کشور اهمیت دارد. در این تحقیق ابتدا آزمایش دیلاتومتری روی نمونه‌های فولادی API X۷۰ با نرخ‌های مختلف سرد کردن از ۵/۰ تا ۴۰ درجه سانتی‌گراد بر ثانیه انجام شد. سپس از میکروسکوپ نوری برای مشاهدات ریزساختاری و از ریزسختی‌سنجی به منظور تأیید ریزساختارهای حاصل استفاده شد. با استفاده از نتایج بدست آمده نمودار استحاله تبرید پیوسته فولاد مورد مطالعه ترسیم شد. با توجه به سرعت سرد کردن، ریزساختارهای مختلفی شامل فریت بینیتی کروی، پرلیت، فریت سوزنی و فریت بینیتی مشاهده شد. بر پایه نتایج حاصل، ریزساختار عمده مشاهده شده در سرعت‌های سرد کردن ۵ و ۵/۷ درجه سانتی‌گراد بر ثانیه، فریت سوزنی می‌باشد که ریزساختار مطلوب برای فولاد لوله‌های انتقال انرژی است. از نتایج تحقیق حاضر می‌توان برای طراحی عملیات ترمومکانیکی بهینه در داخل کشور (با انتخاب سرعت سرد کردن مناسب در فرآیند تولید فولاد) استفاده کرد.

---

در این مقاله، رفتار دینامیکی میکروسکوپ نیروی اتمی بر اساس تئوری غیر کلاسیک گرادیان کرنشی مورد مطالعه قرار می‌گیرد. برای این منظور، میکروتیر میکروسکوپ نیروی اتمی و سوزن متصل به انتهای آن به صورت یک جرم متمرکز مدل‌سازی شده است. میکروتیر از طریق یک المان پیزوالکتریک متصل به انتهای گیردار تحریک شده و معادله مشتقات جزئی غیرخطی حاکم بر سیستم براساس تئوری اویلر-برنولی استخراج شده است با اعمال روش‌های جداسازی و گلرکین، به یک معادله دیفرانسیل معمولی تبدیل می‌شود. در بسیاری از مطالعات تجربی مشاهده شده است هنگامی که ابعاد سازه تا ناحیه میکرون و زیر میکرون کاهش ‌یابد، اثر اندازه در رفتار دینامیکی این میکرو ساختارها نقش پیدا می‌کند. تئوری کانتینیوم کلاسیک به خاطر چشم پوشی از اثر اندازه، دارای دقت پایینی در پیش‌بینی رفتار مکانیکی ابزارهای نانو می‌باشد، به همین دلیل دو تئوری کلاسیک و غیرکلاسیک در تحلیل رفتار دینامیکی میکروتیر دیدگاه متفاوتی دارند. در این مقاله، ناحیه پایداری میکروتیر به صورت تحلیلی و عددی به ‌دست آمده و با مقایسه نتایج مشخص گردید که این دو روش با هم تطابق دارند. تفاوت بین تحلیل‌های ارائه شده در رفتار دینامیکی میکروتیر توسط دو تئوری کلاسیک و غیرکلاسیک با رسم نمودارهای گوناگونی نشان داده شده است. مشخص می‌شود که در نظر گرفتن اثر اندازه، ماهیت مسئله دینامیکی را به کلی تغییر می‌دهد و ممکن است در حالیکه تئوری کلاسیک رفتاری پایدار برای میکروسکوپ پیش‌بینی می‌کند، اثر اندازه باعث وقوع پایداری دوگانه شود. نتایج به‌دست آمده در این مقاله برای طراحی و تحلیل میکروسکوپ-های اتمی بسیار کارا می‌باشند.

---

در جوشکاری زیرپودری، برای افزودن عناصر آلیاژی، پودر جوش باید به روش چسباندن تهیه شود. در این روش ترکیبات معدنی و عناصر آلیاژی آسیاب شده و با نسبت‌های معین با چسب مخلوط می‌شود. پس از خشک شدن در هوا به‌صورت کلوخه‌ای، در دمای حدود ۳۵۰ درجه‌ی سانتی‌گراد پخت صورت می‌گیرد و با استفاده از سرند به دانه‌بندی ۰,۳ تا ۱ میلی‌متر می‌رسد. مقادیر مختلف کروم، مولیبدن و کروم-مولیبدن به پودر جوش اضافه شد. در این حالت عناصر آلیاژی از طریق واکنش‌های بین فلز جوش-سرباره وارد فلز جوش شد. برای بررسی خواص مکانیکی آزمون‌های کشش طولی، سختی سنجی و انرژی ضربه شارپی از فلز جوش گرفته شد. ریزساختار به کمک میکروسکوپ نوری و الکترونی روبشی بررسی شد. افزودن ۰.۴ درصد وزنی مولیبدن به فلز جوش باعث افزایش فریت سوزنی تا ۸۷ درصد شد. استحکام ۲۰ درصد افزایش و انرژی ضربه ۲۵ درصد کاهش یافت. تاثیر کروم بر افزایش فریت سوزنی در فلز جوش کمتر از مولیبدن بود. با افزودن ۰.۴ درصد وزنی کروم به فلز جوش ۵۷ درصد فریت سوزنی تشکیل شد، استحکام تقریبا ثابت ماند ولی انرژی ضربه ۳۵ درصد کاهش یافت. در ادامه با افزایش بیشتر کروم به دلیل افزایش فریت با فاز ثانویه انرژی ضربه به شدت (۶۰ درصد) کاهش یافت. بیش-ترین مقدار فریت سوزنی (۹۵ درصد) با افزودن ۰.۲۸ درصد وزنی کروم و ۰.۳۵ درصد وزنی مولیبدن به فلز جوش به دست آمد. در این حالت استحکام فلز جوش ۲۰ درصد (۱۰۰ مگاپاسکال) افزایش و انرژی ضربه ۱۵ درصد (۲۰ ژول) کاهش یافت.

---