جستجو در مقالات منتشر شده
۳ نتیجه برای سیالیت
دوره ۴، شماره ۱ - ( ۴-۱۳۹۱ )
چکیده
هدف این مقاله، بررسی درک از زمان در زندگی روزمره کنشگر ایرانی است. تحلیل ما از زمان، بر قرائتی جامعه شناسانه از آن استوار است. بر اساس این، معتقدیم درک از زمان و نوع رویارویی کنشگران با آن در زندگی روزمره، به طور اجتماعی شکل یافته است و در تعاملات اجتماعی الگوهای متفاوتی به خود می گیرد. هدف اصلی این مقاله، ارائه تحلیلی جامعه شناسانه درباره یکی از واقعیت های زندگی روزمره، یعنی درک از زمان یا به عبارتی دقیق تر، درباره آگاهی است که درباره زمان در زندگی روزمره وجود دارد و کنش آن ها را هدایت می کند. در این تحقیق از «نظریه مبنایی» استفاده شده و نمونه های تحقیق از میان زنان و مردان شهری و روستایی انتخاب شده اند.
یافته های تحقیق نشان دهنده «سیالیت درک از زمان» است و نشان می دهد درک از زمان نیز مانند سایر مقولات شناخت، دارای افق یا پس زمینه است که با آن برای افراد توجیه پذیر می شود. یافته ها مؤید آن است که برخورداری از زمینه هایی مانند شهرنشینی یا روستا نشینی یا زندگی در جامعه ای با مرحله خاصی از توسعه، نوع خاصی از آگاهی راجع به زمان را نیز برای افرادی که در معرض آن قرار دارند توجیه پذیر و پذیرفتنی می کند. جنسیت نیز تفاوت هایی در شناخت به زمان می آفریند و افراد را به سویی می کشاند که مردان و زنان، هرکدام با ابعاد خاصی از زمان همزیستی بیشتری داشته باشند. همچنین، کنشگران چنین تنوعاتی را با توجه به داشتن شیوه مخصوص از معیشت، چرخه زندگی، نقش های اجتماعی و نابسامانی های اجتماعی، دارای تفاوت هایی می بینند. آن ها تحت این شرایط، راهبردهای خاصی را نیز برای کنترل و اداره زمان برمی گزینند که راهبردهای تدقیقی و تأخیری از مهم ترین آن هاست.
دوره ۵، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۹۴ )
چکیده
تداوم فضایی و به طور خاص تداوم میان بیرون و درون مفهومی است که بشر از ابتدا به دنبال تجلی آن در آثار معماری بوده است. در هر دوره از تاریخ معماری شاهد ظهور اصولی جدید هستیم که سعی در برقراری تداوم فضایی به شکلی مناس بتر از قبل دارند. رد پای این اصول را می توان در عصر حاضر و در آثار معماران مدرن نیز پیگیری کرد. پیشرفت فناوری، رهایی معماران از قیدوبند اصول کلاسیک گذشته و بسیاری از عوامل دیگر موجب شد که عالی ترین نوع تداوم فضایی در این دوره به ظهور برسد. در معماری سنتی ایرانی نیز توجه به تداوم فضایی قابل درک است و مانند سیر تاریخی معماری جهان برای رسیدن به تداوم بیشتر میان فضا، در این نوع معماری نیز شاهد تلاش برای برقراری تداوم مناس بتر میان فضاها هستیم، اما برخلاف تداوم در معماری مدرن که بیشتر به دنبال تداوم بصری و فیزیکی است. تداوم فضایی در معماری ایرانی یک حرکت روحانی و معنوی است. بر همین اساس موضوع موردبررسی این مقاله آن است که ببیند معماری معاصرا یران ب هعنوان وارث گذشته پربار خود، درزمینه برقراری تداوم فضایی تا چها ندازها صول معماری سنتی ایرانی را ارتقا بخشیده و از سوی دیگر تا چه حد از معماری مدرن متأثر بوده است
حسن امینی، حجت قاسمی، مرتضی خیاط،
دوره ۱۴، شماره ۱۶ - ( ۱۲-۱۳۹۳ )
چکیده
برای انجام مطالعه تجربی در مورد هیدرودینامیک بسترسیال و پارمترهای موثر بر آن، یک بسترسیال طراحی و ساخته شد. این بستر، استوانه ای به قطر ۱۴ سانتی متر است و ذرات آن شن سیلیکا در بازه ۲۱۲ تا ۷۰۰ میکرومتر بوده و توسط هوا با فشار و دمای محیط، سیال می شود. در این تحقیق ابتدا سرعت حداقل سیالیت برای ذرات مختلف به دست آمده و تاثیر اندازه ذرات و ارتفاع بستر بر روی این سرعت بررسی می شود. سپس افت فشار بستر و تاثیر ارتفاع و اندازه ذرات بر روی این سرعت مطالعه می شود. در پایان، نتایج حاصل از آزمایش برای سرعت حداقل سیالیت و افت فشار بستر با مقادیر محاسبه شده از روابط پیش بینی موجود، مقایسه می شود تا میزان انحراف این روابط با نتایج آزمایش ها مشخص شود. نتیجه این آزمایش ها نشان می دهد که با افزایش اندازه ذرات، سرعت حداقل سیالیت افزایش می یابد. اما برای یک ارتفاع معین، اندازه ذرات تاثیری بر روی مقدار افت فشار بستر ندارد. افزایش ارتفاع بستر علاوه براینکه موجب افزایش افت فشار بستر می شود، سبب می شود تا سرعت حداقل سیالیت اندکی افزایش یابد اما این افزایش چشمگیر نبوده و قابل چشم پوشی می باشد.
